Biografie - Wanneer klasse en verfijning tijdloos zijn

• Successen die voorbarig lijken
• Gigliola Cinquetti in de jaren 80 en 90
• Gigliola Cinquetti op TV
• Andere curiosa
• Zijn roem in de wereld

Geboren in Cerro Veronese op 20 december 1947, Gigliola Cinquetti wint de wedstrijd van Nieuwe stemmen van Castrocaro met twee gevoelige liedjes 'Sull'acqua' en 'Le strade di notte' van Giorgio Gaber, slechts 16 jaar oud.

Successen die voorbarig lijken

In 1964 triomfeerde ze op het 14e Sanremo Festival met het inmiddels beroemde lied dat haar voor altijd bij zou blijven: '. Ik ben niet oud genoeg "Op 21 maart veroverde hij in Kopenhagen ook de Eurofestival - nu bekend als Eurovisie Songfestival .

Gigliola Cinquetti

Het jaar daarop in Napels (Canzonissima 1964) nam hij twee nummers mee naar de finale: 'Non ho l'età', dat de tweede plaats won, en 'Anema e core' (vierde). In 1966, samen met Domenico Modugno herhaalt zijn succes in Sanremo.

Het lied is een van de mooiste vertolkingen van Gigliola Cinquetti: ' God, wat hou ik van je ".

Op de Disco per l'Estate 1967 behaalde ze een doorslaand succes, tweede met 'La rosa nera'.

Met 'Alle porte del sole' zegevierde ze op Canzonissima 1973. Op het Eurofestival, een overwinning die haar met 6 punten ontglipte, werd ze tweede met 'Si' en in september won ze de 'Gondola d'oro' voor de meeste verkochte platen in het jaar met de LP 'Stasera ballo liscio'.

Gigliola Cinquetti in de jaren 80 en 90

Na een afwezigheid van 12 jaar keerde hij terug naar Sanremo in 1985 en won de derde plaats met 'Chiamalo amore'.

Er zullen maar liefst 12 deelnemers zijn op het festival.

Naast de al genoemde: 'I need to see you' (1965) - 'Evening' (door Roberto Vecchioni , 1968) - 'The Rain' (een wereldwijde hit, 1969) - 'Romantic Blues' (1970) - 'Roses in the Dark' (1971) - 'Turn Love (Dear Baby)' (1972) - 'Mystery' (door Claudio Mattone, 1973) - 'Hello' (1989) - 'Young Old Heart' (door Giorgio Faletti , 1995).

In de loop van haar carrière nam Gigliola Cinquetti deel aan de grootste muziekevenementen die sinds de jaren '60 in Italië plaatsvonden. Naast het Eurofestival en Sanremo kunnen we 'Canzonissima', 'Il Disco per l'Estate', de 'Mostra Internazionale di Musica Leggera di Venezia', 'Canteuropa', 'Festivalbar', 'Premiatissima' en 'Una Rotonda sul mare' noemen.

Sinds 1964 is Gigliola Cinquetti ook de hoofdrolspeelster en prima donna van zeer succesvolle variétéshows op televisie: 'Jonny 7' (1964), 'Io, Gigliola' (1966), 'Senza Rete' (in de edities van 1969, 1972, 1974), 'Arancia e limone' (1970), 'Ma l'amore sì' (1970), 'Vino, whisky e chewing gum' (1974), 'Compagnia stabile della canzone' (1975), 'L'amico della notte' (1977). Een grote comeback in het1982/83 van 'Portobello' en zijn 'Concert in Verona' (1989 om 25 jaar van zijn carrière te vieren).

Niet veel mensen weten dat Gigliola Cinquetti ook de auteur is van veel liedjes, waarvan ze er een aantal ook heeft opgenomen. Dit is het geval met 'Un momento fa' en 'Lasciarsi d'inverno' gecomponeerd samen met maestro Enrico Simonetti, 'Gli sfrattati' en 'Serenade pour deux amours' opgenomen en alleen gepubliceerd voor de Japanse markt. Andere liedjes zijn weggestopt in een la: enkele van deze onuitgebrachte titels zijn bekend: 'Iridderpaarden' en 'Trots'.

Gigliola Cinquetti op TV

Een ander artistiek pad dat Gigliola volgde is dat van de het uitvoeren van televisieprogramma's Elegantie, stijl en klasse hebben zijn rol altijd gekenmerkt sinds zijn eerste middagprogramma in 1981, 'Io sabato'.

Hij presenteerde verschillende edities van het 'Concorso voci nuove di Castrocaro' waarbij hij persoonlijkheden als Eros Ramazzotti en Zucchero 'doopte', met als hoogtepunt de grote uitvoering van het 'Eufofestival' in 1991.

Uit dit succes kwam een nog groter succes: 'Birthday Party' voor TMC, van oktober 1991 tot maart 1992, 'Mother's Day' (1994), 'C'era una volta il Festival di Napoli' en 'Napoli prima e dopo' in 1995 tot 'Vivendo Parlando' op SAT2000 (vier edities van 1998 tot 2002) en 'Di che sogno sei' op RAISAT EXTRA (april/juli 2004).

Ook de radio gaf Gigliola veel voldoening, te beginnen met "Gran varietà", een zondagsprogramma in 1967. In 1969 speelde ze, samen met Paolo Villaggio, in "La bella e la bestia" en in 1970 in "Gigliola lustrissima circola con la gente". In de jaren 1970 was het de beurt aan "Andata e ritorno". "Gigliola, Gigliola" zou haar drie opeenvolgende jaren bezighouden (1985-1987); een andere groteSuccesvol is zijn deelname in 1994 aan 'Tornando a casa', het themanummer van Paolo Conte's 'Sotto le stelle del jazz', een van de mooiste stukken op de dubbel-cd 'Live in Tokyo' .

Na een paar optredens in musicalfilms speelde Gigliola Cinquetti in 1966 de hoofdrol in 'Dio, come ti amo' (tegenwoordig een film cult Deze film won een prestigieuze prijs en won de Zilveren Leeuw op het filmfestival van Venetië in de kinderafdeling, maar een onbegrijpelijke censuur verbood de vertoning.

Ze zat in de cast van Pupi Avati's fantasyfilm I cavalieri che fecero l'impresa uit 2001.

Op TV speelde ze in 1968 de rol van Zanze in de TV adaptatie van "My Prisons", en was Dorina in "Farewell Youth". Een dramatische rol in 1971, "The Crossroads", en nog een mooie prestatie gaf ze in een van de meest succesvolle TV drama's, "Commesse" (1999), en niet te vergeten de prachtige theatrale ervaring in "The Man Who Invented Television" met Pippo Baudo en Lello.Arena.

Andere curiosa

Afgestudeerd aan het Liceo Artistico in Verona (ze heeft zelfs haar onderwijsdiploma gehaald), heeft Gigliola altijd van schilderen en kunst gehouden. Ze heeft ook een aantal van haar eigen platenhoezen gemaakt, zoals " La Bohème "In 1973 begon hij een samenwerking met de kinderboekenschrijver Umbertino di Caprio en illustreerde voor hem het boek 'Il pescastelle'.

Deze samenwerking resulteerde in 1976 in een tweede: 'Inchiostrino'.

In 1981, na een lange afwezigheid na haar huwelijk met journaliste Luciano Teodori en de geboorte van haar eerste zoon Giovanni, keert Gigliola Cinquetti terug op tv in een compleet nieuwe rol voor haar, die van de TV-journalist in het programma 'Linea Verde' van Federico Fazzuoli.

Ze schrijft voor verschillende kranten en in 1996 vertrouwt RAI International haar een vijfdelig zomerprogramma toe getiteld 'Donne - Viaggio nella storia delle donne italiane'. In 1998 stelt SAT 2000 Gigliola voor om een dagelijkse talkshow te hosten getiteld 'Vivendo Parlando', die vier edities zal hebben. Met de krant 'L'Arena' gaat ze een samenwerking aan die vijf jaar duurt met de vaste rubriekGedachten over video', die elke woensdag op de cultuurpagina's verschijnt.

In 2004 presenteerde ze 'Di che sogno sei' op RAISAT EXTRA (april/juli 2004), een nieuwsmagazine waarvan ze ook de bedenker was.

Zijn roem in de wereld

"Na de overwinning in Sanremo werd 'Non ho l'età' een vlag, een hymne voor moeders, grootmoeders en vaders in Italië en de halve wereld, mede dankzij de overwinning op het Eurofestival. Het was het begin van een daverend internationaal succes. Van Frankrijk tot Argentinië, van Spanje tot Brazilië, Mexico, Colombia, Duitsland, Canada, Australië en Japan, triomfantelijke tournees, met deEen triomf zelfs in de Olympia in Parijs, de tempel van de internationale popmuziek. Met Maurice Chevalier nam ze zelfs een album 'Lezione di Italiano (L'italiano)' op, en dit duet blijft in het geheugen gegrift vanwege het tumult dat het veroorzaakte.

Miljoenen platen verkocht door Gigliola wereldwijd. 'Non ho l'età' is vertaald in verschillende talen, altijd door haar uitgevoerd, en heeft de hitlijsten over de hele wereld veroverd.

Het is, samen met 'Nel blu dipinto di blu' en een paar andere, het bekendste en best verkochte Italiaanse lied (uitgevoerd door een Italiaanse artiest) ter wereld.

Van 1964 tot heden zijn er ongeveer 120 landen geweest waar Gigliola's platen zijn uitgebracht en 8 talen waarin ze haar liedjes heeft gezongen. Andere wereldwijde hits die in verschillende talen zijn vertaald zijn 'La pioggia', 'Alle porte del sole', 'Dio come ti amo', 'Gira l'amore', 'Romantico blues'. Veel hits zijn alleen opgenomen voor internationale markten: 'Quando m'innamoro', 'Le colline sono inbloem", "Zum Zum".

De bijna tweede triomf op het Eurofestival 1974 in Engeland was het begin van een nieuwe klinkende terugkeer naar internationaal opnamesucces. En uitzonderlijke gebeurtenis, Gigliola heroverde de Angelsaksische markt. Met 'Go' versie van 'Yes' vloog Gigliola hoog in de Engelse Hitparade, en in die van de halve wereld.

Zijn triomfen in Japan zijn niet meegeteld. Zijn eerste tournee dateert uit 1965 en hij keerde verschillende keren terug tot 1993 met een reeks triomfantelijke concerten.

Samen met Japan is Frankrijk misschien wel het land waar Gigliola Cinquetti zo'n immense populariteit verwierf dat ze grote successen boekte met liedjes die alleen voor de transalpine markt waren opgenomen.

Gigliola behaalde nog een groot internationaal succes in Mexico toen ze in 1968 met het beroemde trio 'Los Panchos' de nu beroemde 'Gigliola Cinquetti e il trio los panchos in Mexico' opnam, en in hetzelfde jaar won ze in Argentinië met haar opname van de LP 'Rosa d'amore' de eerste prijs op het 7e Internationale Festival van Mar de la Plata voor zangeressen. Prachtigde LP 'Boniour Paris', die buitengewone stukken bevat vertolkt door Gigliola met oneindige klasse en de gevoeligheid die zo dicht bij de grote vertolkers van het Franse lied ligt, zoals 'Chanson pour l'Auvergnat' van Brassens Les feuilles mortes' door Prevert Ne me quitte pas' door Jacques Brel en het prachtige 'Avec le temps' van Léo Ferré.

En de Oost-Europese landen? Gigliola is ook daar bekend en er zijn verschillende platen uitgebracht: van Rusland, waar zelfs de LP 'Pensieri di donna' werd uitgebracht, tot Roemenië, van Polen tot Joegoslavië, maar ook Griekenland (haar Griekse versie van 'La pioggia' was een groot succes), en Israël.

In 2022 trad hij op tijdens de slotavond van het Eurovisiesongfestival in Turijn, waar hij zijn kenmerkende lied zong.