بیوگرافی • تعهد و تجدید سنگ

• پیرو پلو در دهه 2000
• پیرو پلو در دهه 2010

پیرو پلو در فلورانس متولد شد 10 فوریه 1962. خواننده و ترانه سرای ایتالیایی، راک‌کننده که بر نسل‌های موسیقی‌دان تأثیر گذاشت، او بیشتر به دلیل تأسیس گروه راک ایتالیایی Litfiba، متولد اواسط دهه 1980 و برای بیش از یک دهه در میان محبوب‌ترین گروه‌های سراسر کشور شناخته می‌شود. فرانتمن با تأثیرات منظره ای بزرگ، درگیر سیاسی، پس از ترک Litfiba، که در آستانه سال 2000 اتفاق افتاد، او تلاش کرد تا یک حرفه انفرادی داشته باشد و در سال 2009 به گروه فلورانس بازگشت.

علاقه به موسیقی بلافاصله شروع می شود. در ابتدا، زمانی که او در مدرسه است، در دهه 70، صحنه پانک لندن است که او به دنبال آن است و پایتخت بریتانیا را هدف قرار می دهد. در همین حال، به عنوان یک دانش آموز دبیرستانی، او گروه Mugnions را ایجاد کرد که به این نام خوانده می شود زیرا از نام رودخانه Mugnone گرفته شده است، که در نزدیکی آپارتمانی می گذرد که او با خانواده اش در آن زندگی می کند.

پس از فارغ التحصیلی، پیرو جوان با یک دوراهی روبرو می شود: ادامه تحصیل یا وقف جسم و روح خود را به اشتیاق بزرگ خود. سال 1980 بود که او به لندن، مقصد ایده آل خود رفت و متقاعد شد که برای همیشه در آنجا بماند. با این حال، ناامید از پوک انگلیسی که او بورژوا می یابد، به زادگاهش فلورانس باز می گردد و در دانشکده علوم سیاسی ثبت نام می کند.

در میان معلمان او پروفسور معروف آلبرتو اسپریفیکو است، اما از نظرشغل آکادمیک اوج نمی گیرد. او سرانجام تحصیلات خود را به تاریخ 1983 رها کرد. سال قبل از آن، چند سال بعد، اسکلت اولیه گروه راک را که موج ایتالیایی را ابداع می کرد، تأسیس کرده بود، و صداهای مدیترانه ای را با سبک بریت-راک که در آن زمان مد بود، ترکیب می کرد. در حقیقت، ملاقات و تولد رسمی لیتفیبا به سال 1980 برمی‌گردد، زمانی که پیرو جوان تصمیم می‌گیرد تا پروژه Mugnions را کنار بگذارد و یک گروه جدید با آنتونیو آیاتزی، فدریکو "گیگو" رنزولی، جیانی ماروکولو و فرانچسکو کالامایی تاسیس کند. ستون فقرات تاریخی این گروه اولین کنسرت در 6 دسامبر 1980 در Rokkoteca Brighton در نزدیکی فلورانس برگزار شد.

Litfiba زمان کمی می‌گیرد تا خود را شناخته و راه بیاندازند. قبلاً در سال 1982 گروه Pelù برنده اولین جشنواره راک ایتالیا شد. در همان زمان که اکنون از بار مطالعات رها شده است، خواننده فلورانسی دانش هنری خود را تعمیق و گسترش می دهد و اصول تئاتر را با پیروی از معلم اورازیو کاستا یاد می گیرد، بر روی میم تمرکز می کند و در سمینارهای مختلف در مورد استفاده از ماسک های بازل شرکت می کند. که به زودی در دوران بلوغ هنری، در اجراهای زنده خود را نشان خواهند داد.

در سال 1983 از جمله بازیگران نمایش پست مدرن "اناید" بود که توسط گروه آزمایشی تئاتر اقتباس مجدد شد.کریپتون، از موسیقی Litfiba استفاده می کند. در سال 1984، پیرو پلو مبتکر به فهرست مخالفان وظیفه شناسی در فلورانس پیوست و تا سال 1986 سهم خود را داشت. در این دو سال، لیتفیبا در فرانسه نیز شناخته شد و در برخی از کرمس های بسیار جالب که به گروه های موج نو ظهور اختصاص داده شده بود، شرکت کرد. آنها در Bourges، Rennes، La Villette، Fete de l'Humanité و بسیاری از مکان های دیگر بازی می کنند.

پلو و همراهانش اولین کار سرمقاله خود را در سال 1985 منتشر می کنند که عنوان آن "Desaparecido" است، که سه گانه موفقی را که به قربانیان هرگونه سوء استفاده از قدرت اختصاص داده شده است، باز می کند. این آغاز یک رویای بزرگ است که بیش از یک دهه به طول می انجامد و باعث می شود پلو و لیتفیبا تقریباً در همه جا به عنوان مفسران جدید صحنه هارد راک و راک ایتالیا بازی کنند. سال بعد «17 ری» از راه می رسد و در سال 1988 نوبت به «لیتفیبا 3» می رسد. در هر سه آلبوم امتناع از هر نوع توتالیتاریسم و ​​منع گرایی وجود دارد که در متن های یکجا و با نگرش تهاجمی و گاه شاعرانه نوشته شده است.

آنها سالهای بسیار مهمی برای پلو و گروهش هستند. کنسرت های زنده چند برابر شد و طرفداران زیادی شروع به افزایش یافتند که تحت تأثیر صدای انقلابی، حداقل برای ایتالیای آن دوران، و همچنین از رگ تاریخی بزرگ خواننده غرق شدند. آلبوم‌های زنده «12-5-87 (چشمات را باز کن)» و «پیراتا» از سال 1990، گواه قدرت زیاد است.موسیقی Litfiba و بلوغ هنری شگفت انگیز آنها که در دومین آلبوم زنده گروه را به موفقیت بزرگی سوق می دهد. از هر دو اثر، تک آهنگ "Cangceiro" بیش از همه برجسته است. در روزنامه ها ما شروع به صحبت در مورد یک "صخره موجی مدیترانه ای" واقعی می کنیم، که قهرمانان واقعی را در Piero Pelù و Litfiba دارد.

علاوه بر این، در سال 1986 و به عنوان شاهدی بر تعهد سیاسی و اجتماعی او، ایده پلو مبنی بر ترویج کمیته "موسیقی در برابر سکوت" که فعالیت آن در سپتامبر آینده در پیازا پولیتاما تحقق می یابد، باید به خاطر داشت. پالرمو، برای جشنواره ای علیه مافیا، در روز سالگرد ترور ژنرال کارلو آلبرتو دالا کیزا.

سال بعد پلو با ترزا دی سیو ملاقات می کند که با او در پروژه "Cinderella Suite"، اثری از خواننده که توسط برایان انو و مایکل بروکس تهیه شده است، همکاری می کند.

دهه 90 با موفقیت ملی همراه است، با اصطلاح "Tetralogy of the element"، که می بیند آنها از هارد راک سنگی به یک راک پاپ رام تر، اما غنی شده با صداهای الکترونیکی جالب می روند. چهار دیسکی که تترالوژی را تشکیل می دهند از چهار عنصر طبیعی به ترتیب آتش، خاک، هوا و آب پیروی می کنند. به ترتیب، در سال 1991 "El diablo"، اولین از چهار دیسک منتشر شد. پس از یک تور طولانی اروپا، Litfiba می دهدlife to "Terremoto"، یکی از رکوردهای راک فراموش نشدنی گروه، شن و با صداهای بیش از تهاجمی، مربوط به سال 1993. سال بعد صدا کمی با "Spirito"، موفقیت دیگری که بسیار مورد علاقه مردم بود، رام شد. Pelù و همکارانش برش‌های بزرگی از مخاطبان پاپ را که قدردان شیرین‌سازی صوتی خفیف آن‌ها هستند، دارد. با این حال، در سال 1995 نوبت به "Lacio drom" رسید که در زبان رومی به معنای "بن سفر" است: ویژه همراه با گزارش تصویری توسط پیرو پلو و دوست عکاسش الکس ماجولی.

با تأیید قدردانی که اکنون به اتفاق آرا حتی از هنرمندان سبک‌های مختلف دریافت می‌کند، در سال 1996 با لوچیانو پاواروتی برای پروژه "کودک جنگ" در آهنگ "I te vurria vasà" دعوت شد. در همان سال، پس از چند حضور مهمان در برنامه تلویزیونی Quelli che il Calcio، همکاری برای نشریه فلورانسی روزنامه La Repubblica را آغاز کرد و همچنین با امضای مقدمه ای که توسط خانه سالانی منتشر شده بود، به برخی از اشعار از او اختصاص داشت. Jacques Prévert، با عنوان "Questo Amore"، که خواننده را در برخی از خوانش های زبان اصلی درگیر می کند.

1997 سالی است که با انتشار "جهان های غوطه ور" که به طور قطع پاپ تر از سال های قبل بود اما با استقبال گسترده مردم، چهار گانه را به پایان می رساند. گروه فلورانس تا به امروز با تمام آثار خود دو میلیون نفر استاز نسخه های فروخته شده، که جمعاً به آخرین اثر، با عنوان "Infinito"، مورخ 1999، که به تنهایی حدود یک میلیون رکورد را به فروش رساند، می شود.

این پایان مَثَل بزرگ لیتفیبا است، دقیقاً در اوج آنها. پیرپ پلو و گیگو رنزولی دیگر نمی توانند زندگی مشترکی آرام در گروه پیدا کنند، چه از نظر هنری و چه از نظر شخصی. سپس این خواننده در پایان تور اروپایی تصمیم می گیرد این پروژه را رها کند و خود را وقف یک حرفه انفرادی کند. آخرین زندگی مشترک با هم در "فستیوال راک مونزا" در سال 1999 بود.

اولین بازی انفرادی زمانی انجام شد که خواننده هنوز مشغول گروه قبلی خود بود، دوباره در سال 1999. همراه با خوانندگان Ligabue و Jovanotti، Pelù امضا می‌کند. تک آهنگ "نام من دیگر هرگز نیست"، که درآمد حاصل از فروش دیسک به اورژانس، بنیاد Gino Strada اهدا می شود: بیش از پانصد هزار نسخه فروخته شده است. در همان سال، مینا خواننده بزرگ، او را برای ضبط آهنگ «با من بمان»، کاور ایتالیایی Stay by the Shakespears Sister، فراخواند.

پیرو پلو در دهه 2000

در سال 2000 زندگی نامه او منتشر شد که با همکاری روزنامه نگار ماسیمو کوتو و با عنوان "عیب کامل" نوشته شد. همچنین در سال 2000، اولین اثر انفرادی واقعی او از راه رسید، آلبوم "نه خوب و نه بد"، که توسط تک آهنگ های "Io cirò"، "Toro loco"، "Buongiornogiorno" و "Bomba" هدایت شد.بومرنگ". سال بعد او یکی از مهمانان جشنواره سان رمو بود.

در سال 2002 دومین آلبوم او با نام "U.D.S. - L'uomo della strada، که در حال حاضر پلاتین است، حتی قبل از انتشار. در این اثر خواننده فلورانسی با ستاره راک Anggun، در آهنگ "Amore Immaginato" دوئت می کند. از سال 2003 تا 2006 پلو عمدتاً به طور زنده منتشر می کند، مانند آلبوم "100% Live"، همچنین شرکت در پروژه های مختلف دیگر، که برخی از آنها با همسفر قدیمی جیانی ماروکولو. در آلبوم ادواردو بناتو، با عنوان "داستان فوق العاده Pied Piper"

Piero Pelù

در سال 2006 او برچسب خود را تغییر داد و Sony Music را برای انتشار آلبوم "اینفا" گیتاریست ساوریو لانزا وارد گروهی می شود که او را همراهی می کند و در تنظیم ها بسیار ارزشمند است. 2008 که بلافاصله وارد رتبه سوم در رتبه بندی پرفروش ترین آلبوم های ایتالیا می شود. توری در تئاترهای مختلف ایتالیا به سرپرستی کارگردان سرجیو بوستریک دنبال می شود. او سپس در صندوق بازسازی لاکیلا پس از زلزله که «بیایید هنر را در آبروزو نجات دهیم» نام دارد، شرکت می کند. اینجا خوانندهفلورانتین همراه با سوپرگروه "Artisti United for Abruzzo" بازی می کند و تک آهنگ "Domani 21/04.09" را می سازد.

در 11 دسامبر 2009 اعلام بازگشت لیتفیبا به پاهای خود می آید. پلو و رنزولی نمی توانند صبر کنند تا به بازی با هم برگردند و به برخی از مراحل تور اتحاد دوباره خود جان بدهند. تک آهنگ "Sole nero" منتشر شد که پیش بینی یک آلبوم زنده دوگانه با عنوان "Stato libero di Litfiba" است که ترکیبی از کنسرت های 2009 و 2010 است.

پلو پدر سه دختر است: گرتا، متولد در 1990، لیندا در سال 1995 و زویی در سال 2004. لی

پیرو پلو در دهه 2010

در بهار سال 2013 او به عنوان مربی در اولین دوره نمایش استعدادیابی شرکت کرد Voice of Italy ، پخش شده از Rai 2. رافالا کارا، ریکاردو کوچیانته و نومی با او هستند.

در نوامبر همان سال مجموعه "Identikit" را منتشر کرد که شامل ترانه های بسیاری از کار انفرادی او با اضافه شدن دو آهنگ منتشر نشده است: "Mille uragani" و "Sto Rock".

سال بعد او دوباره در "صدای ایتالیا" بود، جایی که تیم مربیان به جای کوسیانته، جی-اکس را دیدند.

سپس دومین کتاب زندگی‌نامه‌ای «Identikit di un ribelle» منتشر می‌شود که دوباره با ماسیمو کوتو نوشته شده است. این کتاب در سال 2014 جایزه ویژه لونزیا را دریافت کرد.

در سپتامبر 2014 پیرو پلو در فیلمبرداری فیلم بلند "Tu non c'eri" به نویسندگی Erri De Luca وبه کارگردانی کوزیمو دامیانو داماتو. این هنرمند فلورانسی از موسیقی متن فیلم مراقبت می کند: برای این اثر در سال 2016 او جایزه "هنرمند مرد سال" را در جایزه ویدیو کلیپ Roma دریافت کرد.

در فوریه 2015 او برای سومین بار در "صدای ایتالیا" مربی شد: نومی، جی آکس و رابی فاچینتی و فرانچسکو فاچینتی در کنار او هستند.

در سال 2017، دخترش گرتا، روکو را به دنیا آورد که او را پدربزرگ کرد. در سال 2019 با جیانا فراتا، رهبر ارکستر، ازدواج کرد.

برای جشن گرفتن و جشن گرفتن 40 سال موسیقی خود، برای اولین بار در حرفه طولانی خود Piero Plù در مسابقه Sanremo، در نسخه 2020 به رهبری آمادئوس شرکت می کند: آهنگی که کانتا "گیگانته" نامیده می شود که به برادرزاده اش روکو تقدیم شده است. بعد از Sanremo آلبوم انفرادی جدید Pugili fragile منتشر شد