Biografie - Napels-melodieën

• Opleiding en eerste banen
• Vroege records
• Gigi D'Alessio in de tweede helft van de jaren 1990
• De jaren 2000
• De jaren 2010 en 2020
• Studioalbum van Gigi D'Alessio

Velen horen in zijn onmiskenbare timbre het geluid van de Napolitaanse steegjes, in zijn zang herkennen ze het typische gezang van de populaire straten van Campanië, die geheel Napolitaanse stembuiging die kenmerkend is voor de 'scugnizzi'. Geliefd, niet verrassend, bij zijn medeburgers, de artistieke reis van Gigi D'Alessio is vrij uitzonderlijk, van het optreden op bruiloften tot het vullen van de stadions van zijn geboortestad om zich te vestigen in de grote nationale arena.

Gigi D'Alessio

Opleiding en eerste banen

Gigi D'Alessio, geboren op 24 februari 1967 in Napels als jongste van drie kinderen, kwam voor het eerst onder de aandacht van de muziekscene van de stad als arrangeur met een fijn oor en een onfeilbare intuïtie voor het afstemmen op de smaak van mensen. Ondanks zijn populaire 'coté' is D'Alessio zeker geen naïeve artiest.

Niet alleen afgestudeerd aan het conservatorium maar het schijnt dat hij op een dag zelfs op het podium stond om niemand minder dan het Scarlatti Orkest van Napels te dirigeren, met zijn brede en nobele traditie.

Vroege carrière Gigi D'Alessio's grote geluk wordt echter opgemerkt door de koning der koningen, de grote Mario Merola , de heerser van de Napolitaanse dramatiek, die nadat hij hem toevallig had horen zingen, maar vooral nadat hij liedjes had gehoord die voor anderen waren geschreven (van Gigi Finizio tot Nino D'Angelo ), wil hem aan zijn zijde als liedjesschrijver en pianist. Hij lanceert het met een tweestemmig lied, 'Cient'anne' (geschreven voor D'Alessio zelf). Een schuchtere entree in de muziekwereld, die gepaard gaat met eerste optredens, optredens op straatfeesten en concerten op bruiloften, net als tientallen andere jonge talenten in de lokale Napolitaanse scene.

Maar Gigi D'Alessio, begiftigd met een ongewone flair voor melodie en het vermogen om succesvolle muzikale stereotypen aan elkaar te rijgen, houdt zich staande in moeilijke tijden. We zijn in Napels van de jaren '80, op weg naar de jaren '90: D'Alessio begint zijn eerste platen uit te geven.

Vroege records

Het was 1992 toen 'Let Me Sing' verscheen.

Het jaar daarop publiceerde hij 'Scivolando verso l'alto', waarvan 30.000 exemplaren werden verkocht exclusief de namaakmarkt, een markt waarin D'Alessio, samen met Nino D'Angelo, de onbetwiste heerser is.

De artiest, geboren uit het volk en bekend bij het volk, heeft de verkoop van zijn illegaal gekopieerde platen altijd met grote edelmoedigheid verdragen, omdat hij zonder hypocrisie erkent dat het nog steeds een middel is om populair te worden. Het valt inderdaad niet te ontkennen dat het deze parallelle markt is die hem heeft geholpen om zich te vestigen en die veel gezinnen met een paar euro op zak in staat heeft gesteld om te dromen via zijn platen.

Gigi D'Alessio heeft nog een ander groot geluk gehad, namelijk dat ze heeft kunnen meeliften op het fenomeen van de 'neo-melodische', die zangers die van de ontvouwende en pakkende melodie, in de goede Italiaanse traditie, de kracht van hun liedjes maken.

Zo kwam het dat in 1994, op de golf van deze nieuwe trend, het historische Ricordi hem met een goede commerciële intuïtie contracteerde, op zoek naar een nieuw echt populair fenomeen om te lanceren. Hij concentreerde zich op een creatieve retraite en stelde niet teleur: hij produceerde eerst 'Dove mi porta il cuore' en vervolgens 'Passo dopo passo', dat twee van D'Alessio's kenmerkende nummers bevatte, 'Fotomodelle un povere' en 'Annarè'.

Commercieel succes ligt om de hoek.

Gigi D'Alessio in de tweede helft van de jaren 1990

1997 is het jaar nul van de muzikant: 'Out of the fray' werd uitgebracht en zijn entourage probeerde de grote score, het spelen in het San Paolo stadion.

Het was een groot succes met een volledig onorthodoxe marketingoperatie: niet alleen voorverkoop in klassieke muziekwinkels, maar ook huis-aan-huis kaartverkoop, buurt na buurt, tot het punt van een ware 'uitverkoop' van de show.

Nog nooit was het San Paolo-stadion zo volgepakt voor een muziekevenement.

Zijn exploitatie werd mond-tot-mondreclame die Rome en Milaan, in het hart van de majoors, bereikte en de interesse aanwakkerde.

Het jaar daarop was het de beurt aan 'È stato un piacere', een album met zijn verhalen over gewone mensen, liefdes die komen en gaan, belangrijke gevoelens vertaald in muziek voor iedereen.

Gezien het grote succes dachten de verantwoordelijken voor het imago van de Napolitaanse artiest ook aan een bioscooptrekker. Zo gezegd, zo gedaan: 'Annarè', geregisseerd door Nini Grassia, werd gefilmd in de historische wijken van de Napolitaanse stad, en zal zelfs een kolos als ' Titanic "De film werd helaas volledig genegeerd door andere Italiaanse bioscopen, misschien een vorm van snobisme.

De jaren 2000

Om echt door te breken op nationale schaal moet D'Alessio nu de ultieme test van het Sanremo Festival doorstaan. Het is februari 2000 als hij met 'Non dirgli mai', hoewel hij het Festival niet wint, doorbreekt als een fenomeen van de gewoonte. Zijn 'Quando la mia vita cambierà' overschrijdt de 400 duizend exemplaren, een recordaantal voor een neodebutante.

Vanaf hier kan men zeggen dat de weg alleen maar bergafwaarts gaat. Sanremo eist hem nog steeds op. In 2001 presenteerde hij 'Tu che ne sai' in de competitie, waarmee hij het huzarenstukje van 2000 bevestigde, terwijl zijn tiende album, 'Il cammino dell'età' de top van de hitparade bereikte. D'Alessio kan zich meten met de groten van het Italiaanse lied, hij is 'primus inter pari' met grote namen als Eros Ramazzotti, Vasco Rossi of Laura Pausini.

Daarna wordt het aantal concerten in Italië en in het buitenland niet meer geteld.

In december 2006, in een interview met het weekblad 'Chi', zegt zijn vrouw Carmela Barbato onthulde het bestaan van Gigi's relatie met de zangeres Anna Tatangelo (toen 19 jaar oud); Gigi D'Alessio bevestigde later de relatie en zei dat het al een jaar geleden was begonnen, tijdens de Australische tak van de vorige wereldtournee waar Anna Tatangelo een vaste gast was.

Eind maart 2010 beviel het stel van hun zoon Andrea.

De jaren 2010 en 2020

Gigi D'Alessio keert terug naar het Sanremo Festival in 2017 met het nummer 'La prima stella'.

Hun liefdesverhaal met Anna Tatangelo eindigde in 2017 en ze kwamen weer bij elkaar in september 2018. Ze gingen voorgoed uit elkaar in maart 2020.

Sinds 2021 is hij romantisch gelinkt aan Denise Esposito Op 24 januari 2022 beviel het stel van Francesco D'Alessio het vijfde kind van de zangeres.

De derde zoon, Luca, begon een zangcarrière onder de artiestennaam LDA .

Studioalbum van Gigi D'Alessio

• Laat me zingen (1992)
• Omhoog zweven (1993)
• Waar mijn hart me brengt (1994)
• Stap voor stap (1995)
• Uit de strijd (1996)
• Het was een genoegen (1998)
• Neem me mee (1999)
• Wanneer mijn leven zal veranderen (2000)
• De weg van de ouderdom (2001)
• Een zoals jij (2002)
• Hoeveel liefdes (2004)
• Gemaakt in Italië (2006)
• Dit ben ik (2008)
• Helder (2012)
• Nu (2013)
• Malaterra (2015)
• 24 februari 1967 (2017)
• Wij tweeën (2019)
• Goedemorgen (2020)