Biografia

Antonio Conte urodził się 31 lipca 1969 roku w Lecce i to właśnie w Lecce zaczął kopać piłkę, a w Serie A zadebiutował w miejscowej drużynie mając zaledwie szesnaście lat i osiem miesięcy, 6 kwietnia 1986 roku podczas meczu Lecce-Pisa, który zakończył się wynikiem 1-1,Conte pozostał w Lecce do jesiennej sesji piłkarskiej 1991 roku, kiedy to został kupiony za siedem miliardów lirów przez Juventus.

Trenerem, który wprowadził go w koszulkę Juventusu był Giovanni Trapattoni, ale to z Marcello Lippim Conte odnalazł swoje poświęcenie. W Turynie zdobył pięć tytułów ligowych, Puchar UEFA, Ligę Mistrzów, Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny, a w 1996 roku został kapitanem drużyny, dzięki odejściu Fabrizio Ravanellego i Gianluki Viallego. Conte pozostał starterem aż doSezon 2001/2002, kiedy to po nieszczęśliwym doświadczeniu Carlo Ancelottiego, Marcello Lippi powrócił na ławkę Bianconeri: w tym momencie jego występy na boisku od pierwszej minuty zaczęły się przerzedzać, a opaska kapitańska przeszła w ręce Alexa Del Piero.

Conte odwiesił buty na kołek pod koniec sezonu 2003/2004, po 418 występach w Juventusie, strzelając 43 gole (259 meczów i 29 goli ligowych). Ostatnim oficjalnym meczem pomocnika Salento w Serie A był mecz z Interem na stadionie Meazza w Mediolanie 4 kwietnia 2004 roku; jego ostatni mecz w Europie odbył się 25 kwietnia 2004 roku.Luty 2004, data wyjazdowej porażki Juve z Deportivo La Coruna.

Conte odchodzi zatem jako zwycięzca, mimo że nigdy nie udało mu się podnieść trofeum w koszulce reprezentacji narodowej: brał udział zarówno w Mistrzostwach Świata 1994, jak i Mistrzostwach Europy 2000, przegrywając oba konkursy w finałach, odpowiednio z Brazylią i Francją. Na Mistrzostwach Europy 2000 w Belgii i Holandii gracz Lecce strzelił także gola przeciwko Turcji wW ćwierćfinale z Rumunią musiał opuścić boisko z powodu faulu Hagiego.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Conte zdecydował się rozpocząć pracę trenerską: w sezonie 2005/2006 był drugim trenerem Gigi De Canio w Sienie. Drużyna zajęła 17. miejsce (i dlatego została uratowana), ale awansowała na 15. miejsce w wyniku rzutów karnych przeciwko Lazio i Juventusowi z powodu Calciopoli. W następnym roku Conte pozostał w Toskanii, stając się pierwszym trenerem.drużyny Serie B Arezzo.

Zwolniony ze swoich obowiązków 31 października 2006 roku, po czterech porażkach i pięciu remisach w pierwszych dziewięciu meczach, powrócił do drużyny Arezzo 13 marca 2007 roku: ostatnia część mistrzostw była co najmniej stratosferyczna, z 24 punktami zdobytymi w ostatnich dziesięciu meczach, ale to nie wystarczyło, aby uniknąć spadku do Lega Pro, również z powodu sześciu punktów karnych, którymi drużyna została ukarana.rozpoczął sezon.

Opuszczając Toskanię, Conte powrócił do rodzinnej Apulii: 28 grudnia 2007 r. został mianowany nowym trenerem Bari, zastępując Giuseppe Materazziego, który podał się do dymisji. Decyzja ta nie została jednak przyjęta z zadowoleniem przez kibiców Lecce, którzy podczas derbów szydzili z niego, kierując w jego stronę obraźliwe przyśpiewki. Na koniec sezonu Bari uplasowało się w połowie tabeli, ale Conte stał się bardzo dobrym trenerem.wkrótce ulubieniec biało-czerwonych fanów

Pozostał na ławce Gallettiego również w kolejnym sezonie: mogąc trenować drużynę od początku mistrzostw, przyłożył rękę do gry zespołu, koncentrując się na poszukiwaniu pięknego futbolu poprzez outsiderów na flankach. W ten sposób Bari zdominowało mistrzostwa, wygrywając Serie A z czterodniowym wyprzedzeniem, 8 maja 2009 roku (przypadkowoConte przywrócił Bari do najwyższej ligi po ośmiu latach od ostatniego razu, a 2 czerwca podpisał przedłużenie kontraktu do 2010 roku. Małżeństwo między klubem a trenerem dobiegło jednak końca 23 czerwca 2009 roku, kiedy kontrakt został rozwiązany za porozumieniem stron.

Sezon 2009/2010 rozpoczął się bez ławki dla Conte, który jednak znalazł drużynę już we wrześniu: była to Atalanta, świeżo po nieudanym doświadczeniu Angelo Gregucciego. Z Bergamaschi trener z Salento podpisał roczny kontrakt, nawet jeśli debiut nie był najszczęśliwszy: przy okazji remisu 1: 1 z Catanią został wydalony za protesty. Jednak wyniki z Dea,Przychodziły one powoli: w trzynastu meczach udało się zdobyć zaledwie trzynaście punktów, na co złożyło się sześć porażek, cztery remisy i trzy zwycięstwa. Z tego powodu Conte podał się do dymisji 7 stycznia 2010 roku, po porażce u siebie z Napoli. Miesiąc później został uhonorowany nagrodą "Panchina d'Argento", zarezerwowaną dla trenerów Serie B, którzy najbardziej wyróżnili się podczas poprzednich mistrzostw.

23 maja 2010 r. Antonio Conte Podpisał dwuletni kontrakt ze Sieną: w 2011 roku Toskańczycy uzyskali dostęp do Serie A z wyprzedzeniem trzech rund. Następnie Conte zmienił jednego bianconero na drugiego: 31 maja 2011 roku podpisał dwuletnią umowę z Juventusem. Po trzynastu latach noszenia koszulki bianconero i pięciu latach noszenia opaski kapitańskiej, Conte powrócił do bycia idolemWyniki przyszły szybko: domowe otwarcie, na nowym Juventus Stadium, to zwycięstwo 4-1 nad Parmą, które było początkiem jazdy na szczyt. Po dziewiątym dniu mistrzostw sukces przeciwko Fiorentinie zagwarantował Starej Damie pierwsze miejsce na własną rękę, co nie zdarzyło się od pięciu lat.

Dzięki wyjazdowemu zwycięstwu nad drużyną Lecce, 8 stycznia 2012 roku trener z Salento wyrównał historyczny rekord siedemnastu kolejnych korzystnych wyników ustanowiony w odległym sezonie 1949/1950, który został pobity tydzień później dzięki remisowi 1:1 z Cagliari. Juve zakończyło pierwszą połowę sezonu na szczycie tabeli,Było to preludium do zdobycia Scudetto, które przyszło 6 maja 2012 roku (w międzyczasie, w marcu Conte został również nagrodzony "Premio Maestrelli") ze zwycięstwem 2-0 nad Cagliari w 37. dniu, podczas gdy AC Milan przegrał z Interem. Bianconeri następnie wygraliTuryńczycy mieli okazję upiększyć swój sezon wygrywając Coppa Italia, ale w finale zostali pokonani przez Napoli.

Maj 2012 roku był jednak dla Conte pełen wrażeń: oprócz zdobycia mistrzostwa, które zapewniło mu przedłużenie kontraktu, trener z Salento musiał zmierzyć się także z wpisaniem do rejestru podejrzanych przez sąd w Cremonie pod zarzutem spisku w celu popełnienia oszustwa sportowego i oszustwa. Wszystko wynikało z wypowiedziujawnione sędziom przez piłkarza Filippo Carobbio podczas śledztwa w sprawie Calcioscommesse, dotyczące działań podjętych przez Conte, gdy trenował Sienę. Po przeszukaniu domu 28 maja na polecenie gip Cremona, 26 lipca Antonio Conte został skierowany do prokuratury federalnej Federazione Italiana Giuoco Calcio: zarzut to niedopełnienie obowiązków służbowych.za rzekome ustawianie meczów, które miało miejsce podczas meczów o mistrzostwo Serie B sezonu 2010/2011 Albinoleffe-Siena 1-0 i Novara-Siena 2-2.

Kawaler Orderu Zasługi Republiki Włoskiej od 12 lipca 2000 r., Conte jest bohaterem książki " Antonio Conte Ostatni gladiator", napisana przez Alvise Cagnazzo i Stefano Discreti, opublikowana przez Bradipolibri we wrześniu 2011 roku.

W sezonie 2012/2013 poprowadził Juventus do zdobycia drugiego z rzędu Scudetto. W kolejnym roku powtórzył swój wyczyn, wprowadzając Juve na najwyższy poziom. Jednak wiadomość, że sam Conte ogłosił w połowie lipca 2014 roku, że dobrowolnie rozstanie się z klubem, rezygnując z funkcji trenera, była jak grom z jasnego nieba.

W 2013 roku ukazała się jego książka napisana wspólnie z dziennikarzem Antonio Di Rosa zatytułowana "Head, Heart and Legs".

Miesiąc później został wybrany na nowego trenera reprezentacji Włoch przez nowo wybranego prezydenta FIGC, Carlo Tavecchio. W 2016 roku poprowadził włoską drużynę narodową do Mistrzostw Europy we Francji w lipcu. Włochy zaczęły jako jeden z faworytów, ale drużyna Conte błyszczała swoją chóralną grą i temperamentem. W ćwierćfinale z Niemcami odpadła dopiero w rzutach karnych.

Po europejskich doświadczeniach Antonio Conte powrócił na ławkę trenerską jednego z klubów: poleciał do Anglii, by trenować Chelsea Romana Abramowicza. Pod koniec maja 2019 roku został nowym trenerem Interu. Na początku maja 2021 roku poprowadził Nerazzurri do zdobycia 19. Scudetto.

Na początku listopada 2021 roku podpisał kontrakt z angielskim zespołem Tottenham .