بیوگرافی

• مطالعات، آموزش و اولین مشاغل
• دهه 90
• پیر فردیناندو کازینی، رئیس اتاق
• دهه 2000
• نیمه اول دهه 2010
• نیمه دوم دهه 2010
• دهه 2020

پیر فردیناندو کازینی یک سیاستمدار ایتالیایی. متولد بولونیا در 3 دسامبر 1955.

پیر فردیناندو کازینی

مطالعات، آموزش و مشاغل اولیه

پس از اخذ مدرک حقوق ، کار خود را در دنیای کار آغاز کرد. او در جوانی فعالیت سیاسی خود را در دموکراسی مسیحی آغاز کرد. در دهه 80 او بازوی راست آرنالدو فورلانی شد. او رئیس جمهور دموکرات مسیحی جوان و عضو جهت ملی DC از سال 1987، مدیر بخش مطالعات، تبلیغات و مطبوعات سپر جنگهای صلیبی شد.

دهه 90

در اکتبر 1992، فورلانی در تلاشی برای نجات دی سی، غرق در تحقیقات Tangentopoli ، ارائه می دهد. دبیرخانه حزب به مینو مارتینازولی . در ژانویه 1994 حزب به طور قطعی ناپدید شد: از خاکستر آن دو تشکیلات جدید متولد شد: Ppi که همیشه توسط مارتینازولی رهبری می شد؛

Casini اولین استمنشی، سپس رئیس CCD.

او برای اولین بار در سال 1994 به نمایندگی پارلمان اروپا انتخاب شد. سپس در سال 1999 مجدداً تأیید شد و به گروه حزب خلق اروپا پیوست.

در انتخابات سیاسی 1994، CCD به ائتلاف راست میانه به رهبری Forza Italia و رهبر آن سیلویو برلوسکونی پیوست.

پیر فردیناندو کازینی با سیلویو برلوسکونی

پیر فردیناندو کازینی که قبلاً نماینده مجلس نهم بود، در انتخابات 1996 خود را به عنوان متحد

در طول مجلس قانونگذاری، گسست با ماستلا اتفاق افتاد و او Polo delle Liberta را برای چپ میانه رها کرد.

همچنین در سال 1998 از همسرش روبرتا لوبیچ جدا شد که با او دو دختر به نام‌های Benedetta Casini و Maria Carolina Casini داشت.

پیر فردیناندو کازینی رئیس اتاق

در اکتبر 2000 به عنوان نایب رئیس Internationale Democrati Cristiani (IDC) انتخاب شد. در انتخابات سیاسی 2001 کازینی یکی از رهبران خانه آزادی ها بود. با پیروزی جناح راست میانه، او انتخاب شد رئیس اتاق نمایندگان در 31 مه: او جوانترین رئیس جمهور در تاریخ جمهوری ایتالیا پس از Irene Pivetti است که در سال 1994 انتخاب شد.

از دیدگاه سیاسی، همچنین به گفته برخی از همکاران طرف مقابل، به نظر می رسد کازینی نقش نهادی را به شیوه ای بی عیب تفسیر می کند.

دهه 2000

در ژانویه 2002 از کشورهای مختلف آمریکای لاتین بازدید می کند و خود را به عنوان یک سیاستمدار معتبر و متعادل معرفی می کند. در وقایع نگاری سیاسی، به دلیل هماهنگی با دعاهای گفتگو بین احزاب سیاسی، که توسط رئیس جمهور جمهوری کارلو آزلیو چیامپی کارلو آزگلیو چامپی راه اندازی شد، گاهی اوقات از او به عنوان "چیامپیستا" یاد می شود>

در تواریخ شایعات نیز درباره کازینی صحبت شده است.

جدا شده، با دو دختر، او به شکلی عاشقانه با Azzurra Caltagirone ، دختر کارآفرین و ناشر رومی Franco Caltagirone مرتبط است. همراهش او را در مراسم رسمی در کویریناله تعقیب می کند و پس از سخنرانی تحلیف او در مجلس او را تشویق می کند. این بیش از همه شایعات را برمی انگیزد زیرا بیست سال تفاوت بین این دو وجود دارد.

دختر کاترینا کازینی (ژوئیه 2004) و پسر فرانچسکو کازینی (آوریل 2008) از این اتحادیه متولد شدند.

پیر فردیناندو کازینی با آزورا کالتاگیرونه

به انتخابات سیاسی 2006 می رسیم: اینها را ببینیدایتالیا به دو قسمت تقسیم شد و چپ میانه تنها با چند رای به دولت رسید.

فراز و نشیب های درون ائتلاف راست میانه باعث شد پیر فردیناندو کازینی در آغاز دسامبر 2006 به فکر ترک - همراه با UDC - از Casa delle Libertà بیفتد.

کازینی به مناسبت انتخابات پارلمانی 2008 به طور قطع از CdL جدا می شود. بنابراین اتحاد جدیدی متولد می شود: به اصطلاح " رزا بیانکا " و حلقه های لیبرال ، که در نهایت در Unione di Centro (UdC) همگرا می شوند.

پیر فردیناندو کازینی نامزد ریاست شورا است، اما تنها 5.6٪ را به دست آورده است. با این حال، او به عنوان رهبر گروه UDC در اتاق انتخاب شد: او این سمت را تا سال 2012 حفظ خواهد کرد.

تاریخ و اجماع UDC کم کم رشد می کند. در پایان سال 2010، سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر کنونی، تلاش می کند تا کازینی را متقاعد کند که به اکثریت راست میانه بازگردد. با این حال، UdC در مخالفت باقی می ماند.

نیمه اول دهه 2010

در نوامبر 2011، Casini و UdC از دولت فنی که به رهبری Mario Monti سپرده شده بود حمایت کردند. دولت مونتی یک سیاست سختگیرانه (هم در زمینه مالی و هم در مخارج عمومی) برای جلوگیری از خروج از یورو اجرا می کند. بنابراین UdC بخشی از "اکثریت عجیب " - همانطور که خود مونتی تعریف کرده است - می شود که از PdL، PD، UdC و FLI تشکیل شده است.

در این مورد سر و صدا کنیداو در دوره ای نامه ای به رئیس اتاق جیانفرانکو فینی نوشت و از امتیازاتی که به عنوان رئیس سابق همان اتاق نمایندگان داشت چشم پوشی کرد.

در انتخابات سیاسی 2013، UdC در ائتلافی به نام با مونتی برای ایتالیا ادغام شد: کازینی برای مجلس سنای جمهوری نامزد شد و به عنوان رهبر در مناطق باسیلیکاتا و کامپانیا انتخاب شد. با این حال، به طور کلی، این انتخابات UDC را در افت شدید می بیند.

از این به بعد، پیر فردیناندو کازینی تصمیم می گیرد که هیچ منصبی، چه نهادی و چه حزبی، نداشته باشد. او با حمایت از تشکیل دولت انریکو لتا در آوریل 2013 به کار خود به عنوان سناتور ادامه داد. کمیسیون امور مجلس سنا . چند ماه بعد، در اکتبر، UDC اتحاد خود را با Scelta Civica di Monti شکست. نمایندگان مجلس منتخب UdC در موضوع سیاسی جدید برای ایتالیا ادغام شدند.

هدف سیاسی پیر فردیناندو کازینی همیشه جان بخشیدن به یک مرکز خودمختار بوده است: با ورود جنبش 5 به صحنه سیاسی Stars توسط Beppe Grillo ، این رویا در حال محو شدن است. بنابراین در فوریه 2014 کازینی قصد خود را برای برقراری مجدد اتحاد سیاسی با راست میانه اعلام کرد - که در آن زمان از دو جزء تشکیل شده بود:تولد دوباره فورزا ایتالیا ، به رهبری برلوسکونی، راست میانه جدید آنجلینو آلفانو .

در این بین، دولت رهبری را تغییر می‌دهد: از لتا به نخست‌وزیر جدید ماتئو رنتزی (حزب دمکرات) می‌رسد که با حمایت UDC، همان اکثریت را حفظ می‌کند. در واقع کازینی هم با چپ میانه و هم با راست میانه تماشا می کند، همکاری می کند و گفتگو می کند.

نیمه دوم دهه 2010

در سال 2016، UdC به کمیته های بله برای همه پرسی قانون اساسی نپیوست. دسامبر همان سال. کازینی با این انتخاب حزب خود موافق نیست: در 1 ژوئیه او اعلام کرد که کارت UDC خود را تمدید نکرده است، بنابراین جنگ طلبی خود را متوقف می کند.

کمی پس از آن، طلاق بین پیر فردیناندو کازینی و آزورا کالتاگیرونه اعلام شد.

در پایان سال، او موضوع جدیدی را تأسیس کرد: Centristi per l'Italia ، همراه با Gianpiero D'Alia. برخلاف UdC، حزب سابقش، او همچنان از دولت جدید به رهبری پائولو جنتیلونی حمایت می کند.

چند روز بعد، در ابتدای سال 2017، Centristi per l'Italia نام خود را به Centristi per l'Europa تغییر داد.

در پایان سپتامبر 2017، کازینی به عنوان رئیس کمیسیون تحقیق در مورد بانک ها انتخاب شد.

سال بعد، در 2 آگوست 2018، وی به اتفاق آرا به عنوان رئیس مجلس بین الملل انتخاب شد.ایتالیایی ، یک نهاد دو مجلسی که به سازمان جهانی پارلمان ها (IPU-UIP) پایبند است.

به انتخابات اروپایی 2019 رسیدیم: کازینی از حزب دموکرات حمایت می‌کند، اما امیدوار است که حزب مرکزی بزرگ جدید تشکیل شود، همچنین به روی Forza Italia باز است. .

دهه 2020

در آغاز سال 2021، در بحبوحه همه گیری، کازینی به دولت دوم به ریاست جوزپه کونته رأی اعتماد می دهد.

یک سال بعد، انتخابات برای رئیس جمهور جدید جمهوری برگزار می شود که جایگزین سرجیو ماتارلا خواهد شد. نام پیر فردیناندو کازینی نه تنها در فهرست نامزدهای واجد شرایط قرار دارد، بلکه به عنوان یک فرضیه برای نخست وزیر جدید در مورد ماریو دراگی از سمت نخست وزیری به ریاست جمهوری نیز تلقی می شود. جمهوری.