بیوگرافی • زندگی در تئاتر

هنریک ایبسن در 20 مارس 1828 در اسکین، نروژ به دنیا آمد. تجارت پدرش که یک تاجر بود، زمانی که هنریک تنها هفت سال داشت با شکست اقتصادی مواجه شد: خانواده بنابراین به حومه شهر منتقل می شود. ایبسن جوان تنها در پانزده سالگی به گریمستاد فرستاده می شود و در آنجا به تحصیل می پردازد تا هنر داروسازی را بیاموزد. مشکلات اقتصادی او زمانی تشدید می شود که در سن هجده سالگی پدر یک فرزند نامشروع می شود. او به مطالعه و خواندن مراقبه های انقلابی پناه می برد.

هنریک ایبسن به این ترتیب شروع به نوشتن برای تئاتر می کند: اولین اثر او "کاتیلینا" است که موفق می شود آن را با نام مستعار Brynjolf Bjarme منتشر کند: این یک تراژدی تاریخی است که تحت تأثیر شیلر و روحیه ریسورجیمنتو اروپایی کاتیلینا تنها در سال 1881 در استکهلم اجرا خواهد شد.

در سال 1850 ایبسن به کریستیانیا - شهر امروزی اسلو - نقل مکان کرد و در آنجا موفق شد اپرای خود را "غوغای جنگجو" اجرا کند، متنی که از یک تک آهنگ تشکیل شده بود. عمل، تحت تاثیر جو ملی گرایانه و رمانتیک. تماس با دنیای تئاتر به او اجازه می دهد تا در سال 1851، ابتدا به عنوان دستیار تئاتر و نویسنده، سپس به عنوان استاد صحنه در تئاتر برگن، مأموریت های تئاتر را دریافت کند. با پوشش این نقش، به هزینه تئاتر، این فرصت را پیدا می کند که در اروپا با خود روبرو شودواقعیت های دیگر نمایش کمدی "شب سنت جان" (1853) و درام تاریخی "زن اینگر از اوسترات" (1855) که مشکلات ایبسن در مورد زنان را پیش بینی می کند، به این دوره بازمی گردد.

در سال 1857 به عنوان مدیر تئاتر ملی مسیحیت منصوب شد: با سوزانا تورسن، دختر ناتنی نویسنده آنا ماگدالن تورسن ازدواج کرد و به لطف تجربه خود در برگن، به نوشتن نمایشنامه ادامه داد: بنابراین افسانه. درام "من جنگجویان هلگلند" (1857)، شعر دراماتیک "Terje Vigen" (1862) بین تاریخ و افسانه، طنز نمایشی "کمدی عشق" (1862)، درام تاریخی "مدعیان تاج و تخت" ( 1863).

از سال 1863، به لطف بورسیه تحصیلی دولتی در خارج از کشور، او مدت طولانی اقامت را آغاز کرد - که از سال 1864 تا 1891 طول کشید - که باعث شد بین مونیخ، درسدن و رم حرکت کند. هنریک ایبسن بیش از همه در ایتالیا تحت تأثیر انتشار ایده‌های Risorgimento و مبارزه برای اتحاد قرار گرفت، که او را بر آن داشت تا انتقادات شدیدی از هموطنان خود و بی‌طرفی نروژی ایجاد کند. از این دوره می توان اپراهای "برند" (1866، نوشته شده در رم)، "پیر گینت" (1867، نوشته شده در ایسکیا)، کمدی درخشان در نثر "اتحادیه جوانان" (1869) و درام "سزار و گالیله" را نام برد. (1873).

دیدار ایبسن با گئورگ براندس، نویسنده و منتقد ادبی دانمارکی، بسیارمهم: ایده های برندز در جهت اصلاح ادبی - و همچنین نمایشی - به معنای واقعی و انتقادی اجتماعی است. برای او نویسنده باید وظیفه اجتماعی را احساس کند که مشکلات را محکوم کند، آنها را در معرض نقد قرار دهد و به طور واقع بینانه زمان خود را زمینه سازی کند.

ایبسن این ایده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و از آن خود می‌سازد: از سال 1877 معیارهای تولید تئاتر خود را اصلاح می‌کند و مرحله تئاتر اجتماعی را آغاز می‌کند، که با آن تلاش می‌کند تا نقاب از دروغ و ریا را بپوشاند، حقیقت و آزادی فردی را آشکار کند. پیش داوری ها و نابرابری های اجتماعی و فرهنگی - که به وضعیت زنان نیز قابل اشاره است - و نکوهش سفته بازی، قوانین سود و استفاده از قدرت. از اینجا به بعد، آثار ایبسن باعث می‌شود درام‌های خانواده‌ها و افراد به شدت در برابر جامعه‌ای ریاکار و بی‌شهامت احساس کنند و انتقاد شدیدی را از نهاد ازدواج مطرح کنند. نقطه عطف بزرگ با "ستون های جامعه" (1877)، سپس با "ارواح" (1881) و "اردک وحشی" (1884) رقم خورد.

با "خانه عروسک" (1879) از حق آزادی و خودمختاری زنان در انتخاب های زندگیشان دفاع می کند، در جامعه ای که زن تنها می تواند همسر و مادر یا معشوقه باشد. درام ایبسن توسط جنبش های فمینیستی به عنوان پرچمدار آنها پذیرفته شده است، اگرچه هدف فرهنگی آن است.ایبسن باید از آزادی شخصی جهانی هر فرد، صرف نظر از جنسیت، دفاع کند. «خانه عروسک» در سراسر اروپا به موفقیت بزرگی دست یافت: در ایتالیا، شرکت Eleonora Duse آن را در Teatro dei Filodrammatici در میلان در سال 1891 نمایندگی کرد. ویلا روزمر» (1886)، «لا دونا دل ماری» (1888) و «ادا گابلر» (1890). دیگر آثار ایبسن عبارتند از: «سولنس سازنده» (1894)، «ایولف کوچک» (1894)، «جان گابریل بورکمن» (1896)، «وقتی بیدار می‌شویم» (1899).

هنریک ایبسن در 23 مه 1906 در کریستیانیا (اسلو) درگذشت.