Βιογραφία

Η Wilma De Angelis γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1930 στο Μιλάνο. Αφού εμφανίστηκε για αρκετά χρόνια σε αίθουσες χορού της Λομβαρδίας τραγουδώντας ζωντανά, το 1956 κέρδισε τον τίτλο της "Reginetta del Jazz Italiano" (Βασίλισσα της ιταλικής τζαζ) ερμηνεύοντας τα τραγούδια "A foggy day", "Summertime" και "My funny Valentine" στο Boario Terme. Το 1957 έλαβε μέρος στο Sanremo Jazz Festival, το οποίο πραγματοποιήθηκε μια εβδομάδα πριν από το Φεστιβάλ του Sanremo,γίνεται αντιληπτή από τον William Galassini, ο οποίος της προσφέρει μια σειρά ραδιοφωνικών έργων.

Εν τω μεταξύ, η νεαρή Βίλμα υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Philips, ηχογραφώντας αρκετά 45άρια για την ξένη αγορά (κυρίως την ολλανδική), μεταξύ των οποίων τα "A Firenze in carrozzella" και "Casetta in Canadà", τραγούδια χάρη στα οποία έγινε πολύ γνωστή στην Ολλανδία.

Αφού τραγούδησε μαζί με τους Tony Renis, Miranda Martino, Adriano Celentano, Giorgio Gaber και Mina στις Έξι Ημέρες Τραγουδιού στο Μιλάνο το 1958, την επόμενη χρονιά η καλλιτέχνιδα από τη Λομβαρδία έκανε το ντεμπούτο της στο Φεστιβάλ του Σανρέμο με το τραγούδι "Nessuno". Χάρη στην εξαιρετική ανταπόκριση του κοινού, Wilma De Angelis Προσκλήθηκε στο Φεστιβάλ της Νάπολης για να τραγουδήσει με την Gloria Christian στο "Cerasella". Μετά τη συμμετοχή της στο "Il traguardo degli assi", μια ραδιοφωνική εκπομπή που παρουσίαζε ο Corrado Mantoni, και στην τηλεοπτική εκπομπή "Buone vacanze", του σκηνοθέτη Antonello Falqui, τραγούδησε στο "Canzonissima" και είχε την ευκαιρία να ντουέτο στο "Nessuno" με τη Mina.

Το 1960 επέστρεψε στο Sanremo με τα "Splende l'arcobaleno" και "Quando vien la sera", ενώ στο Φεστιβάλ της Νάπολης παρουσίασε τα "O professure e Carulina" και "S'è avutato 'o viento". Πρωταγωνίστησε στο "Festival del Musichiere" με το "Corriamoci incontro", ένα τραγούδι γραμμένο από τον Domenico Modugno, και το 1961 βρέθηκε ξανά στη σκηνή του Sanremo με το "Patatina", ένα τραγούδι του Gianni Meccia, το οποίο, αν και δεν έφτασε στον τελικό, κέρδισε τον τίτλο.εξαιρετική ανταπόκριση από το κοινό, σε σημείο που Wilma De Angelis έχει το παρατσούκλι Ιταλικό τραγούδι πατάτα " e " Miss French Fry ".

Πρωταγωνιστής στο Φεστιβάλ της Νάπολης (ντουέτο με τον Gino Latilla στο "Uh che cielo"), στο Φεστιβάλ της Ζυρίχης και ξανά στο Σαν Ρέμο ("Lumicini rossi" και "I colori della felicità"), διαγωνίστηκε για τελευταία φορά στο Ariston το 1963 με τα "Se passerai di qui" και "Non costa niente". Άλλα επιτυχημένα τραγούδια από εκείνη την περίοδο είναι το "Gambadilegno senza ritegno", που προτάθηκε στο Φεστιβάλ της Disney, το "Mi piace la musica", το "Timidoκαι "θα ξέρω πώς να χαμογελάω".

Αφού συμμετείχε στο "Studio Uno" το 1964 στη "Βιβλιοθήκη του Κουαρτέτου Cetra" παίζοντας στην "Ιστορία της Σκάρλετ Ο'Χάρα", στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1960 η Βίλμα βίωσε μια στιγμή στασιμότητας: υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τη Philips, η οποία όμως δεν την άφησε να ηχογραφήσει τίποτα (ποντάροντας σε νέα ταλέντα) και της επέτρεψε μόνο να δώσει συναυλίες στο εξωτερικό, κυρίως στη Βόρεια Ευρώπη. Το 1970 ηΟ De Angelis εξιλεώθηκε υπογράφοντας συμβόλαιο με την εταιρεία Boom και εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ της Νάπολης με το τραγούδι "O cavalluccio russo".

Αφού ηχογράφησε το "La donna che ti vuole bene" και το "Tua" με την Spark, το 1978 πήρε μέρος στο "Lasciami cantare una canzone", μια τηλεοπτική εκπομπή που επινόησε ο Paolo Limiti και παρουσίασε ο Nunzio Filogamo- την επόμενη χρονιά βρέθηκε στο Telemontecarlo, το δίκτυο του οποίου ο Limiti ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής, παρουσιάζοντας το "Telemenù", μια καθημερινή εκπομπή που θα μεταδιδόταν για δεκαοκτώ χρόνια (αλλάζοντας τον τίτλο της σε"Αλάτι, πιπέρι και φαντασία", "Τα ψώνια της Wilma" και στη συνέχεια "Complimenti allo chef" και "A pranzo con Wilma").

Εν τω μεταξύ, τη δεκαετία του 1980, ο καλλιτέχνης από τη Λομβαρδία συμμετείχε στο καστ του "Avanti c'è musica", ενός θεατρικού ρεσιτάλ με τους Narciso Parigi και Nilla Pizzi, και επέστρεψε στο στούντιο ηχογράφησης με το άλμπουμ "Questi pazzi Oldies", στο οποίο διάσημα ιταλικά τραγούδια επανεξετάστηκαν στο ρυθμό του swing μαζί με τους Oldies, δηλαδή τους Claudio Celli, Ernesto Bonino, Cocky Mazzetti και Nicola Arigliano.

Πάντα με τα Oldies, Wilma De Angelis Παρουσίασε το "Il pinguino innamorato" (Ο ερωτευμένος πιγκουίνος) στο Vela της Riva del Garda και έλαβε μέρος στο "Premiatissima". Αφού έκανε το ντεμπούτο της ως συγγραφέας με το βιβλίο συνταγών "Le mille meglio" (Οι χίλιες καλύτερες) το 1988, τον επόμενο χρόνο πρωταγωνίστησε στο τηλεοπτικό δράμα "I promessi sposi" (Οι αρραβωνιασμένοι). Τη δεκαετία του 1990 ήταν καλεσμένη στο "Caso Sanremo", που παρουσίαζε ο Renzo Arbore, και στο "C'era una volta il Festival", με τον Mike Bongiorno.

Το 1992 επέστρεψε στα βιβλιοπωλεία με το "Quando cucina Wilma" (Όταν η Βίλμα μαγειρεύει), ενώ δύο χρόνια αργότερα εξέδωσε τη σειρά "In cucina con fantasia" (Στην κουζίνα με φαντασία) για την De Agostini: με την De Agostini γεννήθηκε μια συνεργασία, στο πλαίσιο της οποίας υπέγραψε επίσης τα "Dolci e decorazioni" (Γλυκά και Διακοσμήσεις), "Verdissimo" και "Tesori in cucina" (Θησαυροί στην κουζίνα). Τη δεκαετία του 2000 έγινε ευπρόσδεκτη καλεσμένη σε πολλές εκπομπές της ιταλικής τηλεόρασης, ενώ το 2011 πρωταγωνίστησε στην ταινία "Femmine contro maschi" (Γυναίκες εναντίον ανδρών),από τον Fausto Brizzi.

Τον Ιανουάριο του 2020, μετά την πρόσκλησή της να συμμετάσχει μαζί με άλλους τραγουδιστές του παρελθόντος στο γκαλά της 3ης Φεβρουαρίου για την 70ή επέτειο του Φεστιβάλ του Σανρέμο, η Rai απέσυρε την πρόταση χωρίς λόγο. Για να αποκατασταθεί αυτό το δυσάρεστο επεισόδιο Mara Venier ζωντανά στο τηλέφωνο με τη Βίλμα στο Radio2 Rai κατά τη διάρκεια της εκπομπής "Chiamate Mara 3131", αποφάσισε να προσκαλέσει την τραγουδίστρια για να τη γιορτάσει στο επεισόδιο της εκπομπής "Domenica in" που μεταδίδεται από το θέατρο Ariston την επομένη του τελικού του Φεστιβάλ.