ژوندلیک • تاریخي کلتور

اوګو اوجیتي د ۱۸۷۱ کال د جولای په ۱۵ مه په روم کې زیږیدلی دی. د هنر مهم نقاد چې د رینسانس او ​​اوولسمې پیړۍ په برخه کې تخصص لري، بلکې نه یوازې دا چې یو د ستایلو وړ لیکوال، افکار او لوړ لیکوال و. پروفایل ژورنالیست ، د 1926-1927 په دوه کلونو کې د کوریر ډیلا سیرا رییس و. هغه د ګالرۍ د مالک، د ملي هنري پیښو تنظیم کونکي او د ورته مدیر په توګه هم مهم کار ترسره کړ. هغه د رزولي خپرونکي کور لپاره د "I Classici Italii" لړۍ جوړه کړه. هغه د شلو کلونو په موده کې یو له مشهورو فاشیست پوهانو څخه و. هنر د هغه په ​​وینه کې دی، لکه څنګه چې دوی معمولا په ورته قضیو کې وايي: د هغه پلار رافایلو اوجیټي یو د پام وړ رومن معمار او رغونکی و ، چې د کیپیټولین چاپیریال کې د ځینې رینیسانس څخه الهام اخیستونکو ودانیو لپاره پیژندل شوی ، لکه د مخ مخ. مشهور Palazzo Odescalchi. هغه زده کړه چې هغه خپل زوی ته ورکوي په عمده توګه د کلاسیک ډوله ده، مګر تر ټولو پورته په هنري ډګر کې د خبرو اترو او موضوعاتو سره علاقه لري.

په کاتولیک چاپېریال کې له لویېدو وروسته، په ۱۸۹۲ کال کې د جیسویت په ښوونځي کې له زده کړو وروسته، یوازې د یوولس کلنۍ په عمر کې، ځوان اوجیتي د حقوقو په برخه کې فارغ شو، او د یوې ټاکلې راتلونکې په لرلو سره یې اکاډمیک وړتیا ته ترجیح ورکړه. د اړتیا په صورت کې بیا کشف شي. مګر د هغه طبیعت او د هغه لیوالتیا هغه په ​​​​طبیعي ډول د ژورنالیزم او هنر انتقاد په لور رهبري کوي، د دې لپاره غوره شوې موضوع.د لیکوال په توګه د هغه کار. هغه هم سمدلاسه خپل ځان افسانې ته وقف کړ او لومړی ناول چې موږ یې نښې لرو هغه لږ پیژندل شوی "سینزا ډیو" دی ، چې په 1894 کې نیټه ده. د معاصر لیکوالانو په هدف هدفي مداخلې، دا د "ادبیاتو کشف" تر سرلیک لاندې لومړنی کار دی، چې د هغه د داستان له پیل څخه یو کال وروسته، په 1895 کې خپور شو. ځوان اوجیتي د هغه وخت ادبي خوځښت تحلیل کوي، د لوی سرښندنې او کړکیچ په وخت کې، د هغه په ​​​​کار کې د مشهور لیکوالانو لکه انتونیو فوګزارو، ماتیلډ سیراو، جیوسو کاردوچي او ګبریل ډی انونزیو راوستل.

د "لا ټربیونا" ورځپاڼې سره د همکارۍ وروسته، رومي دانشور د "L'Illustration Italiana" مجلې لپاره د هنري طبیعت مقالې لیکل پیل کړل. په هغه کال کې چې دا فعالیت د مشهور هنري تنقید پاڼه کې پیل کیږي 1904 دی. تجربه څلور کاله دوام لري، تر 1908 پورې، د ډیرو لوړو لیکنو لړۍ سره، چې د یو متشبث پوه د تحقیقاتي وړتیا بیانوي او لاهم له سیاسي څخه پاک دی. او ټولنیز حالت. د "L'Illustration" لپاره ترسره شوي کار به بیا په دوو ټوکونو کې راټول او خپور شي، د "I capricci del conte Ottavio" تر سرلیک لاندې، په ترتیب سره په 1908 او 1910 کې خپور شو. دوهم ناول، په 1908 کې، حقدار"میمي او جلال". په هرصورت، د هغه لیوالتیا او په وروستیو کلونو کې د هغه کار په ځانګړي ډول په ایټالوي هنر کې متمرکز دی، د یادښتونو او تخنیکي کتابونو سره چې د مقالې لیکلو په دې ځانګړې ساحه کې د هغه ښه مهارتونه په ګوته کوي.

په 1911 کې یې "د ایټالوي هنرمندانو انځورونه" خپاره کړل، بیا یې په دوهم ټوک کې تکرار کړل چې لومړی یې بشپړ کړ، په 1923 کې. څو کاله وړاندې، په 1920 کې، "زه د کالمونو په منځ کې dwarfs" یو بل اثر خپور شو. په ځانګړې توګه د هنر انتقاد. راتلونکی کال، "رافیل او نور قوانین" راغلل، د کلاسیک ترتیب سره، د دې لپاره چې د لوی ایټالوي انځورګر شخصیت باندې تمرکز وکړي.

د لومړۍ نړیوالې جګړې په جریان کې، د مداخلو په منځ کې، هغه پریکړه وکړه چې د ایټالیا په اردو کې رضاکارانه کار وکړي. بیا په 1920 کې، هغه د "دیالو" په نامه یو مشهور هنر مجله تاسیس کړه. دوه کاله وروسته، ناول "زما زوی د اورګاډي مین" خپور شو. د Corriere della Sera سره همکاري په 1923 کې پیل شوه، کله چې د روم تکړه نقاد د هنر تنقید ته د ځان وقف کولو لپاره وغوښتل شو، په داسې وخت کې چې د ورځپاڼې "دریم مخ" په نامه یادیږي خپل ټول افشا کول پیل کړل. اهمیت، د ایټالیا روڼ اندو ته اپیل. په هرصورت، د هغه ګټې د فاشیست رژیم لخوا لارښوونه شوې، چې په دې کلونو کې یې د بنسټیز کولو دوره پیل کړه - هغه دوره چې د "وینټینیو" په نوم پیژندل کیږي - په ملي کلتور کې هم عمل کوي. که څه هم،هغه د غړیتوب سره موافقه وکړه او په 1925 کې د فاشیست روڼ اندو منشور لاسلیک کړ، چې بیا په 1930 کې د ایټالیا د اکادمیکانو په توګه وټاکل شي. هغه د رژیم یو له روڼ اندو څخه دی او دا به وروسته د هغه د پرمختګ د بدنامۍ لامل شي، او داخلي اړخونه هم هیر کړي. د هغه د کارونو ارزښت په ځانګړي ډول د هنري کټ. په ورته وخت کې، هغه په ​​​​1924 کې "د اتلسمې او اتلسمې پیړۍ ایټالوي نقاشي" خپره کړه او په راتلونکي کال کې، لومړی ټوک "Atlante di storia dell'arte Italia" خپور شو، وروسته د 1934 په دویم کار کې اضافه شو. دا د 1929 څخه د مونوګرافیک کار "د نولسمې پیړۍ ایټالوی نقاشي" وه.

له 1933 څخه تر 1935 پورې، اوجیتي ادبي مجله "پان" ته لارښوونه وکړه، چې د لیکونو او هنرونو د بیاکتنې "Pègaso" د پخوانی فلورینټین تجربې په ایرو باندې تاسیس شوې. بیا په 1931 کې، د تیاتر لپاره د کار کولو وروسته، د خپل همکار ریناتو سیموني سره یوځای، رومن نقاد او ژورنالیست د خپلې شپېتمې کلیزې لپاره "ځان ته ورکوي" چې د "شپیته درې سوه دوه پنځوس پاراګرافونه" تر سرلیک لاندې د افوریزمونو کوچنۍ برخه ده. چې یوازې په 1937 کې به خپور شي. ډیری مشهورې خبرې دي چې په حقیقت کې د هغه ژوندي پاتې شوي دي، چې موږ یې په یاد لرو: " یوازې د خپل دښمن په اړه ښه خبرې وکړئ که تاسو ډاډه یاست چې دوی به ورته ووایي " او " که تاسو غواړئ چې یو مخالف ته سپکاوی وکړئ، په لوړ غږ د هغه د هغه ځانګړتیاو ستاینه وکړئ چې هغه نلري ".

د پورته ذکر شوي ټولګې څخه یو کال مخکې، په 1936 کې،یو نوی تخنیکي کتاب خپور شوی، چې هڅه کوي د هنر له نظره د دوو خورا مهم پیړیو تر منځ ترتیب کړي، دا د "Ottocento، Novecento او داسې نور" په نوم یادیږي.

یو له وروستي خپرونو څخه، چې په ډیر بې رحمۍ سره او لږ وخت دمخه د رژیم سره د هغه د همکارۍ له امله له ژورنالیستیکي ساحې څخه وشړل شو، هغه کار دی چې اوجیتي په 1942 کې خپور کړ، سرلیک یې "په ایټالیا کې، هنر کوي. باید ایټالوی وي؟"

په 1944 کې، د بیارغونې په منځ کې، د کوریر ډیلا سیرا نیوکه او پخوانی رییس د ژورنالیستانو له راجستر څخه وویستل شو. هغه دوه کاله وروسته د ۷۴ کلونو په عمر د ۱۹۴۶ کال د جنورۍ په لومړۍ نېټه په فلورېنس کې په خپل ولا del Salviatino کې مړ شو. د هغه د یادولو لپاره، د سولفرینو له لارې د هغه پخوانی ماسټ هیډ هغه ته یوازې دوه کرښې وقف کوي.

یوازې وروسته د کوریر په اړه د هغه ډیری غوره مداخلې په "کوز ویستاس" کې راټولې شوې، د 1921 څخه تر 1943 پورې مقالې لري.

په 1977 کې د هغه لور، پاولا اوجیتي هم ژورنالیست، د فلورېنس ګبینټو دی ویوسیوکس ته، د پلار بډایه کتابتون ته مرسته وکړه، چې شاوخوا 100,000 ټوکونه لري. دا فنډ د اوګو او پاولا اوجټي په نوم اخلي.