Biografia - Melodie Neapolu

• Szkolenie i pierwsza praca
• Wczesne rekordy
• Gigi D'Alessio w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku
• Lata 2000
• Lata 2010 i 2020
• Album studyjny autorstwa Gigi D'Alessio

Wielu słyszy w jego niepowtarzalnym tembrze dźwięk neapolitańskich uliczek, w jego śpiewie rozpoznają typowy śpiew popularnych ulic Kampanii, tę całkowicie neapolitańską fleksję, która charakteryzuje "scugnizzi". Ukochana, co nie jest zaskakujące, przez jego współobywateli, artystyczna podróż Gigi D'Alessio jest dość wyjątkowy, przechodząc od występów na weselach, przez zapełnianie stadionów w swoim rodzinnym mieście, aż po zaistnienie na wielkiej arenie krajowej.

Gigi D'Alessio

Szkolenie i pierwsza praca

Urodzony w Neapolu 24 lutego 1967 roku, najmłodszy z trójki dzieci, Gigi D'Alessio po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę miejskiej sceny muzycznej jako aranżer z doskonałym słuchem i nieomylną intuicją do dostrajania się do gustów ludzi. Pomimo popularnego "coté", D'Alessio nie jest bynajmniej naiwnym artystą.

Nie tylko absolwent Konserwatorium Ale wydaje się, że pewnego dnia udało mu się nawet stanąć na podium, by dyrygować nikim innym, jak Orkiestrą Scarlattiego z Neapolu, z jej szeroką i szlachetną tradycją.

Wczesna kariera Wielkie szczęście Gigiego D'Alessio ma jednak zostać zauważone przez króla królów, wielkiego Mario Merola władca neapolitańskiej dramaturgii, który po przypadkowym usłyszeniu jego śpiewu, a zwłaszcza po usłyszeniu piosenek napisanych dla innych (od Gigi Finizio do Nino D'Angelo ), chce mieć go u swojego boku jako autora piosenek i pianistę. Rozpoczyna go piosenką interpretowaną na dwa głosy, "Cient'anne" (napisaną dla samego D'Alessio). Nieśmiałe wejście w świat muzyki, któremu towarzyszą pierwsze koncerty, występy na imprezach ulicznych i koncerty na weselach, podobnie jak dziesiątki innych młodych talentów na lokalnej scenie neapolitańskiej.

Ale Gigi D'Alessio, obdarzony niezwykłym talentem do melodii i umiejętnością łączenia udanych muzycznych stereotypów, radzi sobie w trudnych czasach. Jesteśmy w Neapolu lat 80-tych, w obliczu lat 90-tych: D'Alessio zaczyna wydawać swoje pierwsze płyty.

Wczesne rekordy

Był rok 1992, kiedy pojawił się utwór "Let Me Sing".

W następnym roku opublikował "Scivolando verso l'alto", 30 000 egzemplarzy sprzedanych z wyłączeniem rynku podróbek, rynku, na którym D'Alessio, wraz z Nino D'Angelo, jest niekwestionowanym władcą.

Artysta, urodzony z ludu i dobrze znany ludowi, zawsze znosił sprzedaż swoich pirackich płyt z wielką szlachetnością ducha, uznając bez hipokryzji, że nadal jest to narzędzie popularności. Rzeczywiście, nie można zaprzeczyć, że to właśnie ten równoległy rynek pomógł mu się ugruntować i pozwolił wielu rodzinom z kilkoma euro w kieszeni marzyć dzięki jego płytom.

Gigi D'Alessio miał jeszcze jedno wielkie szczęście, że był w stanie wykorzystać fenomen "neo-melodycznych" piosenkarzy, którzy sprawiają, że rozwijająca się i chwytliwa melodia, w dobrej włoskiej tradycji, jest siłą ich piosenek.

Tak więc w 1994 roku, na fali tego nowego trendu, historyczna firma Ricordi podpisała z nim umowę z dobrą intuicją handlową, w poszukiwaniu nowego, prawdziwie popularnego zjawiska do wprowadzenia na rynek. Skoncentrował się na twórczym odosobnieniu i nie zawiódł: najpierw stworzył "Dove mi porta il cuore", a następnie "Passo dopo passo", który zawierał dwie charakterystyczne piosenki D'Alessio, "Fotomodelle un povere" i "Annarè".

Sukces komercyjny jest tuż za rogiem.

Gigi D'Alessio w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku

1997 to rok zerowy muzyka: "Out of the fray" został wydany, a jego świta próbowała osiągnąć wielki wynik, grając na stadionie San Paolo.

Był to wielki sukces z całkowicie niekonwencjonalną operacją marketingową: nie tylko przedsprzedaż w klasycznych sklepach muzycznych, ale także sprzedaż biletów od drzwi do drzwi, dzielnica po dzielnicy, aż do prawdziwego "wyprzedania" koncertu.

Jeszcze nigdy stadion San Paolo nie był tak wypełniony podczas wydarzenia muzycznego.

Jego wyczyn dotarł do Rzymu i Mediolanu, w samym sercu głównych firm, i wzbudził zainteresowanie.

W następnym roku przyszła kolej na "È stato un piacere", album zawierający jego historie o zwykłych ludziach, miłościach, które przychodzą i odchodzą, ważnych uczuciach przełożonych na muzykę dla każdego.

Biorąc pod uwagę wielki sukces, osoby odpowiedzialne za wizerunek neapolitańskiego artysty pomyślały również o holowaniu kina. Nie prędzej powiedziano niż zrobiono: "Annarè" w reżyserii Nini Grassii został nakręcony w historycznych dzielnicach neapolitańskiego miasta i przebije nawet takie kolosy jak Titanic "Film został niestety całkowicie zignorowany przez inne włoskie kina, być może jest to forma snobizmu.

Lata 2000

Aby naprawdę przebić się na skalę krajową, D'Alessio jest teraz zmuszony stawić czoła najwyższej próbie festiwalu w Sanremo. Jest luty 2000 roku, kiedy z "Non dirgli mai", choć nie wygrywa festiwalu, przebija się jako fenomen zwyczaju. Jego "Quando la mia vita cambierà" przekracza 400 tysięcy egzemplarzy, co jest rekordową liczbą dla neo-debiutanta.

W 2001 roku zaprezentował w konkursie "Tu che ne sai", potwierdzając wyczyn z 2000 roku, podczas gdy jego dziesiąty album "Il cammino dell'età" osiągnął szczyt parady przebojów. D'Alessio może konkurować z wielkimi włoskiej piosenki, jest "primus inter pari" z wielkimi nazwiskami, takimi jak Eros Ramazzotti, Vasco Rossi czy Laura Pausini.

Po tym liczba koncertów we Włoszech i za granicą nie jest już liczona.

W grudniu 2006 roku, w wywiadzie dla tygodnika "Chi", jego żona Carmela Barbato ujawnił istnienie związku Gigi z piosenkarzem Anna Tatangelo (wówczas 19-letnia); Gigi D'Alessio potwierdziła później związek, stwierdzając, że rozpoczął się on już rok temu, podczas australijskiej części poprzedniej światowej trasy koncertowej, podczas której Anna Tatangelo była stałym gościem.

Pod koniec marca 2010 roku para urodziła syna Andreę.

Lata 2010 i 2020

Gigi D'Alessio powraca na festiwal w Sanremo w 2017 roku z piosenką "La prima stella".

Ich historia miłosna z Anną Tatangelo zakończyła się w 2017 roku i wrócili do siebie we wrześniu 2018 roku. Zerwali na dobre w marcu 2020 roku.

Od 2021 roku jest romantycznie związany z Denise Esposito Dwadzieścia sześć lat młodszy. 24 stycznia 2022 roku para urodziła Francesco D'Alessio piąte dziecko piosenkarki.

Trzeci syn, Luca, rozpoczął karierę piosenkarską pod pseudonimem scenicznym LDA .

Album studyjny autorstwa Gigi D'Alessio

• Let Me Sing (1992)
• Szybując w górę (1993)
• Dokąd zaprowadzi mnie serce (1994)
• Krok po kroku (1995)
• Out of the fray (1996)
• To była przyjemność (1998)
• Zabierz mnie ze sobą (1999)
• Kiedy moje życie się zmieni (2000)
• Ścieżka wieku (2001)
• Jeden taki jak ty (2002)
• Ile miłości (2004)
• Made in Italy (2006)
• To ja (2008)
• Clear (2012)
• Teraz (2013)
• Malaterra (2015)
• 24 lutego 1967 (2017)
• We dwoje (2019)
• Dzień dobry (2020)