Βιογραφία

• Guido Gozzano: πολιτιστικές γνωριμίες και πρώτος έρωτας
• Μια σύντομη αλλά έντονη ζωή
• Τα έργα και η ποίηση του Guido Gozzano
• Λογοτεχνικές επιρροές

Ο Guido Gustavo Gozzano γεννήθηκε στο Τορίνο στις 19 Δεκεμβρίου 1883. Η οικογένειά του, εύπορη, μεσοαστική και με καλό πολιτιστικό επίπεδο, καταγόταν από το Agliè, ένα χωριό κοντά στο Τορίνο. Ο πατέρας του Fausto πέθανε από πνευμονία όταν ήταν ακόμα παιδί. Μετά το γυμνάσιο γράφτηκε στη Σχολή του Νομολογία αλλά δεν αποφοιτά επειδή ο λογοτεχνικά ενδιαφέροντα να τον κυριεύσει. Συγκεκριμένα, Guido Gozzano προτίμησε να παρακολουθήσει μαθήματα λογοτεχνίας, ιδίως εκείνα που δίδασκε ο συγγραφέας και άνθρωπος των γραμμάτων Arturo Graf.

Guido Gozzano: πολιτιστικές γνωριμίες και πρώτος έρωτας

Κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών του χρόνων, ο Γκουίντο Γκοτζάνο γνώρισε ορισμένους εκπροσώπους της Crepuscolarism (το οποίο εκείνη την εποχή ήταν το πιο διαδεδομένο λογοτεχνικό ρεύμα στην Ιταλία) και άρχισε να συνεργάζεται με μια σειρά λογοτεχνικών περιοδικών και εφημερίδων στο Τορίνο. Παράλληλα, συμμετείχε ενεργά στη δυναμική πολιτιστική ζωή της πρωτεύουσας του Πιεμόντε. Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας ήταν ένας από τους πιο συχνούς επισκέπτες του Πολιτισμός Κοινωνία "μια λέσχη που ιδρύθηκε το 1898 από διανοούμενους της εποχής.

Το 1907, πολύ νέος ακόμα, αρρώστησε από φυματίωση ; για να θεραπευτεί, περνάει μεγάλα χρονικά διαστήματα μακριά από την πόλη, σε ορεινά ή παραθαλάσσια θέρετρα.

Στα νεανικά του χρόνια, ο Guido Gozzano ερωτεύτηκε (αμοιβαία) μια ποιήτρια, Amalia Guglielminetti Guglielminetti, με την οποία είχε μια σύντομη σχέση- υπάρχει ένα ίχνος της σε ένα επιστολόχαρτο με τίτλο "Ερωτικά γράμματα". Προφανώς, οι δύο τους γνωρίστηκαν ενώ συμμετείχαν σε έναν πολιτιστικό κύκλο στο Τορίνο. Ήταν μια έντονη αλλά βασανιστική σχέση: η Guglielminetti είναι μια πολύ εκλεπτυσμένη γυναίκα, μια τέλεια μούσα για τα ποιήματά του.

Guido Gozzano

Μια σύντομη αλλά έντονη ζωή

Από το 1912, ο ποιητής άρχισε να ταξιδεύει στον κόσμο, επισκεπτόμενος μαζί με τον φίλο του Giacomo Garrone διάφορες ανατολικές χώρες, όπως η Ινδία και το νησί της Κεϋλάνης. Το βιβλίο "Προς τον Κρόνο του Κόσμου" είναι μια περιγραφή αυτών των ταξιδιών που διήρκεσαν αρκετούς μήνες και δημοσιεύτηκε επίσης στην εφημερίδα "La Stampa" του Τορίνο.

Η ζωή του Guido Gozzano είναι σύντομη αλλά έντονη.

Η φυματίωση τον πήρε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 33 ετών, στις 9 Αυγούστου 1916. Πέθανε στο σπίτι του στο Τορίνο.

Τα έργα και η ποίηση του Guido Gozzano

Ο Γκοτζάνο είναι ένας διανοούμενος που δεν μπορεί να ζήσει στην εποχή του, είναι ένας επαναστάτης που καταφεύγει σε ένα παρελθόν που αποτελείται από απλά πράγματα, απορρίπτοντας το αστικό και επαρχιακό περιβάλλον που χαρακτηρίζει την κοινωνία της εποχής. Το κόψιμο του λογοτεχνική γλώσσα είναι άμεσο, άμεσο, μάλλον κοντά στην ομιλία. Αυτό το χαρακτηριστικό κάνει τους στίχους του Gozzano να μοιάζουν περισσότερο με το " μικρές ιστορίες σε στίχους "Στην πραγματικότητα, από την άποψη της μετρικής, η επιλογή του ποιητή πέφτει κυρίως στην κλειστή μορφή του sestina .

Ο τόνος των ποιημάτων του Guido Gozzano είναι μάλλον αποστασιοποιημένος, ειρωνικός- είναι χαρακτηριστικός για κάποιον που απολαμβάνει να αποτυπώνει και να αναδεικνύει τις μικρότητες ενός κλειστού και επαρχιακού περιβάλλοντος.

Πρώιμα ποιήματα συγκεντρώνονται στον τόμο "La via del rifugio". Αργότερα συντάσσεται μια δεύτερη ποιητική συλλογή με τίτλο Συνεντεύξεις " - λαμβάνοντας υπόψη το αριστούργημα Το τελευταίο αυτό έργο, το οποίο εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό και τους κριτικούς, είναι δομημένο σε τρία μέρη:

• Το νεανικό λάθος
• Στο κατώφλι
• Ο βετεράνος

Λογοτεχνικές επιρροές

Ενώ η πρώτη περίοδος της ποιητικής και λογοτεχνικής παραγωγής του Gozzano χαρακτηρίζεται από τη μίμηση του Gabriele D'Annunzio, και ειδικότερα του μύθου του "δανδή", ο ποιητής αργότερα πλησίασε περισσότερο στους στίχους του Giovanni Pascoli, τον οποίο σίγουρα ένιωθε πιο κοντά στον δικό του τρόπο ύπαρξης και κατανόησης της ζωής.

Στον Γκοτζάνο αποδίδεται επίσης η νουβέλα με τίτλο "Τα τρία φυλαχτά" και το ημιτελές ποίημα "Οι πεταλούδες".

Ο Τουρινέζος ποιητής και συγγραφέας είναι επίσης συγγραφέας ενός κινηματογραφικού σεναρίου με τίτλο "San Francesco".

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έδειξε ενδιαφέρον για το σενάριο και την τέχνη του κινηματογράφου, αλλά δυστυχώς κανένα από τα έργα του δεν κατάφερε να γίνει ταινία.

Το 1917, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, η μητέρα του δημοσίευσε μια συλλογή παιδικών παραμυθιών γραμμένη από τον Γκοτζάνο με τίτλο "Η πριγκίπισσα παντρεύεται".

Σε ορισμένους στίχους, ιδίως στο ποίημα "Οι πεταλούδες", υπάρχουν ποιητικές αντηχήσεις που θυμίζουν τον Τζιάκομο Λεοπάρντι, στην τελευταία περίοδο της ποιητικής του παραγωγής.

Ο Eugenio Montale έγραψε γι' αυτόν: