Biografia

• Aldo, Giovanni i Giacomo: narodziny tria
• Lata 90
• Od telewizji przez teatr po kino
• Lata 2000

Aldo Baglio Cataldo, którego prawdziwe nazwisko brzmi Cataldo, urodził się 28 września 1958 r. w Palermo w rodzinie pochodzącej z San Cataldo. Przeprowadził się do Mediolanu, gdy miał trzy lata, w 1961 r. Po ukończeniu szkoły średniej zadebiutował w filmie "Il... Belpaese" z Paolo Villaggio. W 1980 r. ukończył szkołę pantomimy Teatro Arsenale w Mediolanie i założył duet kabaretowy z GiovanniStorti.

Giovanni Storti urodził się w Mediolanie 20 lutego 1957 roku i poznał Aldo Baglio we wczesnej młodości. Giacomo Poretti urodził się 26 kwietnia 1956 roku w Villa Cortese, w prowincji Mediolan, w rodzinie robotniczej. Pasjonat teatru, uczęszczający do oratorium w mieście, w którym mieszkał, zaczął grać w wieku ośmiu lat, próbując dołączyć do zespołu Legnanesi (Następnie porzucił szkołę średnią i studia geodezyjne i poszedł do pracy jako ślusarz w fabryce. Następnie został zatrudniony jako pielęgniarz w szpitalu w wieku osiemnastu lat.

W tym samym czasie zaangażował się politycznie w Democrazia Proletaria i zaczął poświęcać się kabaretowi. Tak więc, pracując jako pielęgniarz (w sumie przez jedenaście lat), ukończył szkołę teatralną w Busto Arsizio i zadebiutował na scenie w "Il conte di Carmagnola" Alessandro Manzoniego, gdzie zagrał rolę Francesco Sforzy.

Później w "Questa sera si recita a soggetto" Luigiego Pirandello wciela się w postać oficera Sarellego, który wraz ze swoją narzeczoną Marina Massironi daje życie Hansel i Struedel W międzyczasie został głównym pielęgniarzem w szpitalu w Legnano na oddziale neurologii. Od 1985 roku spędził lato jako główny pielęgniarz w Palmasera Village Resort w Cala Gonone na Sardynii, gdzie poznał Aldo Baglio i Giovanniego Storti.

Aldo, Giovanni i Giacomo: narodziny tria

Po kilku miesiącach cała trójka postanowiła stworzyć trio, Aldo, John i James W międzyczasie Giacomo Poretti brał udział solo w różnych produkcjach telewizyjnych, w tym w "Don Tonino" u boku Andrei Roncato i Gigiego Sammarchi oraz w "Professione vacanze" z Jerrym Calà. W 1989 roku napisał spektakl "Non parole, ma oggetti contundenti" (Nie słowa, ale tępe przedmioty), który wprowadził do teatru pod kierownictwem Giovanniego Stortiego.

Lata 90

Od lat 90. XX w. Aldo, John i James całkowicie poświęcić się kabaret Po działaniu pod nazwą Old Hens Fans Good Brothers W Caffè Teatro di Verghera di Samarate, w prowincji Varese, występują w teatrze w "Lampi d'estate" w reżyserii Paoli Galassi. W telewizji pojawiają się po raz pierwszy w Wiadomości z wakacji "obok Zuzzurro i Gaspare (Andrea Brambilla i Nino Formicola), a następnie do "Su la testa!" Paolo Rossiego.

Po wystąpieniu na deskach wraz z Antonio Cornacchione i Flavio Oreglio w "Ritorno al gerundio", w 1993 roku trio pojawiło się na scenie w "Aria di tempesta", wyreżyserowanym przez Giancarlo Bozzo (autora i twórcę m.in. Zelig W telewizji jest w obsadzie programu "Cielito lindo", prowadzonego na Raitre przez Athinę Cenci i Claudio Bisio.

W 1994 r. Aldo, John i James dołącz do zespołu " Nigdy nie mów nigdy "Następnie wzięli udział w 'Paolo Rossi's Circus', wyreżyserowanym przez Giampiero Solariego. Wraz z Gialappą eksperymentowali z wieloma postaciami, w tym Sardyńczykami (Giovanni to Nico, Aldo to Sgragghiu, a Giacomo to dziadek), Szwajcarami (Giovanni to pan Rezzonico, Aldo to policjant Huber, a Giacomo to Fausto Gervasoni), Bułgarami, braćmi Padania, sędziami, zapaśnikami i tenorami.

I nie zapominajmy o poszczególnych postaciach: Giacomo to pan John Flanagan i Tafazzi (mężczyzna, który uderza w swoje genitalia, postać, która odniosła taki sukces, że stała się symbolem i figurą retoryczną), Aldo to niedowierzający Rolando, a Giovanni to jąkający się DJ Johnny Glamour.

Od telewizji przez teatr po kino

W kolejnym roku na deski teatru wprowadzili "I corti" w reżyserii Arturo Bracchettiego, a w 1997 roku zadebiutowali w kinie swoim pierwszym filmem, "Three Men and a Leg", kosztującym zaledwie dwa miliardy euro. Film okazał się sukcesem do tego stopnia, że trio powróciło na duży ekran w kolejnym roku z "Così è la vita".

W 1999 roku cała trójka wystąpiła w teatrze w spektaklu "Tel chi el telùn", ponownie wyreżyserowanym przez Arturo Brachettiego. Przedstawienie zostało sfilmowane przez kamery Canale5.

W 2000 roku zarobili ponad siedemdziesiąt miliardów lirów dzięki napisanemu wspólnie z Massimo Venierem filmowi "Chiedimi se sono felice", który okazał się jednym z najlepiej zarabiających filmów w historii włoskiego kina. Kolejne filmy nie potwierdziły jednak sukcesu: "The Legend of Al, John and Jack" i "Tu la conosci Claudia" okazały się poniżej oczekiwań.

Lata 2000

Po powrocie do współpracy z Gialappa's Band przy "Never Say Sunday" w 2005 roku z Silvana Fallisi (żona Aldo) cała trójka wystąpiła w teatrze w sztuce "Anplagghed" w reżyserii Arturo Brachettiego. W następnym roku powrócili do kina z "Anplagghed al cinema", wielkoekranową wersją tytułowej sztuki.

W 2008 roku Aldo, Giovanni i Giacomo wystąpili w filmie "Il cosmo sul comò". Film wyreżyserowany przez Marcello Cesenę spotkał się z chłodną reakcją publiczności i krytyków. Dwa lata później - w 2010 roku - oprócz bycia narratorami filmu dokumentalnego "Oceans 3D", ponownie spróbowali swoich sił w filmie "La banda dei Babbi Natale". Film ten zarobił ponad dwadzieścia pięć milionów euro.

W 2013 roku Giovanni Storti wystąpił u boku Angeli Finocchiaro w komedii "Ci vuole un gran fisico" (Giacomo Poretti i Aldo Baglio również są obecni, ale w mniejszych rolach). Następnie cała trójka powraca na scenę z "Ammutta muddica", sztuką, która zabiera ich w trasę koncertową. W następnym roku pojawiają się w kinie z "Bogaczem, biedakiem i lokajem".

W 2016 roku, aby uczcić dwadzieścia pięć lat swojej kariery, oferują " The Best of Aldo, Giovanni e Giacomo Live 2016 "W okresie Bożego Narodzenia tego samego roku w kinach pojawił się ich film 'Escape from Reuma Park'.