Βιογραφία

• Οικογένεια και παιδική ηλικία
• Αγάπη για τη λογοτεχνία
• Ο Ντοστογιέφσκι και η πολιτική δέσμευση
• Η στρατιωτική εμπειρία και η επιστροφή στη λογοτεχνία
• Τα πιο διάσημα έργα και τα τελευταία χρόνια της ζωής του

Ο Ρώσος συγγραφέας Fyodor Michajlovič Dostoevsky γεννήθηκε στη Μόσχα στις 11 Νοεμβρίου 1821.

Οικογένεια και παιδική ηλικία

Ο πατέρας του, Μιχαήλ Αντρέεβιτς (Michajl Andrevic), από την οικογένεια του, είναι το δεύτερο από τα επτά παιδιά του. Λιθουανικά Είναι γιατρός και έχει έναν εξωφρενικό αλλά και δεσποτικό χαρακτήρα- το κλίμα μέσα στο οποίο μεγαλώνει τα παιδιά του είναι αυταρχικό. Το 1828, ο πατέρας εγγράφεται μαζί με τους γιους του στο "χρυσό βιβλίο" του Ευγενείς της Μόσχας .

Η μητέρα του Μαρίγια Φεντόροβνα Νεκάεβα, η οποία καταγόταν από οικογένεια εμπόρων, πέθανε από ασθένεια το 1837. Ο Φιοντόρ γράφτηκε στη σχολή στρατιωτικών μηχανικών στην Πετρούπολη, αν και δεν είχε καμία κλίση για στρατιωτική καριέρα.

Το 1839, ο πατέρας, ο οποίος είχε αρχίσει να πίνει και να κακομεταχειρίζεται τους δικούς του αγρότες πιθανότατα θα σκοτωθεί από αυτούς.

Με τον χαρούμενο και απλό χαρακτήρα της, η μητέρα είχε διαπαιδαγωγήσει τον γιο της να αγαπάει το μουσική , το ανάγνωση και το προσευχή .

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Αγάπη για τη λογοτεχνία

Τα συμφέροντα των Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είναι για το Λογοτεχνία . Τελείωσαν οι μελέτες της στρατιωτική μηχανική εγκαταλείπει τον τομέα αυτό, απαρνούμενος την καριέρα που θα του πρόσφερε ο τίτλος- τα λίγα χρήματα που διαθέτει είναι τα έσοδα από την μετάφραση από τα γαλλικά .

Καταπολέμηση της φτώχειας και υγεία κρυφός: άρχισε να γράφει το πρώτο του βιβλίο, " Φτωχοί άνθρωποι ", το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας το 1846 και έλαβε σημαντικούς επαίνους από τους κριτικούς.

Παράλληλα, γνώρισε τον Μιχαήλ Πετρασέβκι, έναν πεπεισμένο υποστηρικτή του ουτοπικού σοσιαλισμού του Φουριέ, μια γνωριμία που επηρέασε τη συγγραφή του πρώτου του έργου.

Το 1847, το επιληπτικές κρίσεις από την οποία ο Ρώσος συγγραφέας θα υποφέρει σε όλη του τη ζωή.

Ο Ντοστογιέφσκι και η πολιτική δέσμευση

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι άρχισε να συχνάζει σε επαναστατικούς κύκλους: το 1849 συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Φρούριο Πέτρου και Παύλου με την κατηγορία της συνωμοσία πιστεύεται ότι είναι μέλος μιας ανατρεπτικής μυστικής εταιρείας με επικεφαλής τον Πετρασέφσκι. Ο Ντοστογιέφσκι είναι καταδικασμένος μαζί με άλλους είκοσι κατηγορούμενους στη θανατική ποινή με γυρίσματα .

Βρίσκεται ήδη σε θέση για την εκτέλεσή του, όταν φτάνει μια διαταγή από τον αυτοκράτορα Νικόλαος Ι που αλλάζει την ποινή σε τέσσερα χρόνια σκληρή εργασία Ο Ντοστογιέφσκι ξεκινάει έτσι για την Σιβηρία .

Η σκληρή εμπειρία τον σημαδεύει σωματικά και ηθικά.

Η στρατιωτική εμπειρία και η επιστροφή στη λογοτεχνία

Στο τέλος της ποινής του στάλθηκε στο Σεμιπαλατίνσκ ως στρατιώτης Μετά το θάνατο του Τσάρου Νικολάου Α', έγινε αξιωματικός Εδώ γνώρισε τη Μαρίγια, ήδη σύζυγο ενός συντρόφου του- την ερωτεύτηκε και την παντρεύτηκε το 1857, όταν εκείνη έμεινε χήρα.

Για λόγους υγείας το 1859 ο Ντοστογιέφσκι απολύθηκε και μετακόμισε στην Πετρούπολη.

Επέστρεψε έτσι στη λογοτεχνική ζωή: κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού άρχισε να γράφει το δεύτερο μυθιστόρημά του, Το ομοίωμα "Το έργο δεν τυγχάνει της έγκρισης του πρώτου μυθιστορήματος.

Τον επόμενο Νοέμβριο, έγραψε, μέσα σε μια νύχτα, " Μυθιστόρημα με εννέα γράμματα ".

Τα πιο διάσημα έργα και τα τελευταία χρόνια της ζωής του

Μεταξύ των πιο γνωστών έργων του είναι:

• " Αναμνήσεις από το υπόγειο " (1864)
• " Έγκλημα και τιμωρία " (1866)
• " Ο παίκτης " (1866)
• " Ο ηλίθιος " (1869)
• " Δαίμονες " (1871)
• " Οι αδελφοί Καραμάζοφ " (1878-1880)

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγινε φίλος με τον φιλόσοφο Vladimir Solov'ëv .

Το 1875 γεννήθηκε ο γιος τους Aleksej ο οποίος πέθανε πρόωρα στις 16 Μαΐου 1878 μετά από κρίση επιληψίας, την ίδια ασθένεια από την οποία έπασχε και ο Fëdor.

Την ίδια χρονιά - το 1878 - ο Ντοστογιέφσκι εξελέγη μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στο τμήμα γλώσσα και λογοτεχνία .

Την επόμενη χρονιά διαγνώστηκε με πνευμονικό εμφύσημα .

Μετά από επιδείνωση της ασθένειας, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι πέθανε στην Αγία Πετρούπολη στις 28 Ιανουαρίου 1881 σε ηλικία 59 ετών.

Η ταφή του, στη Μονή Αλεξάντρ Νιέφσκι, συνοδεύεται από ένα τεράστιο πλήθος .