Βιογραφία - Δέσμευση και ροκ ανανέωση

• Ο Piero Pelù στη δεκαετία του 2000
• Piero Pelù το 2010

Ο Piero Pelù γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 10 Φεβρουαρίου 1962. Ιταλός τραγουδοποιός και ροκάς που έχει επηρεάσει γενιές μουσικών, είναι περισσότερο γνωστός για την ίδρυση του ιταλικού ροκ συγκροτήματος Litfiba, το οποίο δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και υπήρξε ένα από τα πιο αγαπημένα εθνικά ροκ συγκροτήματα για περισσότερο από μια δεκαετία. Ένας frontman με μεγάλη σκηνική απήχηση, πολιτικά δεσμευμένος, αφού εγκατέλειψε τους Litfiba στο κατώφλι τουΤο 2000, επιχείρησε σόλο καριέρα, ενώ επέστρεψε στο συγκρότημα της Φλωρεντίας το 2009.

Το πάθος του για τη μουσική ήρθε αμέσως. Αρχικά, όταν πήγαινε σχολείο τη δεκαετία του '70, ήταν η πανκ σκηνή του Λονδίνου στην οποία έβλεπε με στόχο τη βρετανική πρωτεύουσα. Εν τω μεταξύ, ως μαθητής λυκείου, δημιούργησε το συγκρότημα Mugnions, που πήρε το όνομά του από τον ποταμό Mugnone, ο οποίος περνάει κοντά από την πολυκατοικία όπου ζει με την οικογένειά του.

Μόλις αποφοιτήσει, ο νεαρός Piero βρίσκεται μπροστά σε μια διακλάδωση: να συνεχίσει τις σπουδές του ή να αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στο μεγάλο του πάθος. Είναι το 1980 όταν ταξιδεύει στο Λονδίνο, τον ιδανικό προορισμό του, πεπεισμένος ότι θα μείνει εκεί για πάντα. Ωστόσο, απογοητευμένος από το αγγλικό puk που βρίσκει gentrified, επιστρέφει στη γενέτειρά του τη Φλωρεντία και εγγράφεται στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών.

Ένας από τους καθηγητές του ήταν ο γνωστός καθηγητής Alberto Spreafico, αλλά ακαδημαϊκά η καριέρα του δεν απογειώθηκε- εγκατέλειψε τελικά τις σπουδές του το 1983. Ένα χρόνο πριν, είχε ήδη ιδρύσει τον βασικό σκελετό του ροκ συγκροτήματος που θα καινοτομούσε στο ιταλικό κύμα λίγα χρόνια αργότερα, συνδυάζοντας μεσογειακούς ήχους με το brit-rock στυλ που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Στην πραγματικότητα, η συνάντησηη επίσημη γέννηση των Litfiba χρονολογείται από το 1980, όταν ο νεαρός Piero αποφάσισε να εγκαταλείψει το project των Mugnions και να ιδρύσει ένα νέο συγκρότημα με τους Antonio Aiazzi, Federico 'Ghigo' Renzulli, Gianni Maroccolo και Francesco Calamai, δηλαδή την ιστορική ραχοκοκαλιά του συγκροτήματος. Η πρώτη συναυλία πραγματοποιήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1980 στο Rokkoteca Brighton, κοντά στη Φλωρεντία.

Οι Litfiba δεν άργησαν να γίνουν γνωστοί, και ήδη από το 1982, το συγκρότημα του Pelù κέρδισε το 1ο Ιταλικό Φεστιβάλ Ροκ. Παράλληλα, απαλλαγμένος πλέον από το βάρος των σπουδών, ο Φλωρεντινός τραγουδιστής εμβάθυνε και διεύρυνε τις καλλιτεχνικές του γνώσεις, μαθαίνοντας θεατρικά στοιχειώδη με δάσκαλο τον Orazio Costa, επικεντρώνοντας στη μίμηση και λαμβάνοντας μέρος σε διάφορεςσεμινάρια σχετικά με τη χρήση των μασκών της Βασιλείας - όλα αυτά τα υπονοούμενα που δεν άργησαν να εκδηλωθούν κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής ωρίμανσης, σε ζωντανές παραστάσεις.

Το 1983, ήταν ένας από τους ηθοποιούς της μεταμοντέρνας παράστασης "Αινειάδα", στην επανεκτέλεση της οποίας από την πειραματική θεατρική ομάδα Krypton ακούστηκε η μουσική των Litfiba. Το 1984, ο δραστήριος Piero Pelù εντάχθηκε στους καταλόγους των αντιρρησιών συνείδησης στη Φλωρεντία, συνεισφέροντας μέχρι το 1986. Κατά τη διάρκεια αυτής της διετούς περιόδου, οι Litfiba έγιναν επίσης γνωστοί στη Γαλλία,παίρνοντας μέρος σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα φεστιβάλ αφιερωμένα σε ανερχόμενα new wave συγκροτήματα. Παίζουν στη Bourges, τη Rennes, τη La Villette, το Fete de l'Humanité και σε πολλές άλλες τοποθεσίες.

Ο Pelù και οι σύντροφοί του δημοσιεύουν την πρώτη τους δουλειά το 1985, με τίτλο "Desaparecido", που ανοίγει την επιτυχημένη τριλογία αφιερωμένη στα θύματα όλων των καταχρήσεων της εξουσίας. Είναι η αρχή ενός μεγάλου ονείρου, που διαρκεί περισσότερο από μια δεκαετία και οδηγεί τον Pelù και τον Litfiba να παίζουν σχεδόν παντού, ως οι νέοι ερμηνευτές της ιταλικής hard rock και rock σκηνής. Την επόμενη χρονιά, έρχεται το "17 Re" και το 1988, είναι τοΚαι στα τρία άλμπουμ υπάρχει μια απόρριψη κάθε είδους ολοκληρωτισμού και απαγορευτισμού, η οποία είναι εμφανής στους επιθετικά γραμμένους και ενίοτε ποιητικούς στίχους.

Αυτά ήταν πολύ σημαντικά χρόνια για τον Pelù και το συγκρότημά του. Οι ζωντανές συναυλίες πολλαπλασιάστηκαν και οι θαυμαστές άρχισαν να είναι πολλοί, συγκλονισμένοι από τον επαναστατικό ήχο, τουλάχιστον για την Ιταλία της εποχής, καθώς και από τη μεγάλη θεατρική φλέβα του τραγουδιστή. Τα live άλμπουμ "12-5-87 (aprite i vostri occhi)" και "Pirata", από το 1990, μαρτυρούν τη μεγάλη μουσική δύναμη των Litfiba και την εκπληκτική τουςκαλλιτεχνική ωρίμανση που, στο δεύτερο live άλμπουμ, οδήγησε το συγκρότημα σε μεγάλη επιτυχία. Από τις δύο δουλειές, ξεχωρίζει πάνω απ' όλα το single "Cangaceiro"- οι εφημερίδες άρχισαν να μιλούν για ένα πραγματικό "μεσογειακό ροκ κύμα", το οποίο είχε ως πραγματικούς πρωταγωνιστές τον Piero Pelù και τον Litfiba.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί, το 1986 και ως απόδειξη της πολιτικής και κοινωνικής του δέσμευσης, η ιδέα του Pelù να προωθήσει την επιτροπή "Μουσική κατά της σιωπής", οι δραστηριότητες της οποίας υλοποιήθηκαν τον επόμενο Σεπτέμβριο στην Piazza Politeama του Παλέρμο, για ένα φεστιβάλ κατά της Μαφίας, στην επέτειο της δολοφονίας του στρατηγού Carlo Alberto Dalla Chiesa.

Την επόμενη χρονιά, ο Pelù γνώρισε την Teresa De Sio με την οποία συνεργάστηκε στο project "Cinderella Suite", ένα έργο της τραγουδίστριας σε παραγωγή των Brian Eno και Michael Brooks.

Η δεκαετία του 1990 ήταν τα χρόνια της εθνικής επιτυχίας, με τη λεγόμενη "Τετραλογία των Στοιχείων", που τους είδε να μετακινούνται από το σκληρό hard rock σε ένα πιο υποτονικό pop rock, εμπλουτισμένο όμως με ενδιαφέροντες ηλεκτρονικούς ήχους. Οι τέσσερις δίσκοι που απαρτίζουν την τετραλογία, ακολουθούν τα τέσσερα φυσικά στοιχεία, φωτιά, γη, αέρα και νερό αντίστοιχα. Πηγαίνοντας με τη σειρά, το 1991Κυκλοφορεί το "El Diablo", ο πρώτος από τους τέσσερις δίσκους. Μετά από μια μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία, οι Litfiba κυκλοφορούν το "Terremoto", έναν από τους αξέχαστους ροκ δίσκους του συγκροτήματος, με σκληρό και περισσότερο από επιθετικό ήχο, που χρονολογείται το 1993. Την επόμενη χρονιά, ο ήχος μαλακώνει ελαφρώς με το "Spirito", μια άλλη πολύ αγαπημένη επιτυχία του κοινού, που κερδίζει στον Pelù και τους συν αυτώ τεράστιες φέτες του ποπ κοινού, το οποίοΤο 1995, ωστόσο, ήταν η σειρά του "Lacio drom", που στη γλώσσα των Ρομά σημαίνει "καλό ταξίδι": ένα αφιέρωμα που συνοδεύεται από ένα βίντεο-ρεπορτάζ του Piero Pelù και του φίλου του φωτογράφου Alex Majoli.

Επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση που δέχεται πλέον ομόφωνα ακόμη και από καλλιτέχνες διαφορετικών στυλ, το 1996 κλήθηκε να ντουετάρει με τον Λουτσιάνο Παβαρότι για το πρόγραμμα "War Child", στο τραγούδι "I te vurria vasà". Την ίδια χρονιά, μετά από μερικές guest εμφανίσεις στην τηλεόραση στην εκπομπή "Quelli che il Calcio", άρχισε να συνεργάζεται για τη φλωρεντινή έκδοση της εφημερίδας La Repubblica, υπογράφονταςμια εισαγωγή που δημοσίευσε ο Salani αφιερωμένη σε ορισμένα ποιήματα του Jacques Prévert, με τίτλο "Questo Amore" (Αυτή η αγάπη), η οποία εμπλέκει τον τραγουδιστή σε ορισμένες αναγνώσεις στην πρωτότυπη γλώσσα.

Το 1997 είναι η χρονιά που κλείνει την τετραλογία, με την κυκλοφορία του "Mondi sommersi", σαφώς πιο ποπ από τους προκατόχους του, αλλά με μεγάλη αποδοχή από το κοινό. Μέχρι τότε, το συγκρότημα από τη Φλωρεντία έχει πουλήσει δύο εκατομμύρια αντίτυπα με όλες τις δουλειές του, τα οποία προστίθενται στην τελευταία δουλειά, με τίτλο "Infinito", με ημερομηνία 1999, η οποία από μόνη της πουλάει περίπου ένα εκατομμύριο αντίτυπα.εκατομμύρια εγγραφές.

Είναι το τέλος της μεγάλης παραβολής των Litfiba, ακριβώς στο αποκορύφωμά τους. Ο Pierp Pelù και ο Ghigo Renzulli δεν μπορούν πλέον να βρουν μια γαλήνια συμβίωση στο συγκρότημα, τόσο καλλιτεχνικά όσο και προσωπικά. Ο τραγουδιστής λοιπόν, στο τέλος της ευρωπαϊκής περιοδείας, αποφασίζει να εγκαταλείψει το εγχείρημα, αφιερώνοντας τον εαυτό του σε μια σόλο καριέρα. Η τελευταία τους κοινή ζωντανή εμφάνιση είναι αυτή στο "Monza Rock".Φεστιβάλ" το 1999.

Το σόλο ντεμπούτο του τραγουδιστή ήρθε όταν ακόμα δούλευε με το πρώην συγκρότημά του, πάλι το 1999. Μαζί με τους τραγουδιστές Ligabue και Jovanotti, ο Pelù υπέγραψε το single "Il mio nome è mai più", τα έσοδα του οποίου από την πώληση του δίσκου διατέθηκαν στο Emergency, το ίδρυμα του Gino Strada: πωλήθηκαν περισσότερα από πεντακόσιες χιλιάδες αντίτυπα. Την ίδια χρονιά, ο μεγάλος τραγουδιστής Mina τον κάλεσε να ηχογραφήσει τοτραγούδι "Stay with me", μια ιταλική διασκευή του Stay των Shakespears Sisters.

Ο Piero Pelù στη δεκαετία του 2000

Το 2000, ο αυτοβιογραφία Επίσης το 2000 ήρθε η πρώτη του πραγματική σόλο δουλειά, το άλμπουμ "Né buoni né cattivi" (Ούτε καλό ούτε κακό), με κινητήρια δύναμη τα singles "Io ci sarò", "Toro loco", "Buongiorno mattina" και "Bomba boomerang". Την επόμενη χρονιά ήταν ένας από τους καλεσμένους στο φεστιβάλ του Sanremo.

Το 2002, κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο "U.D.S. - L'uomo della strada", το οποίο έγινε πλατινένιο πριν καν κυκλοφορήσει. Σε αυτή τη δουλειά, ο Φλωρεντίνος τραγουδιστής ντουετάρει με τον ροκ σταρ Anggun στο κομμάτι "Amore immaginato". Από το 2003 έως το 2006, ο Pelù δημοσίευσε κυρίως live άλμπουμ, όπως το "100% Live", ενώ συμμετείχε και σε διάφορα άλλα πρότζεκτ, μερικά από τα οποία με τονσυμμετέχει σε ενδιαφέρουσες δουλειές με ανερχόμενα συγκροτήματα όπως οι Bisca και οι Modena City Ramblers, καθώς και σε μια guest εμφάνιση στο άλμπουμ του Edoardo Bennato με τίτλο "La fantastica storia del Pifferaio Magico".

Piero Pelù

Το 2006, άλλαξε δισκογραφική εταιρεία και επέλεξε τη Sony Music για την κυκλοφορία του άλμπουμ "In faccia". Στη συνοδευτική μπάντα συμμετείχε ο κιθαρίστας Saverio Lanza, ο οποίος ήταν ανεκτίμητος στις ενορχηστρώσεις. Μετά το "MTV Storytellers", μια δουλειά που συνδύαζε συνεντεύξεις και ζωντανές συναυλίες, ήρθε η σειρά του "Fenomeni", με ημερομηνία 2008, το οποίο μπήκε αμέσως στην τρίτη θέση του πίνακα με τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ στοΑκολούθησε μια περιοδεία σε διάφορα ιταλικά θέατρα, υπό τη διεύθυνση του σκηνοθέτη Sergio Bustric. Στη συνέχεια, συμμετείχε στο ταμείο για την ανοικοδόμηση της L'Aquila μετά το σεισμό, το οποίο ονομαζόταν "Salviamo l'arte in Abruzzo". Εδώ, ο Φλωρεντινός τραγουδιστής έπαιξε μαζί με το supergroup "Artisti uniti per l'Abruzzo", παράγοντας το single "Domani 21/04.09".

Στις 11 Δεκεμβρίου 2009 ήρθε η ανακοίνωση της η Litfiba να σταθεί ξανά στα πόδια της . ο Pelù και ο Renzulli ανυπομονούν να ξαναπαίξουν μαζί και ξεκινούν μερικά στάδια της περιοδείας επανένωσης. Κυκλοφορεί το single "Sole nero", προλαβαίνοντας ένα διπλό live άλμπουμ με τίτλο "Stato libero di Litfiba", το οποίο συγκεντρώνει τις συναυλίες του 2009 και του 2010.

Ο Pelù είναι πατέρας τριών θυγατέρων: της Greta, που γεννήθηκε το 1990, της Linda το 1995 και της Zoe το 2004.

Piero Pelù το 2010

Την άνοιξη του 2013, συμμετείχε ως προπονητής στην πρώτη έκδοση του talent show Η φωνή της Ιταλίας , που μεταδίδεται από το Rai 2. Μαζί του είναι οι Raffaella Carrà, Riccardo Cocciante και Noemi.

Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, κυκλοφόρησε τη συλλογή "Identikit", που περιείχε πολλά τραγούδια από τη σόλο καριέρα του με την προσθήκη δύο ακυκλοφόρητων μέχρι τότε: "A Thousand Hurricanes" και "I'm Rock".

Την επόμενη χρονιά, επέστρεψε στο "The Voice of Italy", όπου η ομάδα προπονητών είχε τον J-Ax στη θέση του Cocciante.

Εκδόθηκε ένα δεύτερο αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο "Identikit of a Rebel", γραμμένο και πάλι μαζί με τον Massimo Cotto, το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Lunezia Special Mention Award 2014.

Τον Σεπτέμβριο του 2014, ο Piero Pelù συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας μεσαίου μήκους "Tu non c'eri", σε σενάριο Erri De Luca και σκηνοθεσία Cosimo Damiano Damato. Ο Φλωρεντινός καλλιτέχνης ήταν υπεύθυνος για το soundtrack της ταινίας: για το έργο αυτό, το 2016, έλαβε το βραβείο "Άνδρας καλλιτέχνης της χρονιάς" στο Premio Roma Videoclip.

Τον Φεβρουάριο του 2015 ήταν για τρίτη φορά coach στο "The Voice of Italy": δίπλα του ήταν η Noemi, ο J-Ax και ο Roby Facchinetti και ο Francesco Facchinetti.

Το 2017, η κόρη του Greta γέννησε τον Rocco, ο οποίος τον έκανε παππού. Το 2019, παντρεύτηκε την Gianna Fratta, μαέστρο στο επάγγελμα.

Για να γιορτάσει και να σηματοδοτήσει τα 40 χρόνια μουσικής του, για πρώτη φορά στη μακρόχρονη καριέρα του Piero Pelù συμμετέχει στο διαγωνισμό του Sanremo, στη διοργάνωση του 2020 που φιλοξενείται από την Amadeus: το τραγούδι που τραγουδάει έχει τίτλο "Gigante", αφιερωμένο στον ανιψιό του Rocco. Μετά το Sanremo, κυκλοφορεί το νέο του σόλο άλμπουμ "Pugili fragili".