Βιογραφία - Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών

Ένας σπουδαίος γυμναστής, ένας αθλητής που πήρε το παρατσούκλι "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" για την απόλυτη κυριαρχία του στο άθλημα, ο Jury Chechi γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1969 στο Πράτο της Ιταλίας. Ο νεαρός Jury δεν είναι ιδιαίτερα προικισμένος σωματικά, ούτε ιδιαίτερα μυώδης, αλλά από την αρχή δείχνει μια έμφυτη ζωντάνια και μια μεγάλη επιθυμία να βιώσει ό,τι βλέπει γύρω του, πηδώντας ή σκαρφαλώνοντας, τόσο πολύ πουη μητέρα, μια τίμια νοικοκυρά, είναι κυριολεκτικά απελπισμένη.

Αφηγούμενος την απόφαση της οικογένειας να τον πάει στο γυμναστήριο, είπε: " Όταν, σε ηλικία πέντε ετών, έκανα την πρώτη μου Τσουκαχάρα, ενώ σηκωνόμουν από το κρεβάτι για να πάω στο νηπιαγωγείο, η οικογένειά μου προέβλεπε μια λαμπρή γυμναστική καριέρα για μένα. Για το λόγο αυτό, μετά από αρκετούς αποσυνδεδεμένους πολυελαίους, σπασμένους καναπέδες και μερικές νευρωτικές-υστερικές κρίσεις από την πολυάσχολη νοικοκυρά μητέρα μου, με πήγαν, σε ηλικία επτά ετών, στο γυμναστήριο της Ετρουρίας Πράτο, όπου είχαΞεκίνησα την αθλητική μου καριέρα υπό την καθοδήγηση του Tiziano Adofetti ".

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το κοκκινομάλλη αγόρι με το φιλικό βλέμμα κρύβει απρόσμενα ταλέντα που υπόσχονται πολλά. Προπονείται με συνέπεια και αναπτύσσει καλή τεχνική: αρχίζει να συμμετέχει στους πρώτους αγώνες. Το ξεκίνημα είναι ελπιδοφόρο, αν σκεφτεί κανείς ότι στην πρώτη σημαντική διοργάνωση δεν αποτυγχάνει να πετύχει το στόχο του. Είναι το περιφερειακό πρωτάθλημα της Τοσκάνης το 1977, στο οποίο κατατάσσεταιΗ χαρά είναι μεγάλη, ο Jury είναι ενθουσιασμένος, όπως και τα μέλη της οικογένειας, τα οποία είναι περήφανα που είδαν από την αρχή το σωστό μονοπάτι που θα ακολουθούσε ο γιος τους.

Το 1984, καλείται στην εθνική ομάδα των νέων, αλλά, για να μπορέσει να συνεχίσει να κάνει γυμναστική σε υψηλό επίπεδο, αναγκάζεται να μετακομίσει στο Βαρέζε, στο εθνικό κέντρο που διευθύνει ο Μπρούνο Φραντσεσέτι, ένας σπουδαίος προπονητής που θα γινόταν η σκιά του από εκείνη τη στιγμή και μετά. Ο Τζούρι δεν απογοητεύει: μετά την προπόνηση με τον Φραντσεσέτι, ξεκινά μια σειρά από σημαντικές νίκες. Κερδίζει τοΙταλικά Πρωταθλήματα από το 1989 έως το 1995, Μεσογειακούς Αγώνες, Πανεπιστημιάδα και Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Άλλες κορυφαίες στιγμές περιλαμβάνουν τους τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους στους κρίκους (1990, 1992, 1994, 1996), τους πέντε παγκόσμιους τίτλους, επίσης στους κρίκους (1993 έως 1997) και το πολυπόθητο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996.

Ένα σημαντικό γεγονός πρέπει να διευκρινιστεί, ωστόσο, και αυτό είναι ότι ο Τζούρι, στη μέση της εκθαμβωτικής του καριέρας, υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό που θα μπορούσε να τον σταματήσει για πάντα, δηλαδή τη ρήξη του αχίλλειου τένοντα, που υπέστη ρήξη ένα μήνα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Ο Τζούρι θα πήγαινε σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες μόνο ως σχολιαστής. Τέσσερα χρόνια αργότερα, έχοντας αναρρώσει, θα επέστρεφε νικητής χάρη σεεπίσης στην τεράστια δύναμη της θέλησής του.

Στη συνέχεια, η ατυχία συνέχισε να τον στοιχειώνει με άλλα σοβαρά ατυχήματα.

Ένας σοβαρός τραυματισμός στο χέρι τον εμπόδισε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000, θέτοντας σε αμφιβολία ολόκληρη την καριέρα του. Ο ίδιος ο Τζούρι δήλωσε: " Θα πρέπει να τα παρατήσω όχι από δική μου επιλογή. Το σωματικό πρόβλημα υπάρχει και μετά δεν είμαι πλέον αρκετά μεγάλος για να ξαναμπώ στο παιχνίδι και πάνω απ' όλα μου λείπει το κίνητρο. Αλλά δεν θέλω να αισθάνομαι θύμα. Είμαι ένας τυχερός αθλητής που πέτυχε τους στόχους του, εκπληρώνοντας το όνειρό του ως αθλητής. Γι' αυτό θέλω όλοι να με θυμούνται χαμογελαστό στην Ατλάντα, με χρυσό στο λαιμό και όχι τραυματισμένοκαι λυπημένος ".

Το 2001, ο Jury Chechi εξελέγη πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Αθλητών της CONI, θέση την οποία κατείχε για την τετραετή Ολυμπιακή περίοδο 2001-2004.

Ο πρωταθλητής, πάντα αιχμηρός και έξυπνος στις δημόσιες ομιλίες του, μίλησε επίσης κατά του ανεξέλεγκτου και ανησυχητικού φαινομένου του ντόπινγκ, χρησιμοποιώντας όμορφα και ουσιαστικά λόγια που παραθέτουμε αυτούσια: Πιστεύω ότι ο αθλητισμός είναι πρωτίστως ένα μεγάλο σχολείο ζωής- είχα την ικανοποίηση μεγάλων επιτυχιών από τον αθλητισμό, αλλά ζω τη ζωή μου, την καθημερινότητά μου, ακολουθώντας τα διδάγματα που μου έδωσε αυτό το σχολείο: σεβασμός στον αντίπαλο, σεβασμός στους κανόνες και, πάνω απ' όλα, σεβασμός στον εαυτό μας και στο σώμα μας. Όσοι κάνουν χρήση ουσιών ντόπινγκ δεν σέβονται τονκανόνες, δεν σέβεται τον αντίπαλό του και δεν σέβεται τον εαυτό του, πόσο μάλλον την υγεία του, κακοποιεί το σώμα του. Με μια λέξη, ένας χρήστης ντόπινγκ είναι απατεώνας. Αγαπητά παιδιά, δεν πιστεύετε επίσης ότι μια καθαρή ήττα είναι πιο ικανοποιητική από μια νίκη που επιτυγχάνεται με απάτη; ".

Το 2004, ο Τζούρι επέστρεψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με μεγάλη επιθυμία για λύτρωση. Με μεγάλη υπερηφάνεια ήταν εκείνος που σήκωσε το τρικολόρ κατά την τελετή έναρξης. Στα 33 του χρόνια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας ήταν η τελευταία του ευκαιρία και ο Τζούρι Τσέτσι με μεγάλη αξία πέτυχε το κατόρθωμα να ανέβει στο βάθρο: το μετάλλιο ήταν χάλκινο, αλλά η αθλητική και ανθρώπινη αξία ξεπέρασε κατά πολύ τοΆλλωστε, όλοι οι Ιταλοί θαυμαστές γνώριζαν ότι τα δαχτυλίδια έχουν μαγικές δυνάμεις.

Την άνοιξη του 2005 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Semplicemente Jury" (γραμμένο μαζί με τον Carlo Annese, από την Gazzetta dello Sport). Πρόκειται για μια αυτοβιογραφική αθλητική ιστορία, αλλά πάνω απ' όλα για ένα πραγματικό βιβλίο παρακίνησης, το οποίο λέει πώς μπορεί κανείς να βρει τη δύναμη μέσα του για να ξεπεράσει τα εμπόδια και να κερδίσει.