Biografie

• Het tv-debuut en de samenwerking met Pier Francesco Pingitore
• Pippo Franco in de jaren 1980
• De jaren 1990 en 2000
• Politiek engagement
• De jaren 2010
• De jaren 2020

Pippo Franco wiens echte naam is Francesco Pippo Hij werd geboren op 2 september 1940 in Rome, als zoon van Wanda en Felice, oorspronkelijk uit Villanova del Battista. Hij maakte zijn filmdebuut op slechts 20-jarige leeftijd, in 1960, met 'Appuntamento a Ischia', een korte film geregisseerd door Mario Mattoli. In de film, samen met Aldo Perricone, Armando Mancini, Giancarlo Impiglia, Pino Pugliese en Cristiano Metz, die het ensemble vormen van de Pinguïns begeleidde Mina bij de uitvoering van de liedjes 'Una zebra a polka dot', 'Il cielo in una stanza' en 'La nonna Magdalena'.

In 1963 Pippo Franco Hij was weer op het witte doek te zien met 'Notti nude', geregisseerd door Ettore Fecchi, voordat hij toetrad tot de cast van 'Chimera', van Ettore Maria Fizzarotti. Na geregisseerd te zijn door Claudio Gora in 'L'odio è il mio Dio' en door Mariano Laurenti in 'Zingara', kreeg hij de kans om te werken met Luigi Magni in 'Nell'anno del Signore'. Daarna met Dino Risi in 'Il giovane normale'.

Tussen eind jaren '60 en begin jaren '70 zat hij in de cast van 'Pensiero d'amore', van Mario Amendola, 'Il debito coniugale', van Franco Prosperi, en 'W le donne', van Aldo Grimaldi.

Het tv-debuut en de samenwerking met Pier Francesco Pingitore

Na te hebben geacteerd voor Luciano Salce in "Basta guardarla", maakte hij zijn televisiedebuut in het programma "Riuscirà il cav. Papà Ubu?", geregisseerd door Giuseppe Recchia en Vito Molinari. Pippo Franco Hij keerde terug naar de bioscoop met talrijke Italiaanse komedietitels, in Mariano Laurenti's films "Mazzabubù... Quante corna stanno quaggiù?", "Quel gran pezzo dell'Ubalda tutta nuda e tutta calda", "Furto di sera bel colpo di spera" en "Patroclooo! E il soldato Camillone, grande grosso e frescone".

Na zijn optreden op het toneel van Derby in Milaan (beroemd om zijn cabaret) verscheen Pippo Franco ook in Bruno Corbucci's "Boccaccio", voordat hij ging werken in Billy Wilder's "What Happened Between My Father and Your Mother?" en in het beroemde "Giovannona Coscialunga onteerd met eer". Naast Adriano Celentano in Pasquale Festa Campanile's "Rugantino", speelde Pippo Franco voor Luigi Magni in"Deze regisseerde hem in de historische parodieën 'Remo e Romolo - Storia di due figli di una lupa' (over de legende van de stichting van Rome) en 'Nerone', met de cast van de Bagaglino. Pingitore regisseerde hem eind jaren 70 en begin jaren 80 ook in de komedies 'Tutti a squola',The Klutz', 'Hello Martian' en 'The Screw-up'.

Pippo Franco in de jaren 1980

Met een hoofdrol in Sergio Martino's episodische film 'Zucchero, miele e peperoncino', probeerde de acteur in 1981 zijn hand achter de camera door 'La gatta da pelare' te regisseren. Daarna verscheen hij in een andere episodische film van Martino, 'Ricchi, ricchissimi... praticamente in mutande'.

Ondertussen bracht hij de singles 'La puntura / Sono Pippo col naso', 'Prendi la fortuna per la coda / Aria di festa', 'Mandami una cartolina / Lezione di inglese' en vooral 'Che fico! / Ma guarda un po' uit, dat het themalied was van het Sanremo Festival 1982. Een van zijn belangrijkste opnamesuccessen is 'Chì Chì Cò Cò'.

Voor Pier Francesco Pingitore speelde hij in 'Attenti a quei P2', naast Bombolo, en in 'Il tifoso, l'arbitro e il calciatore', evenals in de satirische komedie van sociale aanklacht 'Sfrattato cerca casa equo canone'.

Na zijn optreden in Renzo Arbore's film 'FF.SS - Ik bedoel:... wat heb je me boven Posillipo laten doen als je niet meer van me houdt', in 1984 Pippo Franco Hij speelt de adoptieouder van een moederloos kind in Mariano Laurenti's film 'Due strani papa' met Franco Califano.

Met de Bedrijf Bagaglino Hij werkte in de loop der jaren in veel shows, die zich voornamelijk afspeelden op de Salone Margherita in Rome. Op tv werden ze aanvankelijk uitgezonden door RAI en later door Mediaset.

De jaren 1990 en 2000

Hij keerde terug naar de bioscoop in 1992 met "Gole ruggenti", van Pier Francesco Pingitore, na te hebben gespeeld in de tv-films "Ladri si nasce" en "Ladri si diventa", geregisseerd door Pingitore, publiceerde hij in 2001 het boek "Pensieri per vivere. Itinerario di evoluzione interiore" voor Edizioni Mediterranee, het jaar daarop gevolgd door "Non prenderda niente tre volte al giorno", een bundel uitgegeven door Mondadori waarinSamen met professor Antonio Di Stefano verzamelt hij een reeks bizarre aankondigingen en rariteiten.

In deze jaren presenteerde hij ook verschillende grappenprogramma's op tv, waaronder 'La sai l'ultima?'. In 1998 vertrouwde RAI hem het culinaire prime-time programma 'Il Paese delle meraviglie' (Wonderland) toe, in samenwerking met Melba Ruffo In 2002 won Pippo Franco de Delfino d'oro alla carriera (Festival nazionale adriatica cabaret).

Politiek engagement

Met het oog op de algemene verkiezingen van 2006 Pippo Franco Hij besloot zich kandidaat te stellen voor het kiesdistrict Lazio op de lijst van de Democrazia Cristiana per le Autonomie, die deel uitmaakt van de centrumrechtse coalitie voor de Senaat. Hij slaagde er echter niet in gekozen te worden, omdat de lijst in Lazio minder dan 1% van de voorkeuren kreeg.

In hetzelfde jaar publiceerde hij, opnieuw bij Mondadori, het boek 'Qui chiavi subito'.

In 2009 werd hij de officiële woordvoerder van de City Angels, een vrijwilligersvereniging, terwijl hij zich in 2013 kandidaat stelde voor de interne voorverkiezingen van de Fratelli d'Italia partij voor de verkiezing van de burgemeester van Rome. Ook hier was de ervaring echter niet positief, met iets meer dan tweehonderd verzamelde stemmen.

De jaren 2010

In 2016, na meer dan twintig jaar afwezigheid van het witte doek, speelde hij de hoofdrol in Fabio De Luigi's komedie 'Tiramisù', met Vittoria Puccini en Angelo Duro, waarin hij een arts speelt met een bewezen morele integriteit.

In hetzelfde jaar opende hij officieel een Facebookpagina waarop hij video's plaatst waarin hij met zijn fans praat, vaak over onderwerpen die te maken hebben met spiritualiteit en de Maagd Maria. Op Twitter is hij actief met het account @realpippofranco.

De jaren 2020

In 2021 stelde Pippo Franco zich kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen in Rome - als kandidaat-raadslid voor cultuur. Hij nam deel aan de burgerlijst ter ondersteuning van Enrico Michetti, een centrumrechtse kandidaat voor het burgemeesterschap.