Biografie

• Ron in 2010

Rosalino Cellamare Hij werd geboren op 13 augustus 1953 in Dorno, in de provincie Pavia, als zoon van een handelaar in olijfolie van Apulische afkomst. Hij groeide op in Garlasco en werd in de muziekwereld geïntroduceerd door zijn broer Italo, een pianist. Rosalino begon vervolgens deel te nemen aan een aantal muziekwedstrijden: in 1967 nam hij bijvoorbeeld deel aan de vierde editie van het Italiaanse Songfestival georganiseerd door AngeloCamis in Milaan. Hij werd opgemerkt door een talentenscout van de Italiaanse RCA en tekende - toen hij nog minderjarig was - een deal met Vincenzo Micocci's It.

Eind jaren zestig trad hij op met Christy en Gabriella Ferri in de 'Cantagiovani', terwijl hij in 1970 op het podium stond van het Sanremo Festival: onder de artiestennaam Rosalino zong hij met Nada 'Pa' diglielo a ma'. Het jaar daarop had hij veel succes met 'Il gigante e la bambina', een lied geschreven door Lucio Dalla en Paola Pallottino, presenteerden op 'Un disco per l'estate' en namen een Italiaanse cover op van het Cat Stevens nummer 'Father and son'.

In dezelfde periode schreef hij 'La storia di Maddalena', gezongen door Sophia Loren in Mario Monicelli's film 'La mortadella'. In 1971 schreef de Lombardische artiest 'Piazza Grande' met Lucio Dalla, Sergio Bardotti en Gianfranco Baldazzi, dat Dalla het jaar daarop zelf meenam naar Sanremo. Na zijn deelname aan 'Un disco per l'estate' met 'Storia di due amici', bracht hij in 1973 zijn eerste album uit: hetalbum, getiteld 'Il bosco degli amanti', gaat vooraf aan 'Dal nostro livello', waarin veel van de nummers zijn geïnspireerd op thema's van leerlingen van een basisschool in Cinisello Balsamo.

Halverwege de jaren zeventig Rosalino Cellamare bracht hij de door Mogol geschreven single 'Evviva il grande amore' uit en wijdde hij zich vervolgens aan de film: hij speelde onder andere in 'Lezioni private' van Vittorio De Sisti en in 'L'Agnese va a morire' van Giuliano Montaldo, evenals in het historische 'In nome del Papa Re' van Luigi Magni. Na zijn overstap naar Spaghetti Records keerde hij in 1978 terug naar de opnamestudio met 'Occhi verdi mari calmi', dat deelnam aan de"Festivalbar"; het jaar daarop werd hij echter door Francesco De Gregori en Lucio Dalla gevraagd om de arrangementen te verzorgen voor "Banana Republic", de tournee waarmee de twee door Italië trokken.

1980 is het jaar van 'A City to Sing', een album met het gelijknamige lied geschreven naar de originele versie door Danny O'Keefe. Het is de eerste plaat waarop de zanger het pseudoniem gebruikt van Ron In dezelfde periode bracht hij 'Q concert' uit, een Q-disc gemaakt met Ivan Graziani en Goran Kuzminac (met hen twee ondernam hij ook een tournee). Na 'Al centro della musica', een disc met het nummer 'Si andava via', in 1982 Ron won Festivalbar met het nummer 'Anima' en bracht het album 'Tutti cuori viaggianti' uit, een cover van 'I can't go for that (no can do)'.

Het jaar daarop nam hij 'Calypso' op, met medewerking van Mauro Malavasi, Jimmy Villotti en Fabio Liberatori, terwijl in 1984 de single 'Joe Temerario' werd gekozen als themalied voor 'Domenica In' en als onderdeel van de soundtrack van 'Speriamo che sia femmina', een film van Mario Monicelli waarin Ron verscheen in de rol van zichzelf. Halverwege de jaren tachtig bracht de in Pavia geboren artiest het album 'Joe Temerario' uit. Ron "In 1988 keerde hij terug naar het Sanremo Festival met het nummer 'Il mondo avrà una grande anima', dat ook de titel gaf aan een live bloemlezing. Na het produceren van 'Sono cose che capitano', het eerste album van nieuwkomer Biagio Antonacci, schreef Ron in 1990 'Attenti al lupo', dat een van de hits werd...klinkender dan Lucio Dalla.

Hij tekende een nieuw platencontract bij WEA, waarvoor hij het album 'Apri le braccia e poi vola' opnam. Dit werd gevolgd door 'Le foglie e il vento', met daarop het beroemde 'Non abbiam bisogno di parole'. 1996 Ron won het Sanremo Festival (te midden van twijfels en controverse) samen met Tosca zingen ' Ik zou je over honderd jaar willen ontmoeten en nam deel aan het kerstconcert in het Vaticaan met de uitvoering van 'Christmas All Year Round'.

Hij keerde terug naar Sanremo in 1998 met 'Un porto nel vento' en vierde zijn 30-jarig jubileum in 2000 met het tv-programma 'Una città per cantare'. In 2002 begon hij aan een tournee met Fiorella Mannoia, Francesco De Gregori en Pino Daniele, terwijl hij in 2007 het album 'Un porto nel vento' uitbracht. Rosalino Cellamare - Ron in concert'; het jaar daarop nam hij het onuitgebrachte album 'Quando sarò capace d'amare' op.

Ron

Ron in 2010

Op 18 december 2013 werd aangekondigd dat Ron zou deelnemen aan de 64e editie van het Sanremo Festival, gepland van 18 tot 22 februari 2014. Vervolgens keerde hij terug naar het Sanremo Festival in 2017 met het nummer 'L'ottava meraviglia'. In 2018 keerde hij opnieuw terug naar Sanremo: dit keer presenteerde hij een onuitgebracht nummer geschreven door zijn overleden vriend Lucio Dalla, getiteld 'Almeno Pensami'.