بیوگرافی

• Concita De Gregorio: اولین تجربیات او در اطلاعات
• اولین سالها در La Repubblica
• Concita De Gregorio اولین کتابهای
• اولین زن به کارگردانی L'Unità
• بازگشت به Repubblica
• دهه 2020

Concita De Gregorio در 19 نوامبر 1963 در پیزا با دختر متولد شد. از پائولو (قاضی توسکانی) و کونچا (اصالتاً اهل بارسلونا): نام او با نام مادر و مادربزرگش یکی است، طبق رسم پایتخت کاتالونیا که نام را بین اولادها می‌گذارند. روزنامه نگار آینده به دلیل کار پدرش در بیلا (جایی که در مدرسه ابتدایی تحصیل کرد) بزرگ شد. در نوجوانی به لیورنو بازگشت و از دبیرستان کلاسیک "Niccolini Guerrazzi" فارغ التحصیل شد و سپس در رشته علوم سیاسی در دانشگاه پیزا فارغ التحصیل شد.

Concita De Gregorio: اولین تجربیات او در اطلاعات

از قبل در طول تحصیلات دانشگاهی، او شروع به کار برای ایستگاه های تلویزیونی و رادیویی محلی توسکانی کرد. در سال 1985 او به "Il Tirreno"، یک روزنامه لیورنو پیوست و در آنجا برای دفاتر تحریریه Livorno، Piombino، Pistoia و Lucca کار کرد که عمدتاً به اخبار جنایی می پرداخت.

اولین سالها در La Repubblica

در سال 1990 او به خاطر پیروزی در رقابت ماریو فورمنتون به روزنامه "Repubblica" پیوست: او که توسط Eugenio Scalfari در روزنامه Largo Fochetti استخدام شد، مورد استقبال قرار گرفت. تحت بال محافظ Giampaolo Pansa و با سیاست می پردازدداخلی (او مسئول معرفی اصطلاح " گردشگر ") و اخبار بود.

Concita De Gregorio

در سال 1994 او مادر اولین فرزند خود، Pietro Cecioni توسط همسرش شد الساندرو سسیونی (روزنامه نگار، از جمله نویسنده کتابی در مورد هیولای فلورانس)، در حالی که دو سال بعد لورنزو متولد شد.

اولین کتاب های Concita De Gregorio

در سال 2001 Concita De Gregorio اولین کتاب خود را برای Laterza منتشر کرد با عنوان "این خون را نشویید. روزهای جنوا" اختصاص داده شده است. به خشونتی که در جریان G8 در تابستان آن سال در پایتخت لیگوریا برگزار شد. در سال 2003 او مادر فرزند سوم خود، برناردو Cecioni شد.

در سال 2006 دومین کتاب خود را با عنوان "مادری می داند. همه سایه های عشق کامل" را نوشت که توسط موندادوری (که در فهرست نهایی جایزه Bancarella قرار می گیرد) منتشر شد و به پسواژگان کتاب می پردازد. Rosalind B. Penfold "The Slippers of the Ogre. Story of a Cruel Love" منتشر شده توسط Sperling & کوپفر.

اولین زن در سردبیری L'Unità

دو سال بعد مجبور شد با مرگ پدرش پائولو روبرو شود. بنابراین، اخبار مهم از دیدگاه حرفه ای تحقق می یابد: نه تنها به لطف انتشار کتاب "مالامور. تمرین های مقاومت در برابر درد" منتشر شده توسط موندادوری، بلکه بیش از همه به لطف انتصاب او به عنوان مدیر" وحدت ".

انتصابی که علاوه بر این، با توجه به اینکه خبر ورود کونسیتا دی گرگوریو به روزنامه تأسیس شده توسط گرامشی، از طریق انتشار پیشرفت‌های مصاحبه‌ای که او با مجله «Prima Comunicazione» انجام داد: این پیشرفت‌ها با اعتراض کمیته تحریریه «یونیتا» به روش‌های اعلام تغییر مدیریت از طریق مصاحبه، سر و صدا را برانگیخت.

در 22 آگوست 2008، با این حال، با فروکش شدن جنجال ها، کنسیتا - که به شدت مورد علاقه والتر ولترونی بود - اولین زنی شد که "L'Unità" را کارگردانی کرد و جانشین آنتونیو پادلارو شد.

روزنامه نگار پس از نوشتن مقدمه بر کتاب آسکانیو سلستینی "گوسفند سیاه. مداحی تشییع جنازه آسایشگاه الکتریکی" که توسط Einaudi منتشر شده است، به پیشگفتارهای "Penelope alla Guerra" اثر اوریانا فالاچی نیز می پردازد. ویرایش شده توسط Bur، و از "میشل اوباما. اولین بانوی امید"، اثری از الیزابت لایت فوت منتشر شده در ایتالیا توسط Nutrimenti.

در سال 2010 Concita De Gregorio جایزه Renato Benedetto Fabrizi را دریافت کرد و برای Il Saggiatore "کشوری بدون زمان. حقایق و ارقام در بیست سال وقایع نگاری ایتالیایی" را منتشر کرد. او همچنین پیشگفتار کتاب‌های آنائیس گینوری «اندیشیدن به غیرممکن‌ها. زنانی که تسلیم نمی‌شوند» (فاندانگو) و جیووانی ماریا بلو و سیلویا سانا را نوشت."100 روز در جزیره اخراج" (میسترال).

بازگشت به Repubblica

در جولای 2011، روزنامه نگار توسکانی "L'Unità" را ترک می کند (پیرلوئیجی برسانی کلودیو ساردو را ترجیح می دهد) و به "Repubblica" باز می گردد. در همان سال با Einaudi "Così è la vita. Imparare a dirsi addio" (که در آن به موضوع مرگ و راه های مختلف مقابله با آن می پردازد) و برای کتاب "Sul veil. نامه های سرگشاده به مسلم" منتشر کرد. زنان» نوشته نیکلا واسالو و مارنیا لازرگ می نویسد «حجاب دار».

در نوامبر 2011، سخنرانی او در طی کنفرانسی در دانشگاه پیزا شور و هیجانی برانگیخت، که طی آن او فاش کرد که یکی از رهبران مهم حزب دمکرات به او اعتراف کرده است که این حزب عمداً در انتخابات منطقه ای لاتزیو شکست خورده است. 2010 برای تسهیل رناتا پولورینی، نامزد جانفرانکو فینی، و حمایت از دومی در مبارزات انتخاباتی خود علیه سیلویو برلوسکونی برای تجزیه PDL.

اعلامیه های Concita De Gregorio سر و صدایی از جنجال برانگیخت و در پی آن او با متهم کردن رسانه ها و روزنامه ها به ریاکاری از خود دفاع کرد.

در سال 2013، دوباره با Einaudi، "Io vi maledico" را منتشر کرد، تحقیقی در مورد احساس خشم و عصبانیت که ایتالیای معاصر را فرا گرفته است. علاوه بر این، او شروع به میزبانی برنامه " Pane daily " در Raitre می کند که هر روز صبح از دوشنبه تاجمعه، اختصاص به فرهنگ و ادب (تا 27 اردیبهشت 1395). او از سپتامبر 2018 به عنوان مجری رادیویی برنامه "کاکتوس، فقط کمی آب" در رادیو پایتخت بوده است.

دهه 2020

در سال 2021 او به همراه همکارش دیوید پارنزو ، نسخه تابستانی On air در LA7 را در تلویزیون میزبانی می کند. رتبه‌بندی‌های مثبت برنامه‌نویسی را طولانی می‌کند، که در فصل زمستان نیز ادامه می‌یابد.

دیوید پارنزو با کونسیتا دی گرگوریو

کتاب جدید کونسیتا دی گرگوریو در پاییز منتشر می شود: " نامه به دختری از آینده » که حاوی تصاویر زیبایی از ماریاچیارا دی جورجیو است.

در مارس 2023 او مهمان برنامه Belve در Rai 2 بود: با مصاحبه Francesca Fagnani ، دی گرگوریو فاش کرد که او به دلیل سرطان عمل شده است.