Biografia - Z nabytym stylem

• Catherine Spaak we Włoszech
• Kariera muzyczna i teatralna
• Catherine Spaak w telewizji
• Filmografia Catherine Spaak

Catherine Spaak urodził się 3 kwietnia 1945 r. w Boulogne-Billancourt (w regionie Ile-de-France we Francji). Pochodzi ze znakomitej belgijskiej rodziny, której członkami są wybitni politycy i artyści. Jego ojcem jest scenarzysta Charles Spaak, brat męża stanu Paula-Henriego Spaaka, matką aktorka Claude Clèves, a siostrą aktorka Agnès.

Catherine Spaak we Włoszech

Catherine przeniosła się do Włoch w 1960 roku i nakręciła kilka filmów, w tym kilka głównych. Zadebiutowała w bardzo młodym wieku we francuskim filmie "Il buco" (Dziura) (Le trou) Jaquesa Beckera; następnie została zauważona przez Alberto Lattuadę, który wybrał ją do zagrania postaci Franceski, uczennicy z dobrej rodziny, która oddaje się dojrzałemu mężczyźnie, w filmie "I dolci inganni" (1960). Jej postać młodej dziewczynycyniczny i pozbawiony skrupułów wywoła sensację: film będzie musiał zmierzyć się z cenzurą, a wynikający z tego rozgłos sprawi, że Spaak zostanie obsadzony w innych, późniejszych filmach, aby ponownie zinterpretować tego typu role.

W latach sześćdziesiątych stał się symbol seksu i zagrał w wielu filmach, które stały się częścią historii tak zwanej "Commedia all'italiana": tytuły takie jak Wyprzedzanie "(1962, według Dino Risi ), "La voglia matta" (1962, reż. Luciano Salce), " Armia Brancaleone "(1966, według Mario Monicelli Słynna jest jej scena w filmie "La noia" (1964, reż. Damiano Damiani), w której pojawia się pokryta banknotami.

Następnie porzuciła gatunek "lolita", aby zagrać w komediach o bardziej gorzkim i sarkastycznym tonie, takich jak "Adulterio all'italiana" (1966, Pasquale Festa Campanile). W latach 70. zaczęła grać rolę wyrafinowanej burżuazyjnej kobiety, wizerunek, który pozostał z nią nawet w późniejszych latach.

W wieku zaledwie 17 lat wyszła za mąż Fabrizio Capucci i rodzi ich córkę Sabrina przyszła aktorka teatralna.

Mniej znana jest jego działalność jako wokalisty zespołu Catherine Spaak kariera, w której wykonywał głównie piosenki napisane przez Capucciego.

Kariera muzyczna i teatralna

Oprócz kariery filmowej miał także karierę telewizyjną, występując jako piosenkarz w niektórych sobotnich programach rozrywkowych: niektóre z jego piosenek, takie jak "Quelli della mia età" (remake słynnego "Tous les garçons et les filles" Françoise Hardy) i "L'esercito del surf" weszły na listy przebojów.

W 1968 r. zagrał w musicalu opartym na operetce "La vedova allegra", emitowanym w RAI w 1968 r., w reżyserii Antonello Falqui. Podczas tego doświadczenia poznał Johnny Dorelli Między dwojgiem narodził się romantyczny związek, który doprowadził do małżeństwa (w latach 1972-1978).

Catherine Spaak pracowała również intensywnie w teatrze, gdzie zagrała w dwóch komediach muzycznych: "Promises, Promises" Neila Simona i "Cyrano" w reż. Edmond Rostand .

Catherine Spaak w telewizji

Po kilku latach bezczynności w branży filmowej, powróciła do publiczności jako dziennikarka i prezenterka telewizyjna: w sieciach Mediaset zainaugurowała "Forum" w 1985 roku, które następnie poprowadziła Rita Dalla Chiesa. Od 1987 roku jest w Rai Tre, gdzie pisze i prowadzi talk show " Harem "całkowicie żeński program o długiej żywotności (ponad dziesięć lat).

W międzyczasie powrócił do grania w kilku włoskich i francuskich dramatach.

Jako dziennikarz współpracował z Corriere della sera i innymi czasopismami, takimi jak Amica, Anna, TV Sorrisi e Canzoni.

Jak pisarz opublikowane:

• "26 kobiet
• "Ode mnie"
• "Utracone serce
• "Beyond the Sky".

W latach 1993-2010 była żoną architekta Daniel Rey a w 2013 roku ożenił się ponownie z Vladimiro Tuselli Ostatnie małżeństwo trwało do 2020 roku.

W 2015 roku wziął udział w dziesiątej edycji Isola dei famosi, ale dobrowolnie zrezygnował z pierwszego odcinka.

Catherine Spaak zmarła w Rzymie 17 kwietnia 2022 r. w wieku 77 lat, ponieważ w 2020 r. doznała wylewu krwi do mózgu.

Filmografia Catherine Spaak

• I dolci inganni Alberto Lattuada (1960)
• La voglia matta autorstwa Luciano Salce (1962)
• Il sorpasso autorstwa Dino Risi (1962)
• La parmigiana autorstwa Antonio Pietrangeli (1963)
• La calda vita autorstwa Florestano Vancini (1963)
• La noia autorstwa Damiano Damiani (1963)
• L'armata Brancaleone autorstwa Mario Monicelli (1966)
• Adulterio all'italiana autorstwa Pasquale Festa Campanile (1966)
• Kot o dziewięciu ogonach Dario Argento (1971)
• Gorączka koni Steno (1976)
• Rag. Arturo De Fanti, bankier - niepewny przez Luciano Salce (1979)
• Ja i Caterina, reżyseria Alberto Sordi (1980)
• Rag. Arturo De Fanti, niepewny bankier, reżyseria Luciano Salce (1980)
• Il carnet di Armando, odcinek serialu I seduttori della domenica, reżyseria Dino Risi (1980)
• Miele di donna, reżyseria Gianfranco Angelucci (1981)
• Claretta, reżyseria Pasquale Squitieri (1984)
• L'ingranaggio, reżyseria Silverio Blasi (1987)
• Sekretny skandal, reżyseria Monica Vitti (1989)
• Joy - Żarty z radości (2002)
• Promessa d'amore, reżyseria Ugo Fabrizio Giordani (2004)
• Te lo leggo negli occhi, reżyseria Valia Santella (2004)
• Po prawej stronie, reżyseria Roberto Leoni (2005)
• Prywatny mężczyzna, reżyseria Emidio Greco (2007)
• Alice, reżyseria Oreste Crisostomi (2009)
• I più grandi di tutti, reżyseria Carlo Virzì (2012)