Βιογραφία - Ο Θεός δεν περιμένει

Γεννημένος στο Λίβερπουλ στις 25 Φεβρουαρίου 1943, ο Τζορτζ Χάρισον είναι ο θρυλικός κιθαρίστας των εξίσου θρυλικών Beatles. Η οικογένειά του, που ανήκε στην εργατική τάξη του Λίβερπουλ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκπαίδευση και τις φιλοδοξίες του Τζορτζ. Ο πατέρας του, ηλεκτρολόγος, και η μητέρα του που εργαζόταν σε ένα παντοπωλείο, σύντομα συνειδητοποίησαν την αγάπη και την ευελιξία του Τζορτζ για τη μουσική, αλλά δενσε καμία περίπτωση δεν εμπόδισε το πάθος του γιου του, ενώ παράλληλα συνέβαλε οικονομικά στην αγορά της πρώτης του "πραγματικής", αυστηρά μεταχειρισμένης ηλεκτρικής κιθάρας.

Στην πραγματικότητα, οι γονείς του αγόρασαν για λίγες λίρες από έναν ναύτη στο λιμάνι του Λίβερπουλ ένα μοντέλο Gretsch "Duo Jet", το οποίο ο George διατηρεί ακόμη ζηλότυπα, παρουσιάζοντάς το περήφανα στο εξώφυλλο του άλμπουμ "Cloud Nine". Οι πολλές ώρες που ξόδεψε ο νεαρός George μελετώντας και εξασκώντας τον έκαναν ένα άμεσο φαινόμενο δεξιοτεχνίας για έναν έφηβο.

Πολλά συγκροτήματα που μεγάλωναν σαν μανιτάρια στις όχθες του Mersey μέρα με τη μέρα είχαν ήδη επικοινωνήσει μαζί του, αλλά ο George, στο μεταξύ, είχε ήδη σκοτώσει με ηλεκτροπληξία έναν παλιότερο συμμαθητή του: τον Paul McCartney.

Ήταν αρκετό για τον Paul να ακούσει μερικές συγχορδίες κιθάρας που έπαιζε ο George σε ένα σαθρό λεωφορείο κατά τη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής. Ο Paul, με τη σειρά του, το είπε αμέσως στον John Lennon: αυτή ήταν η αρχή του θρύλου. Ο George, μέσα στους Beatles, μεγάλωσε στη σκιά του John και του Paul, χωρίς βέβαια να μειώσει την αγάπη του για το όργανό του, αλλά και προσπαθώντας να εφαρμόσει νέες μορφές έκφρασης του ήχου.

Η συνεχής αναζήτηση του καινούργιου, η επιθυμία να ταρακουνήσει τους τυπικούς ρυθμούς του "Skiffle" και να δώσει μια ακόμα πιο κυρίαρχη λειτουργία στην ηλεκτρική κιθάρα στη ροκ εν ρολ φρασεολογία συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη του γκρουπ στα πρώτα κιόλας χρόνια της καριέρας του. Από το "Don't bother me", την πρώτη του σύνθεση στους Beatles, η μουσική του εξέλιξη ήταν τόσο δραστική που μέχρι το 1965 είχετη δική του ακριβή χροιά και αποτέλεσε επίσης σημείο αναφοράς για άλλους κιθαρίστες της εποχής.

Εκείνη ακριβώς τη χρονιά, σημειώθηκε μια νέα καμπή στη μουσική ωρίμανση του Γιώργου, όταν τόσο η φιλία του με τον Ντέιβιντ Κρόσμπι όσο και οι γνωριμίες του κοντά στον Ραβί Σανκάρ άλλαξαν εντελώς τον τρόπο που συνέθετε. Στην πραγματικότητα, ο Γιώργος εντυπωσιάστηκε και γοητεύτηκε από εκείνους τους ιδιαίτερους ήχους που έβγαιναν από όργανα όπως το σιτάρ, το σάροντ ή η ταμπούρα. Η πνευματικότητά του είχε επίσης μολυνθεί από αυτό τοενστερνίζεται πλήρως τις πεποιθήσεις και τις πεποιθήσεις της ινδικής θρησκείας και επηρεάζεται έτσι βαθιά από αυτήν.

Ο Τζορτζ άρχισε να αφιερώνει μεγάλο μέρος του χρόνου του διαβάζοντας και μελετώντας ινδικά σανσκριτικά και θρησκευτικές πραγματείες. Η μουσική του μεταμόρφωση και ο νέος τρόπος σκέψης του δεν επηρέασαν μόνο τον Τζον Λένον και τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ σε κάποιο βαθμό, αλλά επηρέασαν και άλλους καλλιτέχνες.

Οι συνθέσεις που αντιπροσωπεύουν περισσότερο την αλλαγή του Τζορτζ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν χρονολογικά το "Love You To", ήδη με τον τίτλο εργασίας "Granny Smith", το "Within you Without you" και το "The Inner Light", η μουσική βάση του οποίου ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου στη Βομβάη με ντόπιους μουσικούς. Τα συνεχή ταξίδια στην Ινδία, που σύντομα διακόπηκαν από τους άλλους τρεις Beatles και οι ολοένα και συχνότερες δυσκολίεςκαι οι παρεξηγήσεις χαρακτήρων, ειδικά προς τον Paul McCartney, οδήγησαν σε μια πρώτη ανησυχητική ρωγμή στην εσωτερική δομή του γκρουπ.

Η έντονη προσωπικότητά του και το υπερβολικά θυσιαστικό ταλέντο του, του προκάλεσαν μεγάλη απογοήτευση, αλλά ταυτόχρονα του έδωσαν νέες ανταγωνιστικές παρορμήσεις. Αν ποτέ έπρεπε να το αποδείξει ξανά, ήταν με το "Abbey Road", το τελευταίο άλμπουμ που συνέθεσαν οι Beatles, όπου ο George αποδεικνύει για άλλη μια φορά όλη του την ευφυΐα και την ιδιοφυΐα σε τραγούδια όπως το "Something" (ένα από τα πιο επανεκτεθειμένα) μαζί με το'Yesterday' και 'Here comes the sun' στα οποία το 'moog' χρησιμοποιείται για πρώτη φορά από το κουαρτέτο.

Πάντα θεωρούνταν δικαίως ή αδίκως ο τρίτος Beatle και ως τραγουδοποιός και παραγωγός υπήρξε πολύ πιο παραγωγικός από ό,τι πιστεύεται γενικά. Μέσα στην Apple, έχει κάνει πολλές παραγωγές για καλλιτέχνες όπως ο Billy Preston, ο Radna Krishna Temple Jackie Lomax, η Doris Troy και ο Ronnie Spector. Όταν το συγκρότημα διαλύθηκε, ο Harrison βρέθηκε με ατελείωτο υλικό να προσφέρει πουπου συγκεντρώθηκαν εν μέρει στο τριπλό άλμπουμ "All things must pass", οι συνολικές πωλήσεις του οποίου ξεπέρασαν τις πωλήσεις των άλμπουμ "McCartney" και "John Lennon -Plastic Ono Band" που εκδόθηκαν μαζί.

Το παίξιμο της κιθάρας του και τα "σόλο" του έχουν γίνει χαρακτηριστικά και, ειδικότερα, η χρήση του "slide" τον οδήγησε μαζί με τον Ry Cooder στην κορυφή της βιομηχανίας.

Ο Τζορτζ Χάρισον πέθανε πρόωρα στις 29 Νοεμβρίου 2001, σε ηλικία μόλις 58 ετών, από καρκίνο. Είχε επιλέξει εδώ και καιρό να ζει απομονωμένος, στην εξοχή ή σε ένα νησί, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να κρατήσει μακριά του την περιέργεια και τη νοσηρότητα. Τον Δεκέμβριο του 1999 μαχαιρώθηκε δέκα φορές από έναν τρελό που είχε μπει στη βίλα του κοντά στην Οξφόρδη. Η σύζυγός του Ολίβια ήταν αυτή που του έσωσε τη ζωή, σπάζοντας έναλάμπα στο κεφάλι του επιτιθέμενου.

Πέθανε στο Μπέβερλι Χιλς (Λος Άντζελες), στην έπαυλη του Ρίνγκο Σταρ, το σώμα του αποτεφρώθηκε και, όπως είχε ζητήσει, οι στάχτες, που συγκεντρώθηκαν σε ένα χαρτόκουτο, διασκορπίστηκαν στη συνέχεια σύμφωνα με την ινδουιστική παράδοση στον Γάγγη, τον ιερό ινδικό ποταμό.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το θάνατό του, η οικογένειά του υπενθύμισε ότι ο Χάρισον: "Έφυγε από αυτόν τον κόσμο όπως είχε ζήσει, σκεπτόμενος το Θεό, χωρίς φόβο για το θάνατο, ειρηνικά και περιτριγυρισμένος από την οικογένεια και τους φίλους του. Συχνά έλεγε: Τα πάντα μπορούν να περιμένουν, αλλά η αναζήτηση του Θεού όχι. Ούτε η αγάπη για τον άλλον.