Biografie

De echte naam van Wanda Osiris is Anna Menzio, geboren op 3 juni 1905 in Rome als dochter van een palafreniere van de koning. Al als kind toonde de kleine Anna een opmerkelijk talent in muziek en zang; na haar vioolstudie verliet ze de familie om haar passie voor het theater uit te leven en verhuisde ze naar Milaan, waar ze in 1923 haar debuut maakte in de bioscoop Eden.

Tijdens de fascistische periode kreeg hij zijn artiestennaam, Wanda Osiris Ze werd geltalianiseerd tot Vanda Osiri volgens de richtlijnen van Achille Starace. Ze werd in 1937 door Macario gescript voor 'Piroscafo giallo', een van de eerste muzikale komedies van Italië, en verscheen het jaar daarop in een gouden kooi in 'Aria di festa'.

In 'Tutte donne' (Alle vrouwen), 1940, komt ze uit een parfumdoosje; vier jaar later wordt ze in Rome vergezeld door Carlo Dapporto in 'Che succede a Copacabana'. Ze zal hem ook terugzien in 'L'isola delle sirene', 'La donna e il diavolo' en - in Milaan na de bevrijding - in 'Gran Varietà'. In 1946 verschijnt ze voor het theatergezelschap van Garinei en Giovannini in 'Si stava meglio domani' en vooral in 'Domani èsempre domenica': dit is de eerste Italiaanse revue, waarin Wanda zich als een Venus uit een schelp laat zien. Tot haar beroemdste liederen uit die periode behoren 'Donna di cuori', 'L'ultimo fiore', 'Il mio saluto', 'Prima luna' en 'Ti porterò fortuna': haar interpretaties zijn uitgesproken persoonlijk, met behulp van de verlengde klinker birignao.

Na een ontmoeting met Gianni Agus, met wie ze een liefdesrelatie begint, wordt ze de absolute koningin van de salons. Een opvallend personage, te midden van veren, gebleekt haar, lovertjes, hakken, luxe en strikt okerkleurige make-up, heeft Wanda een hekel aan vogels en kan ze niet tegen de kleur paars. Ondanks haar excentriciteit is ze echter een zeer gulle vrouw, zowel in het leven als op het podium. VurigKatholiek wordt hij - ongewild - het eerste homo-icoon in een tijdperk waarin homoseksualiteit verborgen moet blijven. In zijn shows (waarin onder andere jonge beginners als Alberto Lionello, Nino Manfredi en Elio Pandolfi werken) wordt de constante zoektocht naar glitter en schoonheid gecombineerd met een Hollywood-smaakje.

Osiris schuwde filmoptredens niet (de bekendste speelfilms zijn 'I pompieri di Viggiù', van Mario Mattoli, en 'Carosello del varietà', van Aldo Bonaldi) en werkte onder andere met Alberto Sordi, Dorian Gray en het Cetra Kwartet in 'Gran Baraonda', voordat hij in 1954 terugkeerde met Macario in 'Made in Italy'. De samenwerking met Luchino Visconti voor 'Festival', in 1955, bleek geen succes te zijn.fortuinlijk: in hetzelfde jaar struikelde Wandissima over de crinolinejurk tijdens 'La granduchessa e i camerieri', een revue waarin ook Gino Bramieri optrad. Weer met Bramieri, en met Raimondo Vianello, speelde ze in 'Okay fortuna'.

De jaren 1960 waren de jaren van vergetelheid: nadat ze in 1963 de rol van schoonmoeder had gespeeld in 'Buonanotte Bettina', aan de zijde van Alida Chelli en Walter Chiari, zag ze haar prestige vervagen door de concurrentie van de televisie, waardoor de variétéshow en het tijdschrift geleidelijk aan in de vergetelheid raakten.

In de jaren 1970, na een filmrol in 'Polvere di stelle', met Alberto Sordi en Monica Vitti, waarin ze zichzelf speelde, acteerde ze in proza, waaronder in 'Nerone è morto?', geregisseerd door Aldo Trionfo, en nam ze deel aan Eros Macchi's tv-serie 'Il superspia'.

Wanda stierf op 89-jarige leeftijd op 11 november 1994 in Milaan, waar ze woonde met haar dochter Cicci.