Βιογραφία - Όταν η φινέτσα και η φινέτσα είναι αιώνιες

• Επιτυχίες που φαίνονται πρόωρες
• Gigliola Cinquetti στις δεκαετίες του '80 και του '90
• Gigliola Cinquetti στην τηλεόραση
• Άλλα αξιοπερίεργα
• Η φήμη της στον κόσμο

Γεννήθηκε στο Cerro Veronese στις 20 Δεκεμβρίου 1947, Gigliola Cinquetti κερδίζει το Νέες φωνές του Castrocaro με δύο ευαίσθητα τραγούδια "Sull'acqua" και "Le strade di notte" του Giorgio Gaber, σε ηλικία μόλις 16 ετών.

Επιτυχίες που φαίνονται πρόωρες

Το 1964 θριάμβευσε στο 14ο Φεστιβάλ του Σανρέμο με το διάσημο πλέον τραγούδι που θα την συνόδευε για πάντα: ". Δεν είμαι αρκετά μεγάλος ". Στις 21 Μαρτίου στην Κοπεγχάγη, κατέκτησε επίσης το Eurofestival - τώρα γνωστή ως Διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision .

Gigliola Cinquetti

Την επόμενη χρονιά στη Νάπολη (Canzonissima 1964), πήρε δύο τραγούδια στον τελικό: το "Non ho l'età", που κέρδισε τη δεύτερη θέση, και το "Anema e core" (τέταρτο). Το 1966, σε συνδυασμό με τον Domenico Modugno επαναλαμβάνει την επιτυχία της στο Σανρέμο.

Το τραγούδι είναι ένα από τα πιο όμορφα ερμηνευμένα από την Gigliola Cinquetti: Θεέ μου, πόσο σε αγαπώ ".

Στο Disco per l'Estate 1967 σημείωσε μεγάλη επιτυχία, δεύτερη με το "La rosa nera".

Με το "Alle porte del sole" θριάμβευσε στο Canzonissima 1973. Στο Eurofestival, μια νίκη που ξέφυγε με 6 βαθμούς, ήταν δεύτερη με το "Si" και τον Σεπτέμβριο κέρδισε το "Gondola d'oro" για τις περισσότερες πωλήσεις δίσκων μέσα στη χρονιά με το LP "Stasera ballo liscio".

Gigliola Cinquetti στις δεκαετίες του '80 και του '90

Μετά από 12 χρόνια απουσίας επέστρεψε στο Σανρέμο το 1985 και κέρδισε την τρίτη θέση με το "Chiamalo amore".

Στο φεστιβάλ θα συμμετέχουν έως και 12 άτομα.

Εκτός από τα ήδη αναφερθέντα: "I need to see you" (1965) - "Evening" (by Roberto Vecchioni , 1968) - "The Rain" (παγκόσμια επιτυχία, 1969) - "Romantic Blues" (1970) - "Roses in the Dark" (1971) - "Turn Love (Dear Baby)" (1972) - "Mystery" (από τον Claudio Mattone, 1973) - "Hello" (1989) - "Young Old Heart" (από τον Giorgio Faletti , 1995).

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η Gigliola Cinquetti έλαβε μέρος στα μεγαλύτερα μουσικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Ιταλία από τη δεκαετία του '60. Εκτός από το Eurofestival και το Sanremo, μπορούμε να αναφέρουμε το "Canzonissima", το "Il Disco per l'Estate", το "Mostra Internazionale di Musica Leggera di Venezia", το "Canteuropa", το "Festivalbar", το "Premiatissima" και το "Una Rotonda sul mare".

Από το 1964 η Gigliola Cinquetti υπήρξε επίσης η πρωταγωνίστρια και prima donna πολύ επιτυχημένων τηλεοπτικών παραστάσεων: "Jonny 7" (1964), "Io, Gigliola" (1966), "Senza Rete" (στις εκδόσεις του 1969, 1972, 1974), "Arancia e limone" (1970), "Ma l'amore sì" (1970), "Vino, whisky e chewing gum" (1974), "Compagnia stabile della canzone" (1975), "L'amico della notte" (1977). Μια μεγάλη επιστροφή στο1982/83 του "Portobello" και το "Concert in Verona" (1989 για τον εορτασμό των 25 χρόνων της καριέρας του).

Λίγοι γνωρίζουν ότι η Gigliola Cinquetti είναι επίσης συγγραφέας πολλών τραγουδιών, μερικά από τα οποία έχει επίσης ηχογραφήσει. Αυτό συμβαίνει με τα "Un momento fa" και "Lasciarsi d'inverno" που συνέθεσε μαζί με τον μαέστρο Enrico Simonetti, τα "Gli sfrattati" και "Serenade pour deux amours" που ηχογραφήθηκαν και εκδόθηκαν μόνο για την ιαπωνική αγορά. Άλλα τραγούδια είναι κλειδωμένα σε ένα συρτάρι: μερικοί από αυτούς τους ακυκλοφόρητους τίτλους είναι γνωστοί: "Iάλογα κονταρομαχίας" και "Pride".

Gigliola Cinquetti στην τηλεόραση

Ένα άλλο καλλιτεχνικό μονοπάτι που ακολούθησε η Gigliola είναι αυτό του διεξαγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων Η κομψότητα, το στυλ και η τάξη χαρακτήριζαν πάντα τον ρόλο του από την πρώτη του απογευματινή εκπομπή το 1981, "Io sabato".

Παρουσίασε αρκετές εκδόσεις του "Concorso voci nuove di Castrocaro" κατά τη διάρκεια του οποίου "βάφτισε" προσωπικότητες όπως ο Eros Ramazzotti και ο Zucchero, με αποκορύφωμα τη μεγάλη διοργάνωση του "Eufofestival" το 1991.

Από αυτή την επιτυχία προέκυψε μια ακόμη μεγαλύτερη: "Birthday Party" για το TMC, από τον Οκτώβριο του 1991 έως τον Μάρτιο του 1992, "Mother's Day" (1994), "C'era una volta il Festival di Napoli" και "Napoli prima e dopo" το 1995, "Vivendo Parlando" στο SAT2000 (τέσσερις εκδόσεις από το 1998 έως το 2002) και "Di che sogno sei" στο RAISAT EXTRA (Απρίλιος/Ιούλιος 2004).

Το ραδιόφωνο έδωσε επίσης μεγάλη ικανοποίηση στην Gigliola, ξεκινώντας με το "Gran varietà", μια κυριακάτικη εκπομπή το 1967. Το 1969 πρωταγωνίστησε, μαζί με τον Paolo Villaggio, στο "La bella e la bestia" και το 1970 στο "Gigliola lustrissima circola con la gente". Τη δεκαετία του 1970 ήταν η σειρά του "Andata e ritorno". Το "Gigliola, Gigliola" θα την απασχολούσε για τρία συνεχόμενα χρόνια (1985-1987)- μια άλλη μεγάληεπιτυχία είναι η συμμετοχή του το 1994 στο "Tornando a casa", το θεματικό τραγούδι του Paolo Conte "Sotto le stelle del jazz", ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια του διπλού CD "Live in Tokyo".

Μετά από μερικές εμφανίσεις σε μουσικές ταινίες, το 1966 η Gigliola Cinquetti πρωταγωνίστησε στο "Dio, come ti amo" (σήμερα ταινία λατρεία του είδους, στη Βραζιλία προβλήθηκε για 30 χρόνια στον ίδιο κινηματογράφο) και αμέσως μετά του "Testa di rapa". Η ταινία αυτή κέρδισε ένα σημαντικό βραβείο, τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας στο παιδικό τμήμα, αλλά μια ακατανόητη λογοκρισία απαγόρευσε την προβολή της.

Συμμετείχε στο καστ της ταινίας φαντασίας I cavalieri che fecero l'impresa του Pupi Avati το 2001.

Στην τηλεόραση το 1968, έπαιξε το ρόλο της Zanze στην τηλεοπτική μεταφορά του "My Prisons", και ήταν η Dorina στο "Farewell Youth". Ένας δραματικός ρόλος το 1971, "The Crossroads", και μια άλλη εξαιρετική ερμηνεία που έδωσε σε ένα από τα πιο επιτυχημένα τηλεοπτικά δράματα, "Commesse" (1999), χωρίς να ξεχνάμε την υπέροχη θεατρική εμπειρία στο "The Man Who Invented Television" με τον Pippo Baudo και τον Lello.Αρένα.

Άλλα αξιοπερίεργα

Απόφοιτη του Liceo Artistico στη Βερόνα (απέκτησε μάλιστα και το πιστοποιητικό διδασκαλίας της), η Gigliola αγαπούσε πάντα τη ζωγραφική και την τέχνη. Έχει επίσης δημιουργήσει μερικά από τα δικά της εξώφυλλα δίσκων, όπως το " La Bohème "Το 1973, ξεκίνησε μια συνεργασία με τον συγγραφέα παιδικών παραμυθιών Umbertino di Caprio και εικονογράφησε γι' αυτόν το βιβλίο "Il pescastelle".

Από αυτή τη συνεργασία προέκυψε μια δεύτερη το 1976: "Inchiostrino".

Το 1981, μετά από μακρά απουσία από τη σκηνή μετά το γάμο της με τον δημοσιογράφο Luciano Teodori και τη γέννηση του πρώτου της γιου Giovanni, η Gigliola Cinquetti επιστρέφει στην τηλεόραση σε έναν εντελώς νέο για εκείνη ρόλο, αυτόν του Δημοσιογράφος τηλεόρασης στο πρόγραμμα "Linea Verde" του Federico Fazzuoli.

Αρθρογραφεί σε διάφορες εφημερίδες και το 1996 η RAI International της αναθέτει ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα πέντε τμημάτων με τίτλο "Donne - Viaggio nella storia delle donne italiane". Το 1998 το SAT 2000 προτείνει στην Gigliola να παρουσιάσει ένα καθημερινό talk show με τίτλο "Vivendo Parlando", το οποίο θα έχει τέσσερις εκδόσεις. Με την εφημερίδα "L'Arena" συνάπτει συνεργασία που διαρκεί πέντε χρόνια με την τακτική στήλη"Σκέψεις για το βίντεο", που δημοσιεύεται κάθε Τετάρτη στις σελίδες πολιτισμού.

Το 2004, παρουσίασε το "Di che sogno sei" στο RAISAT EXTRA (Απρίλιος/Ιούλιος 2004), ένα ειδησεογραφικό περιοδικό του οποίου ήταν επίσης η δημιουργός.

Η φήμη της στον κόσμο

"Μετά τη νίκη του στο Σανρέμο, το "Non ho l'età" έγινε σημαία, ένας ύμνος για τις μητέρες, τις γιαγιάδες και τους πατεράδες στην Ιταλία και στον μισό κόσμο, χάρη και στη νίκη του στο Eurofestival. Ήταν η αρχή μιας ηχηρής διεθνούς επιτυχίας. Από τη Γαλλία μέχρι την Αργεντινή, από την Ισπανία μέχρι τη Βραζιλία, το Μεξικό, την Κολομβία, τη Γερμανία, τον Καναδά, την Αυστραλία και την Ιαπωνία, θριαμβευτικές περιοδείες, με τοΈνας θρίαμβος ακόμη και στο Olympia του Παρισιού, τον ναό της διεθνούς ποπ μουσικής. Με τον Maurice Chevalier, ηχογράφησε ακόμη και ένα άλμπουμ "Lezione di Italiano (L'italiano)", και αυτό το ντουέτο παραμένει στη μνήμη για την αναστάτωση που προκάλεσε.

Εκατομμύρια δίσκοι που πουλήθηκαν από την Gigliola παγκοσμίως. Το "Non ho l'età" έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, πάντα ερμηνευμένο από την ίδια, και έχει κατακτήσει τα charts του μισού κόσμου.

Είναι, μαζί με το "Nel blu dipinto di blu" και μερικά άλλα, το πιο γνωστό και εμπορικό ιταλικό τραγούδι (ερμηνευμένο από Ιταλό καλλιτέχνη) στον κόσμο.

Από το 1964 μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει δίσκοι της Gigliola σε περίπου 120 χώρες και 8 γλώσσες στις οποίες έχει τραγουδήσει τα τραγούδια της. Άλλες παγκόσμιες επιτυχίες που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες είναι τα "La pioggia", "Alle porte del sole", "Dio come ti amo", "Gira l'amore", "Romantico blues". Πολλές επιτυχίες έχουν ηχογραφηθεί μόνο για τις διεθνείς αγορές: "Quando m'innamoro", "Le colline sono inflower', 'Zum Zum'.

Ο σχεδόν δεύτερος θρίαμβος στο Eurofestival του 1974 στην Αγγλία ήταν η αρχή μιας άλλης ηχηρής επιστροφής στη διεθνή δισκογραφική επιτυχία. Και εξαιρετικό γεγονός, η Gigliola ξανακατακτούσε την αγγλοσαξονική αγορά. Με την έκδοση του "Go" του "Yes", η Gigliola πέταξε ψηλά στην αγγλική Hit Parade, και σε εκείνες του μισού κόσμου.

Οι θριάμβοι του στην Ιαπωνία δεν υπολογίζονται. Η πρώτη του περιοδεία χρονολογείται από το 1965 και επέστρεψε αρκετές φορές μέχρι το 1993 με μια σειρά θριαμβευτικών συναυλιών.

Μαζί με την Ιαπωνία, η Γαλλία είναι ίσως η χώρα στην οποία η Gigliola Cinquetti απέκτησε τόσο μεγάλη δημοτικότητα που σημείωσε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια που ηχογραφήθηκαν μόνο για την υπερατλαντική αγορά.

Η Gigliola σημείωσε άλλη μια μεγάλη διεθνή επιτυχία στο Μεξικό, όταν ηχογράφησε το 1968 το διάσημο πλέον "Gigliola Cinquetti e il trio los panchos in Mexico" με το διάσημο τρίο "Los Panchos", ενώ την ίδια χρονιά, στην Αργεντινή, με την ηχογράφηση του LP "Rosa d'amore", κέρδισε το πρώτο βραβείο στο 7ο Διεθνές Φεστιβάλ του Mar de la Plata για τραγουδίστριες. Όμορφητο LP "Boniour Paris", το οποίο περιέχει εξαιρετικά κομμάτια ερμηνευμένα από την Gigliola με άπειρη κλάση και την ευαισθησία που είναι τόσο κοντά στους μεγάλους ερμηνευτές του γαλλικού τραγουδιού, όπως το "Chanson pour l'Auvergnat" του Brassens Les feuilles mortes" από Prevert Ne me quitte pas" από Jacques Brel και το υπέροχο "Avec le temps" του Léo Ferré.

Και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης; Η Gigliola είναι επίσης πολύ γνωστή εκεί και έχουν κυκλοφορήσει αρκετοί δίσκοι: από τη Ρωσία, όπου κυκλοφόρησε ακόμη και το LP "Pensieri di donna", μέχρι τη Ρουμανία, από την Πολωνία μέχρι τη Γιουγκοσλαβία, αλλά και την Ελλάδα (η ελληνική εκδοχή του "La pioggia" σημείωσε μεγάλη επιτυχία) και το Ισραήλ.

Το 2022, εμφανίστηκε στην τελική βραδιά του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision στο Τορίνο, τραγουδώντας το τραγούδι της υπογραφής του.