Βιογραφία - Iron Mike

Ο Μάικλ Τζέραρντ Τάισον γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1966 στο Σάουθινγκτον του Οχάιο (ΗΠΑ), σε ένα μαύρο γκέτο του Μπρούκλιν. Μπήκε στην επαγγελματική πυγμαχία σε ηλικία δεκαεννέα ετών. Ο πρώτος του αγώνας έγινε στις 23 Μαρτίου 1985: νίκησε τον Έκτορα Μερσέντες στον πρώτο γύρο. Έσκασε στον κόσμο της πυγμαχίας από τους πρώτους κιόλας αγώνες του, στους οποίους εξέφρασε όλη την άγρια ενέργεια που του έδινε η άθλια καιδύσκολη προέλευση είχε συμβάλει στην επιδείνωση.

Ο Μάικ Τάισον των πρώτων ημερών έκανε εντύπωση με το πόσο επιθετικός και αποτελεσματικός ήταν, αφήνοντας άναυδους τους σχολιαστές από τη δύναμη που μπορούσε να εκφράσει. Μετά από μια σειρά θαυμαστών νικών, έφτασε ασταμάτητα στην πρώτη πραγματικά σημαντική επιτυχία του. Μόλις ένα χρόνο μετά το επίσημο ντεμπούτο του, έγινε ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών στην ιστορία της πυγμαχίας.Μια γρήγορη ματιά σε αυτό το πρώιμο ρεκόρ νικών λέει πολλά: 46 νίκες, 40 από αυτές με νοκ άουτ, και μόνο τρεις ήττες.

Από αυτά τα συγκλονιστικά νούμερα ξεκίνησε η ασταμάτητη άνοδός του και έγινε ένας από τους πιο διάσημους πυγμάχους όλων των εποχών, έστω κι αν μέχρι σήμερα η πτώση του μοιάζει αμείλικτη. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: καθ' όλη τη διάρκεια των μέσων της δεκαετίας του 1980 ο Τάισον κυριάρχησε στην κατηγορία, βγάζοντας νοκ άουτ όλους τους καλύτερους βαρέων βαρών της εποχής: Τρέβορ Μπέρμπικ, Ταϊρέλ Μπιγκς, Λάρι Χολμς, Φρανκ Μπρούνο,Ο Μπάστερ Ντάγκλας έβαλε τέλος σε αυτή την κούρσα για να μπει για πρώτη φορά με το ζόρι στα βιβλία των ρεκόρ το 1990 με τον Τζέιμς Ντάγκλας, ο οποίος τον έβγαλε νοκ άουτ στον δέκατο γύρο, αιφνιδιαστικά και κόντρα σε όλες τις προσδοκίες των bookmakers. Η διακοπή ήταν απότομη, αλλά ο Τάισον, εκ των υστέρων, δεν έχει τίποτα να προσάψει στον εαυτό του και πάνω απ' όλα μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του, αθλητικά μιλώντας, ικανοποιημένο με τον εαυτό τουτο ίδιο.

Σε ανθρώπινο επίπεδο, τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Στις 9 Φεβρουαρίου 1988, παντρεύτηκε την ηθοποιό Robin Givens στη Νέα Υόρκη, αλλά λίγο αργότερα εκείνη ξεκίνησε διαδικασίες διαζυγίου, ισχυριζόμενη αρκετές φορές ότι είχε ξυλοκοπηθεί από τον σύζυγό της. Οι δυο τους χώρισαν στη συνέχεια στη Δομινικανή Δημοκρατία στις 14 Φεβρουαρίου του επόμενου έτους.

Ωστόσο, στο τέλος αυτού του κύκλου, ο Τάισον πήρε στο σπίτι του δεκαπέντε παγκόσμια πρωταθλήματα που διατήρησε και δώδεκα που κέρδισε, καθώς και ένα πακέτο αρκετών δισεκατομμυρίων που συσσωρεύτηκαν μέσω των χρηματικών ποσών που έβγαζε στους αγώνες. Τα μέσα ενημέρωσης διασκέδαζαν υπολογίζοντας τη χρηματική αξία μιας γροθιάς του ή ενός δευτερολέπτου από κάθε αγώνα του.

Δυστυχώς, η κακοτυχία του Τάισον ονομάζεται "χαρακτήρας". Παρά το σκληροτράχηλο παρουσιαστικό του, στην πραγματικότητα είναι ένας μάλλον εύθραυστος άνθρωπος και γίνεται εύκολα έρμαιο διαφόρων πειρασμών. Το 1992, ένα δεύτερο βαρύ κεραμίδι πέφτει στο κεφάλι του: μια από τις φίλες του (η Ντεζιρέ Ουάσινγκτον, η τοπική "βασίλισσα της ομορφιάς") τον κατηγορεί για βιασμό, οι δικαστές την ακούνε και η δικαστής Πατρίσια Γκίφορντ καταδικάζει τον Μάικ σε δέκαχρόνια, εκ των οποίων τα τέσσερα με αναστολή- ο πυγμάχος καταλήγει έτσι στη φυλακή για ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρονικό διάστημα, για να αποφυλακιστεί με εγγύηση. Τρία χρόνια στη φυλακή (από το 1992 έως το 1995) που τον σημάδεψαν ανεπανόρθωτα και που θα έκαναν τον πρωταθλητή έναν διαφορετικό άνθρωπο.

Στις 19 Αυγούστου 1995, επέστρεψε για να αγωνιστεί με τον Mc Neeley, κερδίζοντας με νοκ-άουτ στον πρώτο γύρο. Στη φυλακή, ο πρωταθλητής δεν το έβαλε κάτω, συνεχίζοντας να προπονείται: το μυαλό του ήταν προσηλωμένο στη λύτρωσή του και στη στιγμή που θα πατούσε επιτέλους το πόδι του έξω από τη φυλακή για να αποδείξει σε όλους ότι επέστρεψε.

Όπως ακριβώς συμβαίνει, σύντομα έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι τα χρόνια που πέρασε σε ένα κελί δεν τον αποδυνάμωσαν. Οι αγώνες που διεξάγονται το 1996 τον βλέπουν νικητή. Δεν είναι αρκετά ικανοποιημένος, απαλλάσσεται από τον Bruce Seldon σε τρεις γύρους και στη συνέχεια από τον Frank Bruno σε πέντε και κερδίζει και τον τίτλο του WBA. Από εκείνη τη στιγμή, όμως, αρχίζει η καθοδική του παραβολή.

Στις 9 Νοεμβρίου του ίδιου έτους έχασε τον τίτλο του WBA από τον Evander Holyfield. Και στη ρεβάνς στις 28 Ιουνίου 1997 ηττήθηκε και πάλι με αποκλεισμό επειδή δάγκωσε τον αντίπαλό του στο αυτί.

Αποκλεισμένος από το 1997 έως το 1998, ο Τάισον φαινόταν να βρίσκεται στα πρόθυρα της επαγγελματικής του κατάρρευσης. Φυλακίστηκε ξανά για επίθεση στις αρχές του 1999, επέστρεψε στο ρινγκ στις 16 Ιανουαρίου 1999, νικώντας τον Φρανκ Μπότα με νοκ άουτ στον πέμπτο γύρο. Στη συνέχεια, στις 24 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, στο Λας Βέγκας, ο αγώνας με τον Καλιφορνέζο Όρλιν Νόρις έληξε σε αδιέξοδο. Ο αγώνας επρόκειτο να επαναληφθεί.

Ήταν στις 8 Ιουνίου 2002 όταν, στον όγδοο γύρο του αγώνα με τον Λένοξ Λιούις, ο Τάισον έπεσε στο έδαφος. Ο Τάισον που έκανε τους αντιπάλους του να τον φοβούνται τόσο πολύ και που προκαλούσε δέος μόνο με το να τον κοιτάζει κανείς δεν υπάρχει πια. Τα υπόλοιπα είναι πικρή πρόσφατη ιστορία. Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο Τάισον έκανε ό,τι μπορούσε για να διεκδικήσει το στέμμα του παγκόσμιου πρωταθλητή της WBA, προκαλώντας τον κάτοχό του με παράλογες και βίαια εκφοβιστικές διακηρύξειςτου τίτλου, Lennox Lewis.

Στις 31 Ιουλίου 2004, σε ηλικία 38 ετών, ο Iron Mike επέστρεψε στο ρινγκ για να αγωνιστεί εναντίον του Άγγλου Danny Williams. Παρόλο που ο Tyson έδειξε διακριτική δύναμη και τεχνική, έδειχνε ανίκανος να αντεπιτεθεί και να επιβληθεί. Κατέληξε νοκ άουτ στον τέταρτο γύρο.

Το οριστικό τέλος του Αμερικανού πυγμάχου αναβλήθηκε: στις 12 Ιουνίου 2005 στην Ουάσινγκτον, ο Μάικ Τάισον υπέστη άλλη μια ήττα, από τον Ιρλανδό Κέβιν ΜακΜπράιντ. Στον έκτο γύρο του αγώνα, ο πρώην πρωταθλητής βαρέων βαρών δεν άντεξε άλλο.

Στο τέλος του αγώνα, ψυχολογικά πολύ δοκιμασμένος, ο Τάισον ανακοίνωσε την αποχώρησή του: " Δεν μπορώ να το κάνω άλλο αυτό, δεν μπορώ να λέω άλλο ψέματα στον εαυτό μου. Δεν θέλω να ντροπιάσω άλλο αυτό το άθλημα. Αυτό είναι απλά το τέλος μου. Αυτό είναι το τέλος μου. Τελειώνει εδώ. ".

Τον Μάιο του 2009, έχασε με τραγικό τρόπο την κόρη της Exodus: το τετράχρονο κοριτσάκι έπεσε θύμα οικιακού ατυχήματος, μπλεγμένο από το λαιμό του σε σχοινί που κρεμόταν σε συσκευή γυμναστικής.