Biografia - Bóg nie czeka

Urodzony w Liverpoolu 25 lutego 1943 roku George Harrison jest legendarnym gitarzystą równie legendarnych Beatlesów. Jego rodzina, należąca do klasy robotniczej Liverpoolu, odegrała decydującą rolę w edukacji i aspiracjach George'a. Jego ojciec, elektryk, i matka pracująca w sklepie spożywczym, szybko zdali sobie sprawę z zamiłowania i wszechstronności muzycznej George'a, ale nie zdawali sobie sprawy z jego zamiłowania do muzyki.w żaden sposób nie hamował pasji syna, jednocześnie przyczyniając się finansowo do zakupu jego pierwszej "prawdziwej", stricte używanej gitary elektrycznej.

W rzeczywistości jego rodzice kupili mu za kilka funtów od marynarza w dokach w porcie w Liverpoolu model Gretsch "Duo Jet", który George nadal zazdrośnie przechowuje; dumnie prezentując go na okładce albumu "Cloud Nine". Wiele godzin spędzonych przez młodego George'a na nauce i ćwiczeniach sprawiło, że stał się fenomenem umiejętności jak na nastolatka.

Wiele zespołów, które rosły jak grzyby po deszczu nad brzegiem Mersey, już się z nim skontaktowało, ale George w międzyczasie zdążył już porazić prądem swojego starszego kolegę ze szkoły: Paula McCartneya.

Wystarczyło, że Paul usłyszał kilka gitarowych akordów zagranych przez George'a w rozklekotanym autobusie podczas szkolnej wycieczki. Paul z kolei natychmiast powiedział o tym Johnowi Lennonowi: to był początek legendy. George w Beatlesach dorastał w cieniu Johna i Paula, z pewnością nie umniejszając swojej miłości do instrumentu, ale także próbując zastosować nowe formy ekspresji dźwięku.

Ciągłe poszukiwanie nowego, chęć wstrząśnięcia typowymi rytmami "Skiffle" i nadanie jeszcze bardziej dominującej funkcji gitarze elektrycznej w rock and rollowym frazowaniu przyczyniły się w niemałym stopniu do ewolucji grupy w bardzo wczesnych latach ich kariery. Od "Don't bother me", jego pierwszej kompozycji w Beatlesach, jego muzyczna ewolucja była tak drastyczna, że do 1965 roku miałi był punktem odniesienia dla innych gitarzystów tamtych czasów.

W tym samym roku nastąpił nowy punkt zwrotny w muzycznym dojrzewaniu George'a, kiedy zarówno jego przyjaźń z Davidem Crosbym, jak i znajomości z Ravim Shankarem całkowicie zmieniły jego sposób komponowania. W rzeczywistości George był uderzony i zafascynowany tymi szczególnymi dźwiękami, które emanowały z instrumentów takich jak sitar, sarod czy tampoura. Jego duchowość również została zainfekowana przez to.w pełni przyjmując wierzenia i przekonania religii indyjskiej, a tym samym będąc pod jej głębokim wpływem.

George zaczął spędzać dużo czasu na czytaniu i studiowaniu indyjskiego sanskrytu i traktatów religijnych. Jego muzyczna transformacja i nowy sposób myślenia nie tylko w pewnym stopniu zaraziły Johna Lennona i Paula McCartneya, ale także wpłynęły na innych artystów.

Kompozycje, które najbardziej reprezentują zmiany George'a w tym okresie, to chronologicznie "Love You To", już z roboczym tytułem "Granny Smith", "Within you Without you" i "The Inner Light", którego podstawa muzyczna została nagrana w całości w Bombaju z lokalnymi muzykami. Ciągłe podróże do Indii, wkrótce przerwane przez pozostałych trzech Beatlesów i coraz częstsze trudnościa nieporozumienia charakterologiczne, zwłaszcza wobec Paula McCartneya, doprowadziły do pierwszego niepokojącego pęknięcia w wewnętrznej strukturze grupy.

Jego silna osobowość i aż nazbyt poświęcający się talent wywołały u niego wielką frustrację, ale jednocześnie dały mu nowe impulsy do rywalizacji. Jeśli kiedykolwiek musiał to udowodnić, to właśnie na "Abbey Road", ostatnim albumie skomponowanym przez Beatlesów, George po raz kolejny pokazał całą swoją brawurę i geniusz w utworach takich jak "Something" (jeden z najczęściej reinterpretowanych) wraz z"Yesterday" i "Here comes the sun", w których kwartet po raz pierwszy wykorzystuje "moog".

Zawsze uważano go słusznie lub nie za trzeciego Beatlesa, a jako autor piosenek i producent był znacznie bardziej płodny, niż się powszechnie uważa. W ramach Apple wyprodukował wiele produkcji dla takich artystów jak Billy Preston, Radna Krishna Temple Jackie Lomax, Doris Troy i Ronnie Spector. Kiedy grupa się rozpadła, Harrison znalazł się z nieskończoną ilością materiału do zaoferowania.zebrane częściowo w potrójnym albumie "All things must pass", którego ogólna sprzedaż przekroczyła "McCartney" i "John Lennon -Plastic Ono Band" wydane razem.

Jego gra na gitarze i jego "solówki" stały się typowe, a w szczególności jego użycie "slide" zaprowadziło go wraz z Ry Cooderem na szczyt branży.

George Harrison zmarł przedwcześnie 29 listopada 2001 roku, w wieku zaledwie 58 lat, na raka. Od dawna wybierał życie w odosobnieniu, na wsi lub na wyspie, ale to nie wystarczyło, aby trzymać ciekawość i chorobę z dala od niego. W grudniu 1999 roku został dziesięciokrotnie dźgnięty nożem przez szaleńca, który wszedł do jego willi niedaleko Oksfordu. To jego żona Olivia uratowała mu życie, łamiąclampę na głowie napastnika.

Zmarł w Beverly Hills (Los Angeles) w rezydencji Ringo Starra, jego ciało zostało skremowane i zgodnie z jego życzeniem prochy, zebrane w kartonowym pudełku, zostały następnie rozsypane zgodnie z hinduską tradycją w Gangesie, świętej indyjskiej rzece.

W oświadczeniu wydanym po jego śmierci, rodzina wspominała Harrisona: "Odszedł z tego świata tak, jak żył, myśląc o Bogu, bez strachu przed śmiercią, w spokoju, otoczony rodziną i przyjaciółmi. Często powtarzał: Wszystko może poczekać, ale poszukiwanie Boga nie. Miłość do siebie nawzajem też nie.