Biografia

• Początki Stefano D'Orazio
• Z Puchatkiem
• Projekty solowe
• Życie prywatne

Stefano D'Orazio urodził się w Rzymie 12 września 1948 r. Był perkusistą zespołu Puchatek Oprócz tego, że był muzykiem (grał również na flecie poprzecznym), był autorem tekstów, wokalistą i menadżerem grupy.

Stefano D'Orazio

Początki Stefano D'Orazio

Urodził się w rzymskiej dzielnicy Monteverde. Tutaj dorastał i zaczął grać na perkusji, kupionej z drugiej ręki. Pierwsza grupa przyjaciół, z którą gra, nazywa się Królowie nazwany na cześć zespołu, od którego kupił zestaw perkusyjny, zainspirowany rytm Wkrótce potem zespół zmienił nazwę na The Sunshines i zaczął występować w klubie na obrzeżach Rzymu, grając wyłącznie utwory instrumentalne autorstwa Cienie Wybór podyktowany jest tym, że nie mam środków finansowych na zakup systemu głosowego.

Przez krótki czas Stefano D'Orazio gra w podziemnym show na perkusję i głosy "Osram przez Carmelo Bene i Cosimo Cinieri, zorganizowany w klubie "Beat '72". Później dołączył do grupy Italo i jego kompleks następnie zmienił nazwę na Rozbitkowie .

Po tym krótkim doświadczeniu otworzył dwa "Cellar Club miejsca, w których brytyjskie zespoły powracające z bardziej znanych 'Piper' Pracował również jako pracownik zmianowy w RCA.

Na boku pracowała jako statystka w różnych filmach produkowanych w Cinecittà.

Z Puchatkiem

Po grze w kilku innych zespołach, Stefano D'Orazio dołączył do zespołu Puchatek w dniu 8 września 1971 r. Stephen zastępuje Valerio Negrini Pozostaje jednak za kulisami, jako autor tekstów piosenek. Po zaledwie kilku dniach prób, 20 września zadebiutował serią koncertów na Sardynii. Pierwszą piosenką wykonaną przez Stefano jako solistę na koncertach na żywo było "Tutto alle tre", odziedziczone po jego poprzedniku Negrinim.

Od tego momentu jego kariera jest nierozerwalnie związana z Puchatkiem. Istnieją liczne piosenki, które pisze i wykonuje; niezliczone koncerty organizowane przez zespół Stefano D'Orazio, Roby Facchinetti, Dodi Battaglia, Red Canzian i Riccardo Fogli. Przykładem tego jest tytuł albumu z okazji 30-lecia "Amici per Sempre" (Przyjaciele na zawsze), w 1996 roku.

W 2009 roku zdecydował się odłączyć od Pooh, pozostając jednak związany ze wszystkimi członkami bardziej niż braterską przyjaźnią. Powrócił w latach 2015-2016 dla zjazd z 50. rocznica Kubusia Puchatka w którym powraca również Riccardo Fogli.

Puchatek w 2015 r.

Projekty solowe

W 1975 roku Stefano został zatrudniony przez swojego byłego producenta Giancarlo Lucariello jako autor wszystkich 11 piosenek na debiutanckim albumie Alice, "La mia poca grande età".

Po odejściu z Puchatka D'Orazio poświęcił się pisaniu musicali: "Aladyn", "Pinokio", "Cercasi Cenerentola".

W listopadzie 2012 r. opublikował autobiograficzną książkę "Confesso che ho stonato - Una vita da Pooh".

We wrześniu 2018 r. opublikował swoją drugą książkę: "Nigdy nie wyjdę za mąż - Jak zaplanować idealny ślub, nie mając ochoty na ślub".

Życie prywatne

Przez wiele lat żył romansem z piosenkarką Lena Biolcati Stefano D'Orazio otworzył szkołę śpiewu w 2000 r. Chociaż nigdy nie mieli dzieci, Stefano D'Orazio uważa najstarszą córkę Leny, Silvię Di Stefano, za swoją własną. Miłości Stefano D'Orazio w latach 90. obejmowały również prezentera telewizyjnego Emanuela Folliero .

12 września 2017 r., w dniu swoich 69. urodzin, Stefano D'Orazio zawarł związek małżeński (cywilny) ze swoją partnerką Tiziana Giardoni z którą pozostawał w konkubinacie przez 10 lat.

Stefano D'Orazio z Tizianą Giardoni

Leczony od 2019 r. z powodu białaczki i na drodze do wyzdrowienia, Stefano zachorował na COVID-19 w październiku 2020 r. Po tygodniu hospitalizacji w Policlinico Agostino Gemelli w Rzymie zmarł 6 listopada 2020 r. w wieku 72 lat.

W marcu 2020 r. napisał tekst do singla Roby'ego Facchinettiego "Rinascerò rinascerai", piosenki poświęconej miastu Bergamo i wielu ofiarom śmiertelnym podczas pierwszej fali pandemii, która nawiedziła miasto.

W miesiąc po jego śmierci, na prośbę jego żony Tiziany, pierwsza powieść napisana przez Stefano D'Orazio, zatytułowana "Tsunami", została opublikowana pośmiertnie.