بیوگرافی

نام اصلی واندا اوزیریس آنا منزیو است، متولد 3 ژوئن 1905 در رم، دختر داماد پادشاه. از کودکی، کوچک آنا استعداد قابل توجهی در موسیقی و خوانندگی نشان داد. پس از مطالعه ویولن، خانواده اش را ترک کرد تا اشتیاق خود را به تئاتر جلب کند و به میلان نقل مکان کرد، جایی که در سال 1923 اولین حضور خود را در سینمای ادن انجام داد.

در دوران فاشیسم، نام هنری که در این مدت به دست آورد، واندا اوزیریس ، طبق دستورات آشیل استاراس به واندا اوزیری ایتالیایی تبدیل شد. او که در سال 1937 توسط ماکاریو برای روی صحنه بردن "Piroscafo giallo" یکی از اولین کمدی های موزیکال کشورمان نامزد کرد، سال بعد در "Aria di festa" در قفس طلایی ظاهر شد.

در "Tutte donne" از سال 1940، او از یک جعبه عطر بیرون می آید. چهار سال بعد در رم، کارلو داپورتو در «چه اتفاقی برای کوپاکابانا می‌افتد» به او پیوست. او همچنین او را در "L'isola delle sirene"، "La donna e il Diavolo" و - در میلان پس از آزادی - در Gran Varieta خواهد یافت. در سال 1946، برای گروه تئاتر گارینی و جیووانینی، او در "فردا بهتر بود" و مهمتر از همه در "فردا همیشه یکشنبه است" ظاهر شد: این اولین مجله ایتالیایی است که در آن واندا خود را در حال بیرون آمدن از پوسته ای شبیه به آن نشان می دهد. یک زهره از معروف ترین آهنگ های او در آن دوره می توان به «زن دل ها»، «آخرین گل»، «سلام من»، «ماه اول» و"من برایت شانس خواهم آورد": به لطف برینیائو با حروف صدادار گسترده، تفسیرهای او کاملاً شخصی است.

پس از ملاقات با جیانی آگوس، که با او رابطه عاشقانه ای را آغاز می کند، ملکه مطلق سالن ها می شود. شخصیتی شگفت‌انگیز، با پرها، موهای سفید شده، پولک‌ها، کفش‌های پاشنه‌دار، آرایش لوکس و سخت اخرایی، واندا از پرندگان متنفر است و نمی‌تواند رنگ بنفش را تحمل کند. با وجود عجیب و غریب بودن، او زن بسیار سخاوتمندی است، چه در زندگی و چه در صحنه. او که یک کاتولیک پرشور بود - ناخواسته - به اولین نماد همجنسگرایان در دوره ای تبدیل شد که در آن همجنسگرایی باید پنهان بماند. در نمایش های او (که در آن افراد تازه کار جوانی مانند آلبرتو لیونلو، نینو مانفردی و الیو پاندولفی و دیگران کار می کنند)، جستجوی مداوم برای شکوه و زیبایی با طعم هالیوودی ترکیب می شود.

ازیریس حضورهای سینمایی را تحقیر نمی‌کند (مشهورترین فیلم‌های سینمایی «I pompieri di Viggiù»، اثر ماریو ماتولی، و «Carosello del Variety» اثر آلدو بونالدی هستند) و از جمله با آلبرتو کار می‌کند. سوردی، دوریان گری و کوارتتو سترا در "Gran Baraonda"، قبل از بازگشت با ماکاریو، در سال 1954، در "ساخت ایتالیا". جفت شدن با لوچینو ویسکونتی برای "جشنواره"، 1955، خوش شانس نبود: در همان سال، واندیسیما لباس کرینولین خود را در جریان "دوشس بزرگ و پیشخدمت ها"، مجله ای که او نیز در آن ظاهر می شود، می پوشاند.جینو برامیری. او همیشه با برامیری و با رایموندو ویانلو، مترجم "Okay fortuna" است.

دهه شصت ها فراموش شده اند: پس از بازی در نقش یک مادرشوهر در "Buonanotte Bettina"، 1963، در کنار آلیدا چلی و والتر کیاری، می بیند که اعتبارش در برابر رقابت از بین می رود. تلویزیون که باعث می شود تنوع و مجله به تدریج به فراموشی سپرده شود.

در دهه هفتاد، پس از حضور در فیلم در "Polvere di stelle"، به همراه آلبرتو سوردی و مونیکا ویتی، که در آن نقش خودش را بازی می کرد، از جمله در "آیا نرون مرده است؟" به نثر خواندند. به کارگردانی آلدو تریونفو، و در سریال تلویزیونی اروس ماکی "Il superspia" شرکت می کند.

واندا در سن 89 سالگی در 11 نوامبر 1994 در میلان، جایی که با دخترش سیچی زندگی می کرد، درگذشت.