Biografia - Muzyka, zawsze

Piosenkarz Giovanni Di Tonno, znany pod pseudonimem scenicznym Giò Di Tonno, urodził się w Pescarze 5 sierpnia 1973 r. Swoje podejście do muzyki rozpoczął w młodym wieku: w wieku zaledwie ośmiu lat uczył się gry na fortepianie. W latach liceum klasycznego jego pasja do muzyki zbliżyła go do postaci piosenkarza i autora tekstów, jako poety, który opowiada historie śpiewem. Jego kultowymi autorami są De André, Guccini, Fossati: równieżGiovanni zaczął pisać piosenki. Już jako nastolatek śpiewał z różnymi grupami, piano barami i brał udział w różnych wydarzeniach i konkursach.

Rozwinął własną osobowość muzyczną, która w 1993 roku - Giò Di Tonno miał zaledwie 20 lat - pozwoliła mu wyrobić sobie markę w Sanremo Giovani, gdzie wziął udział z piosenką "La voce degli ubriachi". Piosenka ta pozwoliła mu dostać się na festiwal w Sanremo w następnym roku: zaprezentował piosenkę "Senti uomo", wszedł do finału i zajął dziesiąte miejsce. Wśród producentów płyt, którzy go zauważyli, był Franco Bixio (CinevoxTutaj zaczyna się podróż Giò Di Tonno do profesjonalnej muzyki.

W międzyczasie zaczął studiować literaturę na uniwersytecie, ale ze względu na swoje zaangażowanie w muzykę wkrótce zdecydował się porzucić studia akademickie.

Wziął również udział w festiwalu w Sanremo w 1995 r.; jego piosenka "Padre e padrone" nie dotarła do finału, ale została dobrze przyjęta zarówno przez krytyków, jak i publiczność. Wkrótce potem ukazał się jego pierwszy album "Giò Di Tonno". Przez dwa lata do 1997 r. występował w różnych programach telewizyjnych, w tym Maurizio Costanzo Show, Domenica in, In famiglia i Tappeto volante.

Zaczął śpiewać na żywo, podczas wielu tras koncertowych we Włoszech, a także za granicą, podążając za wielkimi nazwiskami muzyki pop i akompaniując im. W międzyczasie Giovanni kultywował również inne życie muzyczne, w którym nadal był zaangażowany w muzykę klasyczną, zwłaszcza jako dyrektor artystyczny pierwszego "Laboratorio per cantautori", struktury (unikalnej we Włoszech), która ma wWykwalifikowana kadra nauczycielska, między innymi Franco Fasano, Max Gazzè, Franco Bixio, Matteo Di Franco.

Przez dwa lata, od 2002 do 2004 roku, Giò Di Tonno grał głównego bohatera Quasimodo we włoskiej wersji odnoszącego sukcesy musicalu Riccardo Cocciante "Notre Dame de Paris". W 2005 roku użyczył swojego głosu do interpretacji dwóch piosenek z włoskiej ścieżki dźwiękowej do kreskówki Disneya "Chiken Little - Amici per le penne". W jedynej włoskiej wersji jednej z królowychświatowy soul, Dionne Warwick, 25 marca 2006 roku w Vicenza, Włochy, Di Tonno otwiera swój koncert.

Również w grudniu 2006 roku otrzymał prestiżową nagrodę "Dante Alighieri".

W kwietniu 2007 r. wziął udział w kręceniu trzeciej serii dramatu telewizyjnego "Un caso di coscienza" (reż. Luigi Perelli), w którym Giovanni wystąpił - wraz z Sebastiano Sommą - w odcinku, w którym zagrał piosenkarza Danko. Do odcinka nagrał ścieżkę dźwiękową napisaną przez Maurizio Solieri, historycznego gitarzystę Vasco Rossiego. Dramat został następnie wyemitowany na RaiJeden we wrześniu 2007 roku.

W 2007 roku wcielił się w dwie postacie doktora Jekylla i pana Hyde'a w musicalu "Jekyll & Hyde" wyprodukowanym przez Teatro Stabile D'Abruzzo i Teatromusica Mamò. Śpiewa również w bajce muzycznej "L'orco" Giorgio Bernabò, w której występują Antonella Ruggiero i Patrizia Laquidara.

W parze z argentyńską piosenkarką Lolą Ponce wzięli udział w festiwalu Sanremo w 2008 roku: para wygrała, prezentując piosenkę "Colpo di fulmine", napisaną przez Giannę Nannini.