Biografie van Andrea Pazienza
Inhoudsopgave
Biografie - Stripdichter
Andrea Pazienza, een absoluut genie van strips (maar bij hem krijgt dit woord een beperkende betekenis), werd geboren in San Benedetto del Tronto op 23 mei 1956. Hij bracht zijn jeugd door in San Severo, een dorp in de Apulische vlakte.
Zie ook: Biografie van Maurice RavelOp dertienjarige leeftijd verhuisde hij naar Pescara, waar hij naar het Liceo Artistico ging (hij was al begonnen met zijn studie in Foggia) en deelnam aan de gezamenlijke kunstworkshop 'Convergenze'. Hij is al bijna een tekengenie en weinigen om hem heen vinden het moeilijk om dit te beseffen, ook omdat Andrea uitbundig en vulkanisch is, met een onbedwingbare creativiteit. Na de middelbare school schreef hij zich in bij DAMS, bijBologna.
In de lente van 1977 publiceerde het tijdschrift 'Alter Alter' zijn eerste stripverhaal: De Buitengewone Avonturen van Penthotal.
In de winter van 1977 nam hij deel aan het project van het ondergrondse tijdschrift 'Cannibale'. Hij was een van de oprichters van de tijdschriften 'Il Male' en 'Frigidaire', en werkte samen met de belangrijkste kranten van de Italiaanse scène, van Satyricon van 'la Repubblica', tot Tango van 'l'Unità', tot de onafhankelijke tweewekelijkse 'Zut', terwijl hij verhalen bleef schrijven en tekenen voor tijdschriften als 'Corto Maltese' en 'Comic Art'.
Hij ontwierp ook film- en theaterposters, decorontwerpen, kostuums en kleding voor modeontwerpers, cartoons, platenhoezen en advertenties. In 1984 verhuisde Pazienza naar Montepulciano, waar hij enkele van zijn belangrijkste werken maakte, zoals Pompeo en Zanardi. Hij werkte mee aan verschillende publicatie-initiatieven, waaronder L'Agenda Verde della Lega per l'Ambiente.
Zie ook: Sinterklaas van Bari, leven en biografieAndrea Pazienza stierf plotseling op slechts tweeëndertigjarige leeftijd, op 16 juni 1988 in Montepulciano, tot grote ontsteltenis van zijn dierbaren en medewerkers, en liet een onoverbrugbare leegte achter; niet alleen artistiek, maar ook van vitaliteit, verbeeldingskracht, gevoeligheid en levensvreugde.
Vincenzo Mollica schreef over hem:
Er was eens en altijd zal Andrea Pazienza zijn, die op de hemel tekende en kleuren van de regenboog stal. De zon was blij om licht met kleuren te mengen, de maan was blij om ze te laten dromen [...] Toen Andrea deze aarde verliet, huilde de hemel tranen en regen, en smolt melancholie in het blauw. Gelukkig duurde het niet lang. Het ging voorbij, en toen de zon een klein wolkje verlichtte datdanste met de wind, veranderde lachend in duizend gezichten, dieren en dingen. Toen bevuilde hij zich met regenbogen en bevlekte de hemel met duizend kleuren. De zon dacht: "Nu wordt de hemel boos." Maar de muziek was veranderd, de wolken waren in feeststemming en applaudisseerden voor dat ondeugende wolkje. Toen applaudisseerde ook de hemel met twee vleugels die een meeuw hem had geleend, en lachend zei hij: "Geduld...".