Biografia

Jane Fonda urodziła się 21 grudnia 1937 roku w Nowym Jorku jako córka legendarnego aktora Henry'ego Fondy i znanej Frances Seymour Brokaw, która zmarła śmiercią samobójczą w 1950 roku.

Hollywoodzka legenda głosi, że Bette Davis, na planie filmu "Córka wiatru", musiała nakręcić kilka scen rozmawiając z pustą ścianą, ponieważ jej partner, Henry Fonda, musiał wyjechać w pośpiechu do Nowego Jorku, aby wziąć udział w narodzinach jej pierworodnej córki Jane.

Jako młoda dziewczyna nie wydawała się zainteresowana pójściem w ślady swoich sławnych rodziców. Jane studiowała w Vassar, a następnie w Europie, ostatecznie wracając do USA z zamiarem pracy jako modelka. Spotkanie z Lee Strasbergiem przekonało ją jednak do uczęszczania na jego zajęcia w Actors' Studio; jej debiut filmowy miał miejsce w 1960 roku w filmie "On Tiptoe".

Począwszy od 1962 roku kariera Jane Fondy wzbogaciła się o liczne filmy, wśród których należy wymienić przynajmniej "Spacer po dzikiej stronie".

W 1964 roku poznała reżysera Rogera Vadima, który obsadził ją w filmie "Krąg miłości"; para pobrała się w następnym roku. Jane wzięła następnie udział w westernowej komedii "Cat Ballou" u boku Lee Marvina.

Vadim reżyseruje ją w wielu filmach, które z powodzeniem czynią z niej gwiazdę. symbol seksu Najważniejszym z nich, przynajmniej z punktu widzenia popularności, jest niewątpliwie "Barbarella", pruderyjny komiks, który pojawił się u zarania protestów studenckich w 1968 roku i który odwoływał się właśnie do nowego i wyzwalającego sposobu rozumienia seksu.

Jednak już wcześniej mały precedens uwypuklił wesoły charakter aktorki, gdy ku zaskoczeniu wielu (a przede wszystkim jej ojca) Jane Fonda pojawiła się nago w filmie "Przyjemność i miłość" ("La Ronde"), również wyreżyserowanym przez wszechobecnego Vadima. Historycy filmu twierdzą, że była to w istocie pierwsza znacząca amerykańska aktorka, która wystąpiła na ekranie bez zasłon.

Inteligentna aktorka szybko uświadamia sobie jednak, że wizerunek symbolu seksu jest dla niej zbyt wąski, że ta rola ją ogranicza; zaczyna się buntować przeciwko temu. banał które nosi przy sobie, aby uciec od etykiet, które zostały do niej przywiązane, a także jako funkcja rosnącego aktywizmu politycznego, w który jest coraz bardziej zaangażowana.

Począwszy od lat 70-tych, Jane Fonda dała życie swojemu intensywnemu zaangażowaniu politycznemu, mającemu na celu przede wszystkim protest przeciwko wojnie w Wietnamie.

Wizyta w Hanoi i jej pro-północnowietnamska propaganda przyniosły jej przydomek "Hanoi Jane", ale także sprawiły, że stała się nielubiana przez wielu. Dopiero później, wiele lat później, zrewidowała swoje stanowisko polityczne z odnowionym krytycznym zmysłem.

W międzyczasie jej kariera aktorska osiągnęła niezwykłe wyżyny: po "Barefoot in the Park" (1967), w 1969 roku otrzymała pierwszą z siedmiu nominacji do Oscara za "Isn't That How You Kill Horses?" Sidneya Pollacka; w 1971 roku zdobyła Oscara za "A Call Girl for Inspector Klute", za rolę prostytutki Bree Daniel. Druga statuetka przyszła w 1978 roku za HalAshby.

Po zakończeniu małżeństwa z Vadimem, Jane Fonda poślubiła Toma Haydena, polityka z pacyfistyczną przeszłością, w 1973 r. W tej samej dekadzie wzięła udział w "Crack Master, Anything Goes" Godarda, "The Garden of Happiness" George'a Cukora, "Jiulia" Freda Zinnemana (za którą zdobyła Złoty Glob dla najlepszej aktorki w 1977 r. i otrzymała nominację do Złotego Globu).do Oscara), "California Suite" w reżyserii Herberta Rossa oraz "China Syndrome".

W latach osiemdziesiątych Jane Fonda zaczęła ograniczać swoje występy na dużym ekranie, aż do całkowitego ich anulowania, podczas gdy coraz bardziej poświęcała się kręceniu filmów z ćwiczeniami aerobowymi, skutecznie wymyślając drugą i bardzo udaną karierę w tej dziedzinie.

Jeśli chodzi o kino, dekadę otwiera "Nad złotym jeziorem" z 1981 roku - pierwszy i jedyny raz, gdy Jane występuje w filmie u boku swojego ojca - a zamykają "Listy miłosne" (1990, reż. Martin Ritt).

W 1991 roku Jane Fonda poślubiła potentata Teda Turnera w swoim trzecim małżeństwie, którego koniec został oficjalnie ogłoszony na początku 2000 roku.

W marcu 2001 roku zdecydował się przekazać 12,5 miliona dolarów na rzecz Szkoły Edukacji na Uniwersytecie Harward w celu stworzenia "Centrum Studiów Edukacyjnych". Jego motywacją było to, że obecna kultura daje chłopcom i dziewczętom zniekształcony obraz tego, czego muszą się nauczyć, aby stać się mężczyznami i kobietami.

Jane Fonda powróciła następnie na duży ekran z zabawnym filmem "That Mother-In-Law's Monster" (2005), w którym zagrała u boku pięknej Jennifer Lopez.