Biografie - Chemie, muziek en ontdekkingen voor de toekomst

• Morgan in de jaren 2010
• De tweede helft van de jaren 2010

Hij werd geboren met de naam Marco Castoldi in Milaan op 23 december 1972, als tweede zoon van Luciana en Mario, respectievelijk een basisschoolleraar en een meubelmaker. Zijn voorliefde voor muziek manifesteerde zich al vroeg met de gitaar. Marco is echter linkshandig en de moeilijkheden die hij ondervond duwden hem in de richting van de piano. Hij richtte zich eigenlijk direct op elektronische synthesizers, maar de starheid van deVader Mario laat hem dat alleen bereiken na een serieuze klassieke studie van het instrument.

Ondertussen is de nieuwe golf en Morgan ontdekt de nieuwe romantiek Hij studeerde aan de middelbare school Appiani in Monza en daarna aan de klassieke middelbare school Zucchi, waar hij zijn polemische aderen aanscherpte en vaak zijn meningsverschillen met het schoolhoofd uitte.

Het was in 1984 toen hij eindelijk zijn ouders kon overtuigen om een 'Poly 800 Korg' voor hem te kopen, zijn eerste synth. Twee jaar later begon hij ook elektrische bas te spelen. Zonder de snaren om te keren, wat gebruikelijk is voor linkshandigen, studeerde hij als autodidact een techniek met omgekeerde posities en maakte zich deze aanpak eigen. Het was in deze periode dat hij Andrea Fumagalli (alias Andy) ontmoette.Met hem sloot hij een belangrijke vriendschap die vele jaren zou duren. De twee richtten de 'Lizard mixture' op; Morgan schreef teksten in het Engels en de groep begon opnames te maken op een viersporenband. Datzelfde jaar, nog maar veertien jaar oud, kreeg hij een baan bij een brouwerij in Varese.

Het jaar daarop, op vijftienjarige leeftijd, componeerde en arrangeerde hij zelf liedjes onder het pseudoniem Markooper, die hij opnam in twee kleine werken met de titels 'Prototype' en 'Dandy bird & Mr contradiction' (1987).

In 1988 kwamen Marco en Andy met een nieuwe line-up, de 'Smoking Cocks'. Samen met een vriend van hen, Fabiano Villa, produceerden ze 'Adventures', een demo die de aandacht trok van Polygram. In hetzelfde jaar kreeg Morgan te maken met een moeilijke emotionele periode na de dood van zijn vader Mario Castoldi, die zichzelf van het leven beroofde (op 48-jarige leeftijd) als gevolg vanvan een depressie.

In 1989 kreeg Morgans groep een aanbod van een grote maatschappij, maar terwijl Andy en Fabiano net achttien waren geworden, was Marco nog minderjarig: het was zijn moeder die het eerste contract tekende. De te oneerbiedige naam 'Smoking Cocks' werd veranderd in 'Golden Age'. Marco nam toen de artiestennaam Morgan aan. Met z'n drieën kwamen ze voor het eerst in een opnamestudio terechtprofessioneel voor de opnamen van het album 'Chains', met een productie van Roberto Rossi (voormalig producer van Alberto Camerini en Enrico Ruggeri) en bijzondere gasten als Manny Elias op drums (Tears for Fears, Tina Turner) en Phil Spalding op bas (Seal, Terence Trent D'Arby). Het album werd geen succes, hoewel het werd aangedreven door de videoclip van 'Secret Love', een single waarin de drieklimmen en ontwarren van schilderijen van Salvador Dali.

In 1991 gingen ze uit elkaar en ieder ging zijn eigen weg. Morgan schreef een solo conceptalbum met een nogal progressief geluid en nam twee versies op, een Engelse en een Italiaanse, met gitarist Marco Pancaldi: 'Primaluce / Firstlight'. Zonder platencontract in 1992 werkten Morgan en Pancaldi verder aan wat 'Bluvertigo' zou worden. Andy keerde terug naarvervult de rol van multi-instrumentalist.

De onafhankelijke Milanese platenmaatschappij 'Cave Digital' raakte geïnteresseerd in hen en in 1994 verscheen 'Iodio', de eerste single van Bluvertigo, gepresenteerd op Sanremo giovani in november van hetzelfde jaar. Daarna verscheen het album 'Acidi & Basi', gevolgd door twee videoclips 'Iodio' en 'LSD - la sua dimensione', die nog meer aandacht trokken van het publiek en de media.

Bluvertigo begon aan een Italiaanse tour als supporter van Oasis; daarna produceerden ze een cover van 'Prospettiva Nevsky' voor een eerbetoon aan Franco Battiato en namen ze deel aan het grote 1 mei-concert in Rome; met Mauro Pagani openden ze de opening van Andy Warhol's solotentoonstelling met een concert in het 'Teatro delle erbe'.

Ondertussen nam Livio Magnini - voormalig internationaal kampioen sabelschermen - Pancaldi's plaats in op de gitaar. Bluvertigo - met Morgan steeds meer als artistiek leider en producer - stelde in 1997 hun tweede album samen, getiteld 'Metallo non Metallo'. Het album viel na de eerste week uit de hitlijsten, maar kwam na meer dan een jaar onverwacht weer in de hitlijsten dankzijeen intense live-activiteit waarbij de band het voorprogramma was van Tears for Fears; het resultaat was ook de productie van drie videoclips waarmee de band een prijs won bij de European Music Awards, als beste band van Zuid-Europa.

Morgan bevestigt zichzelf als een leidende figuur: men houdt van hem of verafschuwt hem, sommigen zien in hem de artistieke gaven van een genie en anderen zien hem slechts als een hansworst die zichzelf opmaakt met eyeliner en nagellak.

Morgan (Marco Castoldi)

In 1998 werkte hij samen met Antonella Ruggiero aan 'Registrazioni moderne'; voor haar schreef hij ook de orkestpartituur voor het nummer 'Amore lontanissimo', dat tweede werd op het Sanremo Festival. In datzelfde jaar presenteerde hij het getalenteerde 'Soerba' uit Monza bij Polygram. Daarna werkte hij samen met Franco Battiato - een artiest die de Milanees al lang hoogacht - aan 'Gommalacca',plaat waarop Morgan bas en gitaar speelt.

In 1999 arrangeerde Morgan, nog steeds samen met Franco Battiato, het hele album 'Arcano Enigma' van Juri Camisasca; Bluvertigo (zonder Andy) werd belast met de uitvoering. Hij ontdekte 'La sintesi', die hij hielp debuteren met de productie van hun eerste album getiteld 'L'eroe romantico', waarin Morgan ook optreedt als songwriter. Hij werkte opnieuw samen met Soerba aan de productie van 'Noi non ci capiamo', een lied gepresenteerdin San Remo.

Ondertussen begon de voorbereiding van Bluvertigo's nieuwe project, het album 'Zero', het laatste hoofdstuk van wat de groep omschrijft als 'Trilogia Chimica'. Morgan's werk aan de teksten in het Italiaans trok de interesse van Bompiani, die de artiest de publicatie aanbood van een boek met gedichten en toekomstige songteksten; 'Di(s)soluzione' werd dus gepubliceerd.

Een samenwerking met Subsonica resulteerde in een videoclip voor doven, het zogenaamde 'zero volume'-project, in feite een zeer innovatief experiment.

Morgan leende zijn talenten vervolgens aan de tv-wereld: hij werkte aan MTV's programma 'Tokushò' als co-host - samen met Andrea Pezzi - en als auteur. Voor MTV deed hij ook een interview met Duran Duran.

In juni 2000 kreeg Morgan een relatie met Asia Argento: op 20 juni 2001 werd in Lugano een dochtertje geboren, Anna Lou Maria Rio.

In 2001 presenteerden ze het nummer 'L'assenzio' met Bluvertigo op Sanremo: mede geschreven door Morgan en Luca Urbani van Soerba, eindigde Bluvertigo op de laatste plaats. Onmiddellijk na het festival verscheen 'Pop Tools', een verzameling van het werk van tien jaar.

De videoclip van 'L'assenzio' werd bedacht door Morgan en Asia Argento en werd door Asia zelf opgenomen en won de prijs voor beste Italiaanse videoclip op het 'Festival delle etichette indipendenti' in Faenza. In 2001 arrangeerde en produceerde Morgan ook Mao's album 'Black Mokette'.

Op 15 juli 2002, toen de tour voorbij was, opende Bluvertigo voor David Bowie - voor zijn enige Italiaanse date in Lucca - een persoon die de Italianen beschouwden als een heilig monster van hun genre.

In 2003 keerde hij terug naar de studio om zijn eerste soloalbum te schrijven en op te nemen: 'Canzoni dell'appartamento'. Dit is een album met organische muziek, waarin de geluiden van het interieur en de omgeving van de Milanese flat waarin hij woont leven geven aan muziek die door het huis zelf wordt gemaakt: de kamillepot van de dochter, trams en auto's die door de straat langs deRamen, deuren met verschillende geluiden van elkaar, luiken die omhoog en omlaag worden gedaan, sleutels die uit zakken worden gehaald en bij de ingang worden gelegd en zelfs Anna Lou's spelletjes. De plaat won in 2003 de Tenco-prijs als Beste Eerste Werk.

In 2004 componeerde hij zijn eerste soundtrack voor Alex Infascelli's speelfilm 'Il siero della vanità', waarin Morgan zelf in een kleine cameo voorkomt. Het jaar daarop voerde hij een volledige remake uit van Fabrizio De André's 'Non al denaro, non all'amore, né al cielo', een album uit 1971 dat Morgan volledig herzag in een barokke en hedendaagse toonsoort, waarbij hij klassieke stukken toevoegde.

Na veel ups en downs, ups en downs kwam er een einde aan de liefdesaffaire met Asia Argento. Eind juni 2007 verscheen 'Da A ad A', zijn tweede solowerk, een complex album met meerdere harmonische vlakken, rijk aan klassieke (van Bach tot Wagner) en popreferenties (van Pink Floyd tot de Beatles, Beach Boys en Franco Battiato) en literaire pathos (Erasmus van Rotterdam, Borges en Camus).

In 2008 keerde hij terug in de schijnwerpers dankzij de Italiaanse versie van 'X Factor' (Rai Due), een grote Europese hit 'talentenjacht' (in Italië gepresenteerd door Francesco Facchinetti) waarin Morgan jurylid is naast Mara Maionchi en Simona Ventura. Hij publiceerde een biografisch boek-interview getiteld 'In part Morgan' en keerde vervolgens terug naar de jury voor de tweede editie (2009) van"Aan het einde van de talentenjacht verklaarde hij dat hij in de volgende editie geen jurylid meer zou zijn.

Morgan in de jaren 2010

Een paar maanden later kondigde hij zijn deelname aan het Sanremo Festival 2010 aan met het nummer 'La sera'. Na een interview waarin hij beweerde dagelijks cocaïne te gebruiken, werd hij echter uitgesloten van de zangwedstrijd.

In september 2010 ontving hij de Fabrizio De André award met de motivatie: '. Voor het herinterpreteren van Fabrizio's album, 'Non al denaro, non all'amore, né al cielo', met delicatesse en grandeur; maar ook voor het altijd schuwen, in de kunst en in het privéleven, van hypocrisie, het voor de hand liggende woord en het onuitgesprokene. ".

Tegen het einde van 2012, op 28 december, werd zijn tweede dochter, Lara, geboren. Jessica Mazzoli concurrent van X Factor 5 (2011-2012) en Big Brother 16 (2019).

Terug op het 2016 Sanremo Festival in de 'Campioni' sectie met de Bluvertigo met het lied Gewoon De band werd uitgeschakeld voor de finale.

De tweede helft van de jaren 2010

Sinds 2 april 2016 is Morgan jurylid bij de serale van de 15e editie van Vrienden , de talentenjacht van Maria De Filippi Het jaar daarop keerde hij terug naar Amici, waar hij dit keer de hoofdrolspeler was van een controverse die een enorme media-echo had. Slechts vier afleveringen lang was Morgan artistiek leider bij de Amici serale: na herhaaldelijke meningsverschillen met het productieteam en de jongens zelf van de wit team Maria De Filippi kondigde haar uitsluiting van het programma aan via een persbericht.

In oktober 2018 is Morgan co-host van de 42e Review of Songwriting, gepromoot door de Club Tenco Hij treedt bij deze gelegenheid ook op met Zucchero Fornaciari op de noten van 'Love Is All Around'.

Begin 2019 presenteert hij het programma 'Freddie - Morgan racconta i Queen' op Rai 2; daarna wordt hij lid van het juryteam van de talentenjacht 'The Voice of Italy', ook op hetzelfde netwerk. Het jaar daarop, in 2020, doet hij opnieuw mee aan Sanremo, dit keer als duo met Bugo: het nummer dat ze presenteren heet 'Sincero'.

In 2020 werd hij voor de derde keer vader: dochter Maria Echo werd geboren bij zijn partner Alessandra Cataldo, met wie hij sinds 2015 een relatie heeft.