بیوگرافی • یک ایتالیایی مغرور

سالواتوره کوتوگنو در 7 ژوئیه 1943 در Fosdinovo (Massa-Carrara) به دنیا آمد. پدرش، با اصالت سیسیلی، مارشال نیروی دریایی بود، در حالی که مادرش خانه دار بود. چند ماه پس از تولد خواننده و ترانه سرای آینده، خانواده به La Spezia نقل مکان کردند. این پدر است که به عنوان سرگرمی ترومپت می نوازد و پسرش را با علاقه اش به موسیقی آشنا می کند. وقتی توتو جوان می خواهد درام بزند، تشویق لازم را در خانه پیدا می کند. در سیزده سالگی در یک مسابقه منطقه ای شرکت کرد و در آن سوم شد.

در نیمه اول دهه 60 او اولین تجربه های خود را با نواختن درام در گروه های مختلف از جمله "Nostradamus"، "Cocci di vaso" و "Accadimenti Terapeutici" به دست آورد. خوش شانس ترین تجربه ای که او با آن تا حدودی تایید می کند تجربه گروه "گیگو و گوگی" است.

در سال 1976 برای اولین بار روی صحنه سان رمو رفت. با گروه "آلباتروس" آهنگ "Volo AZ504" را ارائه می دهد که در رتبه سوم قرار دارد. سال بعد او دوباره با "Gran Premio" در جشنواره حضور داشت.

او فعالیت انفرادی خود را در سال 1978 با آهنگ "Donna donna mia" آغاز کرد که بعدها به آهنگ اصلی برنامه "Scommette?" تبدیل شد. توسط مایک بونجورنو همچنین در سال 1978 «سولی» را برای آدریانو سلنتانو نوشت. او در سال 1979 "Voglio l'anima" را ضبط کرد و به دنبال آن آلبوم همنام را منتشر کرد.

در سال 1980 او دوباره در Sanremo بود: با "Solo noi" اول شد. بلافاصلهبعدها با "فرانسسکا نون سا" برنده جشنواره توکیو شد، با "ایناموراتی" در جشنواره بار شرکت کرد. او به عنوان نویسنده آهنگ "بازی های المپیک" که توسط میگل بوسه خوانده شده بود، برنده جشنواره بار شد. او سپس «فلش» را ضبط می‌کند، آهنگ موضوعی برنامه مایک بونجورنو به همین نام.

دومین آلبوم توتو کوتوگنو در سال 1981 منتشر شد و نام آن "La mia musica" بود. دو سال بعد، در سال 1983 بود، او به Sanremo بازگشت تا آهنگی را ارائه دهد که شاید هنوز هم مشهورترین آهنگ او است، "L'italiano". او رای مردمی Totip را به دست آورد، اما تنها در رتبه پنجم قرار دارد. سال بعد با «سرناتا» در رتبه دوم قرار گرفت. سال بعد او همچنان دومین نویسنده کتاب «ما بچه های امروز» است که توسط لوئیس میگل ارائه شده است. در همین حین تک آهنگ "دوشنبه ها میخوام برم ساحل" رو منتشر کرد.

"Azzurra melanconia" قطعه ای است که با آن به Sanremo 1986 می رود. او در سال 1987 با "Figli" مقام دوم را کسب کرد. در همان سال، سه آهنگ دیگر از او در Sanremo به رقابت پرداختند: "Io amo"، خوانده شده توسط Fausto Leali، "The dreamer"، خوانده شده توسط Peppino Di Capri و "Canzone d'amore"، خوانده شده توسط Ricchi e Poveri. همچنین در سال 1987 او در تلویزیون برای "Domenica In" (Rai Uno) کار کرد که برای آن آهنگ تم "یک یکشنبه ایتالیایی" را نوشت.

مجموعه رتبه های دوم از Sanremo در سه سال بعد به میزان قابل توجهی غنی شد: آهنگ های "Emozioni" (1988)، "Le mums" (1989) و "Gli amori" (1990)، دومی. تفسیر کردهمراه با ری چارلز بزرگ. در سال 1989 او میزبان برنامه "Piacere Rai Uno" در Rai بود.

در زاگرب در سال 1990 او برنده مسابقه آواز یوروویژن 1990 با "Insieme 1992" شد. سال بعد او به همراه Gigliola Cinquetti مجری این رویداد خواهد بود. در سال 1992 آلبوم "مرد بودن آسان نیست" منتشر شد.

او در سال 1995 با آهنگ "میخوام برم روستا زندگی کنم" و در سال 1997 با "Faccia clean" به جشنواره آهنگ ایتالیا بازگشت. در سال 1998 با «حقایق تو» در تلویزیون حضور داشت.

در سال 2002 به فرانسه مهاجرت کرد و در آنجا با آلبوم "Il Treno va" به موفقیت های زیادی دست یافت. او در سال 2005 در کنار آنالیسا مینتی با «Noi Noi Nobody in the world» به جشنواره Sanremo بازگشت: کوتوگنو برای ششمین بار در کار خود مقام دوم را کسب کرد.

پس از مبارزه و شکست دادن سرطان پروستات که به او حمله کرده بود، به دعوت دوستش پیپو بائودو، در سال 2008 با آهنگ "Come un falco locking in a cage" به صحنه آریستون بازگشت. با تک آهنگ "Airplanes" در Sanremo 2010 شرکت می کند. در طول شب اختصاص داده شده به دوئت، بلن رودریگز او را همراهی می کند.