بیوگرافی

جولیا ژان میلدرد فرانسیس ترنر، معروف به لانا ترنر ، در 8 فوریه 1921 در والاس، دختر یک معدنچی با اشتیاق به قمار به دنیا آمد. لانا که از کودکی به سینما علاقه داشت و مجذوب ستارگانی مانند کی فرانسیس و نورما شیرر بود، در سال 1937 هنگامی که در یک بار در نزدیکی هالیوود بود مورد توجه گزارشگر "هالیوود ریپورتر" قرار گرفت. سپس به مروین لیروی معرفی می شود، کارگردانی که اولین کار خود را در فیلم "Vendetta" بازی می کند، جایی که او نقش دختری را بازی می کند که کشته می شود. در صحنه جرم، لانا ترنر یک ژاکت مخصوص تنگ می پوشد: از آن لحظه، نام مستعار او "دختر ژاکت دار" خواهد بود.

بعدها، در طول فیلمبرداری "یک اسکاتلندی در دربار خان بزرگ"، یک فیلم محصول 1938، تهیه کننده از او می خواهد که ابروهای خود را بتراشد و سپس آنها را با مداد بکشد: تأثیر آن عمل ، معلوم می شود که قطعی است. در واقع ابروهای لانا دیگر هرگز رشد نخواهند کرد و او همیشه مجبور به کشیدن آنها یا استفاده از موها خواهد بود. با وجود این اتفاق کوچک، حرفه این بازیگر در دهه 1940 به لطف فیلم هایی مانند "دکتر جکیل و آقای هاید" که در آن ها در کنار اسپنسر تریسی ظاهر شد، یا "کنیزان" با بازی جیمز استوارت، اوج گرفت.

در کنار کلارک گیبل، از سوی دیگر، او در «اگرتو من را می خواهی، با من ازدواج کن» و در «ملاقات در باتان» در این میان، ترنر به خاطر زندگی خصوصی پرتلاطمش نیز خود را شناخته شد: در سال 1940 با آرتی شاو، رهبر ارکستر و نوازنده کلارینت ازدواج کرد، در حالی که ازدواج دوم به سال 1942 برمی گردد. با استیو کرین، بازیگر و رستوران‌دار. در این دوره او اولین و تنها دخترش، شریل کرین را به دنیا می‌آورد: زایمان بسیار پیچیده است، تا جایی که لانا ترنر دیگر نمی‌تواند برای این کار بچه‌دار شود.

در سال 1946، مترجم والاس در فهرست ده بازیگر زن هالیوودی که بیشترین دستمزد را دریافت می کند ظاهر می شود و برای بازی در نقش یک قاتل بدبین انتخاب می شود که شوهرش را در شاهکار نوآر "پستچی همیشه دوبار زنگ می زند". نقش زن مهلک او در "سه تفنگدار"، فیلمی محصول 1948 به کارگردانی جورج سیدنی بازگشت. تا اوایل دهه 1950. در حالی که وینسنت مینلی کارگردانی فیلم "بی رحم و زیبا" را برعهده دارد، فیلمی که در آن ترنر نقش بازیگری را بازی می کند که با یک تهیه کننده شرور (با بازی کرک داگلاس) رابطه عذابی دارد، در زندگی واقعی با او ازدواج می کند. لکس بارکر، بازیگری که به خاطر بازی در نقش تارزان شناخته شده است. این ازدواج در سال 1957 به پایان می رسد، سالی که در آن لانا ترنر برای "گناهکاران پیتون" توسط مارک رابسون نامزد دریافت جایزه اسکار شد. اندکی بعد، در «آینه زندگی» داگلاس سیرک،این بازیگر نقش یک مادر مجرد را دارد که به جای اینکه خودش را وقف خانواده کند، حرفه بازیگری را انتخاب می کند.

در همین حین، او با جانی استومپاناتو، گانگستری که در ویلای بازیگر زن در 4 آوریل 1958 کشته شد، توسط دختر لانا، شریل، پانزده ساله در آن زمان به قتل رسید، رابطه برقرار می کند (زن جوان بعداً به قتل می رسد. در دادگاه در دفاع از خود تبرئه شد). این اپیزود نشان‌دهنده آغاز پایان حرفه‌ای ترنر است، همچنین به دلیل انتشار نامه‌هایی که توسط روزنامه‌های تبلوید، زمانی که او زنده بود به استومپاناتو نوشت. به دنبال آن حضور پراکنده در سینما در دهه 1960 (از جمله در «Strani amori» اثر الکساندر سینگر) رخ داد. آخرین فیلمی که او را نامزد کرد به سال 1991 بازمی‌گردد و آن فیلم «خنثی‌شده» ساخته جرمی هانتر است. لانا ترنر چهار سال بعد، در 29 ژوئن 1995، در شهر قرن درگذشت.