Biografie - Eeuwige Zwerver

Nog steeds zingt half Italië zijn liedjes uit volle borst mee, direct en direct, melancholisch maar zonder franje, precies zoals hij was. Met de tragische dood van Augusto Daolio aan een agressieve vorm van maagkanker, leek het erop dat zijn band Nomadi ook in de draaikolk terecht zou komen. Gelukkig waren de andere bandleden in staat om te reageren, en Nomadi zijnnog steeds protagonisten op de Italiaanse scène met hun prachtige liedjes.

Augusto Daolio werd geboren in Novellara (Reggio Emilia) op 18 februari 1947. Zijn avontuur in de muziekwereld begon als tiener met de groep 'Nomadi': de groep was voorbestemd om een cultband te worden in de geschiedenis van de Italiaanse popmuziek.

Augusto's tedere en tegelijkertijd overvloeiende persoonlijkheid heeft het lot van de Nomads diepgaand bepaald. Zijn unieke stem, licht nasaal maar in staat tot duizend verbuigingen, zijn manier van op het podium staan, zijn vermogen om het publiek mee te slepen, maakten van hem vanaf het begin een soort vlaggenschip en tevens het symbool en de ziel van de band.

Zijn creatieve ader is ook ongeëvenaard. De auteur van prachtige teksten, later hoekstenen van het uitgebreide repertoire van de Nomadi, zijn anthems en poëtische uitvindingen zijn fundamenteel voor veel jongeren van de jaren 1960 en 1970.

Daolio's artistieke activiteit uit zich niet alleen in muziek. Hij giet zijn overvloeiende levenslust ook in schilder- en beeldhouwkunst, met resultaten die geenszins verachtelijk zijn. Zijn hand wordt geleid door een grote verbeeldingskracht die hem leidt naar de zoektocht naar een absoluut magische manier en stijl.

Zijn levensgezellin was Rosanna Fantuzzi, die na zijn dood de 'Augustus for Life' vereniging oprichtte.

De relatie met zijn publiek was altijd geweldig. Augusto beschouwde zichzelf nooit als een grote 'ster', hij hield ervan om bij gewone mensen te zijn, bij de fans, of beter gezegd, de vrienden die in groten getale naar de verschillende concerten kwamen. Een van zijn belangrijkste kwaliteiten was zijn eenvoud.

Zelfs in het laatste stadium van zijn ziekte bleef hij die kracht, die koppigheid hebben die hem tot de grote man had gemaakt die hij was.

Augusto Daolio overleed op 7 oktober 1992.

Op 13 maart 1993, na veel verdriet, hervatte de band zijn activiteiten.

Om de Nomadi-vlag hoog te houden, en impliciet die van Augusto, voegden Danilo Sacco (zang en gitaar) en Francesco Gualerzi (zang en verschillende instrumenten) zich bij de groep.