Biografie

• De kinderen van Maria de' Medici
• Regent van de Troon
• Binnenlands beleid
• Verlating van de troon
• De opkomst van Richelieu en contrasten met Maria de' Medici
• Ballingschap

Maria de' Medici werd geboren op 26 april 1573 in Florence: haar vader was Francesco I de' Medici, zoon van Cosimo I de' Medici en afstammeling van Giovanni dalle Bande Nere en Giovanni il Popolano; haar moeder was Jeanne d'Austria, dochter van Ferdinand I van Habsburg en Anna Jagellone en afstammeling van Filips I van Castilië en Ladislaus II van Bohemen.

17 december 1600 Maria de' Medici trouwt met Hendrik IV, koning van Frankrijk (dit is zijn tweede huwelijk, terwijl zijn eerste vrouw Margaretha van Valois nog in leven is), en wordt zo koningin van Frankrijk en Navarra Zijn aankomst in Frankrijk, in Marseille, is afgebeeld in een beroemd schilderij van Rubens.

De kinderen van Maria de' Medici

Hoewel hun huwelijk verre van gelukkig was, schonk Maria het leven aan zes kinderen: Louis werd geboren op 27 september 1601 (hij zou koning worden onder de naam Louis XIII, trouwen met Anne van Oostenrijk, dochter van Filips III van Spanje, en sterven in 1643); Elisabeth werd geboren op 22 november 1602 (ze trouwde op dertienjarige leeftijd met Filips IV van Spanje en stierf in 1644); Mary werd geboren op 10 februari 1606; en de moeder van de koning werd geboren op 10 februari 1606.Christine (die op haar beurt op dertienjarige leeftijd trouwde met Victor Amadeus I van Savoye en overleed in 1663); op 16 april 1607 werd Nicolaas Hendrik, hertog van Orléans geboren (hij overleed in 1611, viereneenhalf jaar oud); op 25 april 1608 werd Gaston van Orléans geboren (hij trouwde in zijn tweede huwelijk met Marie de Bourbon en Margaretha van Lotharingen en overleed in 1660); op 25 november 1609 werd Enrichetta geboren.Mary (die op zestienjarige leeftijd trouwde met Charles I van Engeland en stierf in 1669).

Regent van de Troon

Op 15 mei 1610, na de moord op haar man, werd Maria de' Medici benoemd tot regentes namens haar oudste zoon, Louis, die toen nog geen negen jaar oud was.

Ze begon daarom aan een buitenlands beleid dat duidelijk beïnvloed was door haar Italiaanse adviseurs en dat - in tegenstelling tot de beslissingen van haar overleden echtgenoot - leidde tot een solide alliantie met de monarchie van Spanje, waardoor ze zich meer richtte op het katholicisme dan op het protestantisme (in tegenstelling tot de wensen van Hendrik IV).

Juist vanwege dit beleid, Maria de' Medici regelde het huwelijk van zijn zoon Louis, toen 14 jaar oud, met de infanta Anna: het huwelijk werd op 28 november 1615 voltrokken.

Het huwelijk van zijn dochter Elisabeth met de infante Filips (de latere Filips IV van Spanje) dateert uit dezelfde periode, in totale tegenstelling tot de pacten die Hendrik IV kort voor zijn dood bij het Verdrag van Bruzolo op 25 april 1610 had gesloten met hertog Karel Emmanuel I van Savoye.

Binnenlands beleid

Op het gebied van binnenlands beleid is het regentschap van Maria de' Medici blijkt veel gecompliceerder te zijn: ze wordt gedwongen getuige te zijn - zonder effectief te kunnen ingrijpen - van de talrijke opstanden die worden uitgevoerd door de protestantse prinsen.

In het bijzonder vergaf de hoge Franse adel (maar ook het volk) haar niet de gunsten die waren verleend aan Concino Concini (zoon van een notaris die gouverneur werd van Picardië en Normandië) en zijn vrouw Eleonora Galigai: in 1614 (een jaar van sterke meningsverschillen met de Staten-Generaal) en 1616 werden twee opstanden van de prinsen geënsceneerd, terwijl het jaar daarop, na sterke meningsverschillen tussen Maria en deIn het parlement werd Concini vermoord door Luigi's directe tussenkomst.

Verlating van de troon

Mede daarom werd Maria in de lente van 1617 - nadat ze tevergeefs had geprobeerd zich te verzetten tegen hertog Charles De Luynes, de favoriet van haar zoon - afgezet door Lodewijk en werd ze gedwongen Parijs te verlaten en zich terug te trekken in Blois, in het familiekasteel.

Een paar jaar later werd ze in ieder geval weer toegelaten tot de Raad van State: het was 1622. Dankzij haar nieuw verworven rol en de privileges die ze terugkreeg, probeerde Maria ook de kroon terug te krijgen en probeerde ze daarom zoveel mogelijk de opkomst van de hertog van Richelieu te steunen, die in 1622 tot kardinaal werd benoemd en twee jaar later lid zou worden van de Koninklijke Raad.

De opkomst van Richelieu en contrasten met Maria de' Medici

Richelieu toonde zich echter al snel vijandig tegenover de buitenlandse politiek die Marie had gepland en uitgevoerd, en besloot alle allianties die tot dan toe met Spanje waren gesloten, ongedaan te maken. De voormalige koningin probeerde zich dan ook op alle mogelijke manieren tegen Richelieu's beleid te verzetten en organiseerde zelfs een complot tegen haar met medewerking van haar zoon Gaston en een deel vanvan de adel (wat bekend staat als de 'Devote Partij', de " Partij van de oppositie ").

Het plan was om de koning over te halen om het plan - bedacht door Richelieu - van allianties tegen de Habsburgers met protestantse landen niet goed te keuren, om zo Richelieu's eigen reputatie naar beneden te halen. De samenzwering was echter niet succesvol, omdat Richelieu de details van het plan te weten kwam en in de loop van een gesprek met Lodewijk XIII hem overhaalde om de samenzweerders te straffen enterugkomen op hun beslissingen.

Ballingschap

Op 11 november 1630 (wat de geschiedenis zal ingaan als " Journée des Dupes ", de " dag van de bedrogenen ") wordt Richelieu dus bevestigd in zijn rol als premier: zijn vijanden worden definitief ten val gebracht en zelfs Maria de' Medici wordt gedwongen tot ballingschap.

De koningin-moeder verloor alle autoriteit en moest begin 1631 onder huisarrest in Compiègne wonen; kort daarna werd ze in ballingschap naar Brussel gestuurd.

Na enkele jaren in het huis van de schilder Rubens te hebben gewoond, stierf Maria de' Medici onder onduidelijke omstandigheden op 3 juli 1642 in Keulen, waarschijnlijk alleen en verlaten door familie en vrienden.