بیوگرافی

• اولین حضور در تلویزیون و همکاری با پیر فرانچسکو پینگیتور
• پیپو فرانکو در دهه 80
• دهه های 90 و 2000
• تعهد سیاسی
• دهه 2010
• دهه 2020

پیپو فرانکو ، که نام واقعی او Francesco Pippo است متولد 2 سپتامبر 1940 در رم، پسر واندا و فلیس، اصالتاً اهل ویلانوا دل باتیستا. او اولین فیلم خود را در سن بیست سالگی، در سال 1960، با نمایش موزیکال «Appuntamento a Ischia» به کارگردانی ماریو ماتولی انجام داد. او در این فیلم به همراه آلدو پریکونه، آرماندو مانچینی، جیانکارلو ایمپیگلیا، پینو پوگلیز و کریستیانو متز که گروه پینگوئینی را تشکیل می دهند، در اجرای ترانه های "Una zebra a pois"، مینا را همراهی می کند. «Il cielo in a room» و «ماگدالنا بزرگ».

در سال 1963 پیپو فرانکو با "شبهای برهنه" به کارگردانی اتوره فچی، قبل از اینکه بخشی از بازیگران "Chimera" اثر اتوره ماریا فیزاروتی باشد، دوباره به پرده سینما بازگشت. پس از کارگردانی کلودیو گورا در "L'odio è il mio Dio" و توسط ماریانو لاورنتی در "Zingara"، او این فرصت را پیدا کرد که با لوئیجی مگنی در "در سال خداوند" همکاری کند. سپس با دینو ریسی در «جوان معمولی».

بین پایان دهه 1960 و اوایل دهه 1970 او در بازیگران "Pensiero d'amore" توسط ماریو آمندولا، "Il borxh conjugal"، اثر فرانکو پروسپری و "W" حضور داشت. le donne، اثر آلدو گریمالدی.

اولین حضور در تلویزیون وهمکاری با پیر فرانچسکو پینگیتور

پس از بازی برای لوسیانو سالس در "فقط به او نگاه کن"، او اولین حضور خود را در تلویزیون با برنامه "Riuscirà il cav. Papà Ubu?" به کارگردانی جوزپه رکیا و ویتو انجام داد. مولیناری. سپس پیپو فرانکو با عناوین متعدد کمدی ایتالیایی دوباره خود را وقف سینما کرد. در فیلم‌های ماریانو لاورنتی «Mazzabubù... چند شاخ هستند اینجا؟»، «آن قطعه بزرگ اوبالدا همه برهنه و داغ»، «دزدی در شب، یک عکس زیبا» و «پاتروکلوو! و سرباز» است. کامیلون، بزرگ و تازه».

پیپو فرانکو پس از حضور روی صحنه در دربی میلان (معروف به کاباره‌اش)، در فیلم «بوکاچیو» برونو کوربوچی نیز ظاهر می‌شود، قبل از کار بر روی «میان پدرم و مادرت چه اتفاقی افتاد؟» اثر بیلی وایلدر. ، و در معروف "Giovannona Coscialunga بی حرمتی با افتخار". پیپو فرانکو در کنار آدریانو سلنتانو در "روگانتینو" ساخته پاسکواله فستا کامپانیله، برای لوئیجی مگنی در "La via dei babbuini" بازی می‌کند قبل از اینکه شراکت بسیار پرباری با کاستلاچی و پینگیتوره ایجاد کند. اینها او را در تقلیدهای تاریخی "ریموس و رومولوس - داستان دو پسر یک گرگ" (در افسانه تأسیس رم) و "نرون" با بازیگران باگاگلینو هدایت می کنند. پینگیتور همیشه او را در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد در کمدی‌های "Tutti a squola"، "L'imbranato"، "Ciao marziano" و "Ciao marziano" کارگردانی می‌کرد."مسر".

پیپو فرانکو در دهه 80

قهرمان فیلم اپیزودیک سرجیو مارتینو "شکر، عسل و فلفل چیلی"، در سال 1981 این بازیگر دست خود را پشت دوربین برای کارگردانی "La gatta to peel" امتحان می کند. سپس در فیلم دیگری از مارتینو ظاهر می شود، "ریچی، بسیار ثروتمند ... عملاً با لباس زیر".

در این بین، او تک آهنگ های "La puntura / Sono Pippo col naso"، "Take luck by the tail / party air"، "Send a card postal / class English" و بالاتر از همه، " چه فیکو" ! / اما کمی نگاه کن، که تم آهنگ فستیوال سان رمو در سال 1982 است. یکی از مهم ترین آهنگ های شما "Chì Chì Chì Cò Cò Cò" است.

برای پیر فرانچسکو پینگیتوره در "Attenti a quel P2"، در کنار بومبولو، و در "هوادار، داور و فوتبالیست" و همچنین در کمدی طنز نکوهش اجتماعی "اخراجی به دنبال هزینه منصفانه خانه».

بعد از حضور در فیلم رنزو آربوره "FF.SS - یعنی:... اگر دیگر مرا دوست نداری، مرا به بالای پوزیلیپو چه بردی"، در سال 1984 پیپو فرانکو شریک فیلم ماریانو لاورنتی "Due strani papa" با فرانکو کالیفانو، که نقش والد خوانده یک کودک بدون مادر را بازی می کند.

با شرکت Bagaglino او در بسیاری از نمایش‌ها کار می‌کند که در طول سال‌ها یکی دیگر را دنبال می‌کنند، که عمدتاً در Salone Margherita در رم اتفاق می‌افتد. در ابتدا در تلویزیون پخش می شوندتوسط RAI و متعاقباً توسط Mediaset.

دهه 90 و 2000

او پس از بازی در فیلم های تلویزیونی "دزدها متولد می شوند" و "دزدهایی که می شوید" در سال 1992 با فیلم "Gole Roaring" ساخته پیر فرانچسکو پینگیتور به سینما بازگشت. به کارگردانی پینگیتور، در سال 2001 کتاب «اندیشه‌هایی برای زیستن. سفر سیر تکامل درونی» را برای Edizioni Mediterranee منتشر کرد و سال بعد کتاب «هیچ چیزی را سه بار در روز نگیرید»، جلدی که توسط موندادوری منتشر شد، منتشر کرد. او به همراه پروفسور آنتونیو دی استفانو مجموعه ای از اعلامیه های عجیب و غریب و اشتباه جمع آوری می کند.

در سالهای اخیر چندین برنامه شوخی نیز از تلویزیون اجرا کرده است که از آن جمله می توان به "آخرین را می دانی؟" اشاره کرد. در سال 1998، RAI برنامه آشپزی پرطرفدار "Il Paese delle folle" را که با Melba Ruffo همراه بود به او سپرد. در سال 2002 پیپو فرانکو برنده دلفین طلایی برای یک عمر دستاورد (جشنواره ملی کاباره آدریاتیک) شد.

تعهد سیاسی

با توجه به انتخابات عمومی سال 2006 پیپو فرانکو تصمیم می گیرد به عنوان نامزد به عنوان رئیس لیست در حوزه انتخابیه لاتزیو در لیست مسیحیان شرکت کند. دموکرات ها برای خودمختاری ها که بخشی از ائتلاف راست میانه برای مجلس سنا است. با این حال، او نمی تواند انتخاب شود زیرا فهرست در لاتزیو کمتر از 1٪ از اولویت ها را به دست می آورد.

هنوز در همان سال، دوباره با موندادوری، کتاب "Qui Chiave Subito" را منتشر کرد.

در سال 2009 او به عنوان گواهی رسمی انجمن داوطلبانه فرشتگان شهر تبدیل شد، در حالی که در سال 2013 با توجه به انتخاب شهردار، خود را به عنوان نامزد انتخابات مقدماتی داخلی حزب برادران ایتالیا معرفی کرد. رم. با این حال، حتی در این مورد، با کمی بیش از دویست رأی جمع آوری شده، تجربه مثبت نیست.

دهه 2010

در سال 2016، پس از یک دوره دوری از پرده بزرگ که بیش از دو دهه به طول انجامید، در فیلم کمدی فابیو دی لوئیجی "تیرامیسو" به همراه ویتوریا در سینما بازی کرد. پوچینی و آنجلو دورو، که در آن او نقش یک دکتر با تمامیت اخلاقی اثبات شده را بازی می کند.

در همان سال او به طور رسمی صفحه ای در فیس بوک باز می کند که در آن ویدئوهایی را پست می کند که در آن با طرفداران خود گفتگو می کند و اغلب به موضوعات مربوط به معنویت و مدونا می پردازد. او با حساب کاربری @realpippofranco در توییتر فعال است.

دهه 2020

در سال 2021، پیپو فرانکو برای سیاست در انتخابات شهرداری رم - به عنوان یک مشاور فرهنگی بالقوه - نامزد می شود. او در لیست مدنی در حمایت از انریکو میچتی، نامزد شهردار از سمت راست میانه به میدان می رود.