بیوگرافی • با سبک اکتسابی

• کاترین اسپاک در ایتالیا
• کارنامه موسیقی و تئاتر
• کاترین اسپاک در تلویزیون
• فیلموگرافی کاترین Spaak

Catherine Spaak در فرانسه در Boulogne-Billancourt (در منطقه Ile-de-France) در 3 آوریل 1945 متولد شد. هرس یک خانواده بلژیکی سرشناس است که از جمله اعضای آن، سیاستمداران برجسته و هنرمندان است. پدر فیلمنامه نویس چارلز اسپاک، برادر سیاستمدار پل هنری اسپاک، مادر بازیگر کلود کلوز است. خواهر اگنس نیز بازیگر است.

کاترین اسپاک در ایتالیا

کاترین در سال 1960 به ایتالیا نقل مکان کرد و چندین فیلم ساخت، برخی به عنوان قهرمان داستان. او اولین بازی خود را در سنین جوانی در فیلم فرانسوی "حفره" (Le trou) ساخته ژاک بکر انجام داد. سپس مورد توجه آلبرتو لاتوادا قرار گرفت و او را برای بازی در نقش فرانچسکا، دانش آموزی از خانواده ای خوب که خود را به مردی بالغ می بخشد، در فیلم "I dolci inganni" (1960) انتخاب کرد. شخصیت او به عنوان یک دختر بدبین و بی وجدان باعث ایجاد حس و حال می شود: فیلم باید با سانسور بحث کند و تبلیغاتی که از آن ناشی می شود باعث می شود اسپاک در فیلم های بعدی دقیقاً برای تفسیر مجدد این نوع نقش انتخاب شود.

در دهه 1960 او به یک سمبل جنسی تبدیل شد و خود را در فیلم های متعددی دید که بعدها وارد تاریخ به اصطلاح "کمدی ایتالیایی" شد: عناوینی مانند" سبقت " (1962، توسط دینو ریسی )، "میل دیوانه" (1962، توسط لوسیانو سالس)، " ارتش برانکلئون " (1966) ، توسط Mario Monicelli ). همچنین صحنه او در "La noia" (1964، اثر دامیانو دامیان) که در آن پوشیده از اسکناس ظاهر می شود، مشهور است. او سپس ژانر «لولیتا» را رها کرد تا کمدی‌هایی را با لحنی تلخ‌تر و طعنه‌آمیزتر تفسیر کند، مانند «زنای ایتالیایی» (1966، اثر Pasquale Festa Campanile). در دهه 70 او نقش هایی را به عنوان یک زن بورژوای تصفیه شده دریافت کرد، تصویری که حتی در سال های بعد نیز بر او ماندگار خواهد بود.

در تنها 17 سالگی با فابریزیو کاپوچی ازدواج می کند و دخترش سابرینا ، بازیگر آینده تئاتر را به دنیا می آورد.

فعالیت خوانندگی کاترین اسپاک کمتر شناخته شده است، حرفه ای که در آن بیشتر آهنگ های نوشته شده توسط کاپوچی را اجرا می کرد.

حرفه موسیقی و تئاتر

او در کنار حرفه سینمایی خود از تلویزیون نیز پشتیبانی می کند و به عنوان خواننده در برخی از برنامه های شنبه شب اجرا می کند: برخی از آهنگ های او مانند "Quelli della miaetà" (بازسازی شده) از آثار بسیار معروف "Tous les garçons et les filles" اثر فرانسوا هاردی) و "ارتش موج سواری" وارد جدول می شوند.

در سال 1968 او در موزیکال برگرفته از اپرت "بیوه شاد" که در سال 1968 از رای پخش شد، به کارگردانی آنتونلو فالکی بازی کرد. در طی این تجربه او با جانی دورلی ملاقات کرد. رابطه ای بین این دو ایجاد می شوداحساساتی که منجر به ازدواج خواهد شد (از سال 1972 تا 1978).

کاترین اسپاک همچنین به طور گسترده در تئاتر کار کرده است، جایی که او همچنین در دو کمدی موزیکال اجرا کرد: "Promesse, promesse" اثر نیل سایمون و "Cyrano" اثر ادموند روستند .

کاترین اسپاک در تلویزیون

پس از چند سال عدم فعالیت در سینما، او به عنوان روزنامه نگار و مجری تلویزیون به عموم باز می گردد: در شبکه های مدیاست در سال 1985 "فروم" را افتتاح کرد. که سپس تحت مدیریت ریتا دالا کیزا قرار می گیرد. او از سال 1987 در Rai Tre بوده و در آنجا برنامه گفتگوی " Harem " را می نویسد و میزبانی می کند، یک برنامه کاملاً زنانه با عمر طولانی (بیش از ده سال).

در همین حین، او بازیگری را برای چند درام ایتالیایی و فرانسوی از سر می گیرد.

به عنوان یک روزنامه نگار او این فرصت را داشت که با Corriere della Sera و نشریات دیگر مانند Amica، Anna، TV Sorrisi و Canzoni همکاری کند.

به عنوان نویسنده او منتشر کرده است:

• "26 زن"
• "از من"
• "A قلب از دست رفته "
• "Oltre il cielo".

از سال 1993 تا 2010 او با معمار دانیل ری ازدواج کرد و در سال 2013 با <7 ازدواج کرد>ولادیمیرو توسلی ; آخرین ازدواج تا سال 2020 ادامه داشت.

در سال 2015 در دهمین دوره جزیره مشاهیر شرکت کرد، اما به طور داوطلبانه قسمت اول را رها کرد.

سیل برای مدتی - در سال 2020 خونریزی مغزی داشت - کاترین اسپاک در 17 آوریل در رم درگذشت.2022، در سن 77 سالگی.

فیلم شناسی کاترین اسپاک

• فریب های شیرین آلبرتو لاتوادا (1960)
• میل دیوانه وار لوسیانو سالس (1962)
• سبقت توسط دینو ریسی (1962)
• La parmigiana اثر آنتونیو پیترانجلی (1963)
• زندگی گرم فلورستانو وانچینی (1963)
• کسالت اثر دامیانو دامیانی (1963)
• ارتش برانکلئونه نوشته ماریو مونیچلی (1966)
• زنای ایتالیایی توسط پاسکواله فستا کامپانیل (1966)
• گربه نه دم اثر داریو آرجنتو (1971)
• تب اسب استنو (1976)
• راگ. آرتورو دی فانتی، بانکدار - مخاطره آمیز توسط لوسیانو سالس (1979)
• من و کاترین، به کارگردانی آلبرتو سوردی (1980)
• راگ. آرتورو دی فانتی، بانکدار متزلزل، به کارگردانی لوسیانو سالس (1980)
• کارنه آرماندو، قسمت اغواگران یکشنبه، به کارگردانی دینو ریسی (1980)
• عسل زن، به کارگردانی جیانفرانکو آنجلوچی (1981) )
• Claretta به کارگردانی Pasquale Squitieri (1984)
• The Gear به کارگردانی Silverio Blasi (1987)
• رسوایی مخفی به کارگردانی Monica Vitti (1989)
• Joy - Jokes of Joy (2002)
• Promise of love، به کارگردانی Ugo Fabrizio Giordani (2004)
• می توانم آن را در چشمان شما بخوانم، به کارگردانی Valia Santella (2004) )
• در سمت راست، به کارگردانی روبرتو لئونی (2005)
• مرد خصوصی، به کارگردانی امیدیو گرکو (2007)
• آلیس، به کارگردانی اورست کریستومی (2009) )
• بزرگترین از همه، به کارگردانی کارلو ویرزی(2012)