Biografia

• Dzieciństwo i edukacja
• Poszukiwanie spadkobiercy przez Anglię
• Nieślubna córka
• Nowa macocha i męski spadkobierca
• Maria I, królowa Anglii
• Krwawa Mary: Krwawa Mary

Córka Henryk VIII i Katarzyna Aragońska , Maria I Tudor urodziła się 18 lutego 1516 r. w Greenwich w Anglii, w pałacu Placentia. Historia odnotowuje ją również jako Marię I angielską, z przydomkiem Maryja katoliczka i - być może - najbardziej znany Krwawa Mary (w języku oryginału: Krwawa Mary ): w tej krótkiej biografii dowiadujemy się dlaczego.

Maria I Angielska, zwana Krwawy

Dzieciństwo i edukacja

Została powierzona hrabinie Salisbury, matce kardynała Reginalda Pole'a, który miał być dozgonnym przyjacielem Marii. Małżeństwo jej rodziców usankcjonowało związek dwóch domów o niekwestionowanej i niekwestionowanej wartości. wiara katolicka Para próbowała i próbowała ponownie, aby mieć upragnionego następcę tronu, ale niestety Maria jest jedyną osobą, która przeżyła.

Wydaje się, że dziewczynka przyszła na świat w dobrych okolicznościach: cieszy się uczuciem rodziców, szacunkiem dworu i wychowaniem opartym na tradycyjnych zasadach chrześcijańskich, zwłaszcza na polecenie jej matki Katarzyny.

Niestety, losy Marii I zmieniły się w 1525 r., kiedy jej ojciec nawiązał początkowo potajemny romans z damą dworu Anna Boleyn .

Anna Boleyn

Poszukiwanie spadkobiercy przez Anglię

Henryk VIII ma nadzieję, że jego kochanka da mu syn Anne Boleyn, ze słodyczą i zmysłowością, zaspokaja każde pragnienie swojego króla. Z drugiej strony stawka jest wysoka: być może, grając sprytem i dyplomacją, zostanie nową królową Anglii.

Król, bardziej zdeterminowany niż kiedykolwiek, aby osiągnąć swoje cele, odrzuca Katarzynę Aragońską odsuwając ją nie tylko od sądu, ale także od dziecka.

Kilka lat później, dokładnie w 1533 r., chciał poślubić Anne Boleyn i otrzymał opozycja nowego papieża, Klemens VII staje się nieuniknione. starcie co doprowadzi do schizma .

W gruncie rzeczy król rozwodzi się z Katarzyną, wyrzeka się religii katolickiej i przyjmuje katolicyzm. Wiara anglikańska .

Separacja jej rodziców i wyobcowanie od prawowitej matki odbijają się na ciele Marii, która popada w depresja i jest dręczony przez gwałtowne migreny Między protestantyzmem ojca a religią katolicką, w której dorastała, dziewczyna decyduje się pozostać wierna Kościołowi rzymskiemu.

Maria I Tudor

Nieślubna córka

W 1533 roku jej ojciec zdegradował ją do roli " bezprawny ", odbierając jej tytuł i prawo do sukcesji tronu na rzecz jej przyrodniej siostry Elżbieta I urodzony w 1533 roku.

Matka Marii, Katarzyna Aragońska, zmarła na początku 1536 r. samotna i opuszczona: Marii odmówiono pozwolenia na ostatnie spotkanie z nią, a nawet na pogrzeb.

W międzyczasie namiętność króla do Anny Boleyn dobiega końca: ona również zdołała dać mu tylko córkę. Ale Henryk VIII nie poddaje się: chce mieć córkę. męski spadkobierca na tronie Anglii.

W maju 1536 r. oskarżył swoją drugą żonę o kazirodztwo i cudzołóstwo; w skróconym i niesławnym procesie wysłał ją na szubienicę.

Podobizna króla Henryka VIII na arcydziele portretu wszech czasów: obrazie Hansa Holbeina.

Nowa macocha i męski spadkobierca

Uwolniony, żeni się Jane Seymour Potraktował jej córkę Elżbietę I tak samo jak Marię I: uznał ją za nieślubną, pozbawiając prawa do wstąpienia na tron.

Jane, po błaganiach i modlitwach, udaje się pogodzić ojca z dwiema córkami i przywrócić im tytuły.

Maria I będzie jej dozgonnie wdzięczna: to sama Maria pomoże umierającej Jane, gdy ta w końcu urodzi w 1537 r. upragnionego syna Edwarda.

Maria I, królowa Anglii

Henryk VIII, po dwóch kolejnych małżeństwach, zmarł w 1547 r. Na tron wstąpił jego syn Edward VI Ale chłopiec w wieku zaledwie 15 lat, w 1553 roku, umiera podważony przez gruźlica .

Maria I Tudor zostaje koronowana królowa Anglii W Opactwie Westminsterskim, po wysłaniu do niego wielu spiskowcy e uzurpatorzy .

Zostaje zmuszona do małżeństwa, aby zapewnić dziedzica korony i uniemożliwić swojej przyrodniej siostrze Elżbiecie przejęcie po niej władzy.

Maria I

Maria przywraca religię katolicką w Anglii i, po różnych trudnościach, poślubił w 1554 roku Książę Hiszpanii Filip II syn Charles V w którym jest zakochana.

Angielski parlament początkowo odmówił zgody na ten ślub, obawiając się, że zagraniczny książę może przyłączyć Anglię do swoich posiadłości.

Również z tej okazji, w przypadku "niebezpiecznego" małżeństwa, wielu rebelianci są wykonany .

Na rozkaz Marii nawet nigdy niekochana przyrodnia siostra Elżbieta I trafia do niesławnego Tower of London.

Krwawa Mary: Krwawa Mary

Maria podejmuje się okrutne represje przeciwko wszystkim przeciwnikom przywrócenia katolicyzmu, skazując na śmierć 273 osoby.

Między spiskowcami, buntownikami i przeciwnymi krewnymi jest wiele ofiar Maryi: w rzeczywistości okres jej panowania charakteryzuje się krew Stąd słynne określenie, które przywołuje go jako Maria La Sanguinaria .

We wrześniu 1554 r. królowa przypisała swoje mdłości i przyrost masy ciała upragnionemu macierzyństwu. Ale pomimo faktu, że lekarze dworscy również popierali ciążę królowej, jej mąż, w liście do swojego szwagra Maksymiliana Austriackiego, zakwestionował oczekiwania żony. Stało się tak, ponieważ jej nie kochał: poślubił ją tylko z własnego interesu. Unikał nawet jej towarzystwa.

Maryja katoliczka

Upływ miesięcy dowodzi, że Philip miał rację.

Mary I przypisuje fałszywą ciążę kara boska za tolerowanie heretycy w ten sposób pospiesznie wysyła innych wyrazicieli Kościół anglikański na szubienicę.

Jej mąż zostawia ją coraz bardziej samotną, a ona, jako zakochana kobieta, godzi się na jego błagania na polu politycznym: każe angielskiej armii interweniować na rzecz Hiszpanii Filipa przeciwko Francji.

Dla Anglii jest to ciężka porażka: Calais jest stracone.

17 listopada 1558 roku, w wieku 42 lat i po zaledwie pięcioletnie panowanie Maria I Tudor umiera między rozdzierające cierpienie prawdopodobnie z powodu guza jajnika.

Jej następczynią zostaje przyrodnia siostra Elżbieta I.

Dziś są pochowani razem w Opactwie Westminsterskim:

Epigraf grobowy

Kilka godzin po śmierci Marii I zmarł również Reginald Pole, ostatni katolicki arcybiskup Canterbury.