بیوگرافی • آیرون مایک

مایکل جرارد تایسون در 30 ژوئن 1966 در ساوتینگتون، اوهایو (ایالات متحده آمریکا)، در محله یهودی نشین سیاه پوستان در بروکلین به دنیا آمد. او در نوزده سالگی وارد بخش بوکس حرفه ای می شود. اولین مبارزه او به 23 مارس 1985 برمی گردد: در پایان دور اول او هکتور مرسدس را شکست داد. او از اولین مبارزات خود به دنیای بوکس منفجر شد، که در آن تمام انرژی وحشی را بیان کرد که ریشه های بد و دشوار او به تشدید آن کمک کرده بود.

مایک تایسون اولیه با این که چقدر تهاجمی و موثر بود تحت تأثیر قرار گرفت و مفسران را از قدرتی که او می‌توانست ابراز کند شگفت زده کرد. پس از یک سری پیروزی های شگفت انگیز، او غیرقابل توقف به اولین موفقیت واقعا مهم خود می رسد. تنها یک سال پس از اولین حضور رسمی خود، او جوان ترین قهرمان سنگین وزن جهان در تاریخ بوکس شد. نگاهی گذرا به این اولین رکورد پیروزی، گویای همه چیز است: 46 مسابقه برد، 40 تای آن با ناک اوت، و تنها سه شکست.

از این داده‌های حیرت‌انگیز، ظهور غیرقابل توقف او شروع می‌شود که او را به یکی از مشهورترین بوکسورهای تمام دوران تبدیل می‌کند، حتی اگر تا به امروز افول او غیرقابل اجتناب به نظر برسد. یک چیز مسلم است: تایسون در اواسط دهه 80 با شکست دادن بهترین وزنه‌های آن زمان بر این رده تسلط داشت: تروور بربیک، تایرل بیگز، لری هلمز،فرانک برونو، باستر داگلاس. برای توقف این رقابت برای ورود اجباری به کتاب رکوردها، جیمز داگلاس برای اولین بار در سال 1990 فکر کرد، که او را در راند دهم به طرز شگفت انگیزی و برخلاف تمام انتظارات شرط بندی ها ناک اوت کرد. توقف ناگهانی است، اما تایسون، در گذشته نگر، چیزی برای سرزنش ندارد و مهمتر از همه، می توان از نظر ورزشی، از خود راضی در نظر گرفت.

در سطح انسانی، همه چیز کمی متفاوت است. در 9 فوریه 1988 او با بازیگر رابین گیونز در نیویورک ازدواج کرد، اما مدت کوتاهی پس از شروع مراحل طلاق، چندین بار اعلام کرد که توسط شوهرش مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. سپس این دو در 14 فوریه سال بعد در جمهوری دومینیکن طلاق گرفتند.

در پایان این چرخه، تایسون هنوز پانزده قهرمانی جهانی و دوازده قهرمانی و همچنین بسته ای چند میلیاردی را که به لطف کیف هایی که برای گرفتن در مسابقات ارائه می شود، به خانه می برد. رسانه ها از محاسبه ارزش پولی یک مشت او یا یک ثانیه از هر دعوای او لذت می برند.

متاسفانه بدشانسی تایسون "شخصیت" نامیده می شود. با وجود هوای سختش، او در واقع فردی نسبتاً شکننده است و به راحتی طعمه وسوسه های مختلف می شود. در سال 1992 دومین کاشی سنگین روی سرش افتاد: یکی از شعله های آتش او (ملکه زیبایی محلی دزیره واشنگتن) او را به تجاوز متهم کرد.قضات به صحبت های او گوش می دهند و قاضی پاتریشیا گیفورد مایک را به ده سال محکوم می کند که چهار سال از آن را به تعلیق محکوم می کند. بنابراین بوکسور برای مدت قابل توجهی در زندان به سر می برد و سپس به قید وثیقه از زندان آزاد می شود. سه سال زندان (از سال 1992 تا 1995) که او را به طرز جبران ناپذیری رقم زد و قهرمان را مردی متفاوت ساخت.

در 19 آگوست 1995 دوباره با مک نیلی مبارزه کرد و با ناک اوت پیروز شد. در دور اول در زندان، قهرمان خود را رها نکرده بود و به تمرین ادامه می داد: ذهن او به رستگاری خود و لحظه ای که سرانجام پا را از زندان خواهد گذاشت تا به همه نشان دهد که برگشته است.

همانطور که همیشه اتفاق می افتد، او به زودی این فرصت را پیدا می کند که نشان دهد سال های سپری شده در سلول او را ضعیف نکرده است. جلساتی که در سال 1996 برگزار شد، او را برنده می دید. به اندازه کافی راضی نبود، در سه راند از شر بروس سلدون خلاص شد و سپس در پنج راند از فرانک برونو خلاص شد و عنوان WBA را نیز به دست آورد. اما از آن لحظه، مارپیچ رو به پایین آن آغاز می شود.

در 9 نوامبر همان سال عنوان WBA را به ایواندر هالیفیلد از دست داد. و در بازی برگشت در 28 ژوئن 1997 بار دیگر به دلیل گاز گرفتن گوش حریف با محرومیت مغلوب شد.

تایسون که از سال 1997 تا 1998 تعلیق شده بود، به نظر می رسد در آستانه مرگ حرفه ای باشد. در اوایل سال 1999 دوباره به دلیل حمله به زندان افتاد، بازگشتدر رینگ در 16 ژانویه 1999 با ناک اوت شکست خورد. در دور پنجم فرانک بوتا. سپس در 24 اکتبر همان سال، در لاس وگاس، دیدار با اورلین نوریس کالیفرنیایی به بن بست ختم شد. این مسابقه قرار است تکرار شود.

8 ژوئن 2002 بود که در دور هشتم مسابقه مقابل لنوکس لوئیس، تایسون روی تشک افتاد. تایسونی که مخالفان خود را بسیار ترساند و تنها با نگاه کردن به او ترس را برانگیخت، دیگر آنجا نیست. بقیه تاریخ تلخ اخیر است. همانطور که قبلاً ذکر شد، تایسون هر کاری کرد تا تاج قهرمانی جهان WBA را به دست آورد و دارنده عنوان، لنوکس لوئیس را با اعلامیه های پوچ و به شدت ترسناک به چالش کشید.

در 31 جولای 2004، در سن 38 سالگی، آیرون مایک به رینگ بازگشت تا با دنی ویلیامز انگلیسی مبارزه کند. در حالی که تایسون قدرت و تکنیک گسسته ای را نشان می داد، به نظر می رسید قادر به واکنش و تحمیل خود نیست. او در نهایت با ناک اوت ناک اوت شد. در دور چهارم

پایان نهایی بوکسور آمریکایی به تعویق افتاد: در 12 ژوئن 2005 در واشنگتن، مایک تایسون بار دیگر در برابر کوین مک براید ایرلندی متحمل شکست شد. تا دور ششم مبارزه، قهرمان سابق سنگین وزن دیگر نتوانست آن را تحمل کند.

در پایان مسابقه، از نظر روانی بسیار تلاش شده، تایسون بازنشستگی خود را اعلام کرد: " من دیگر نمی توانم این کار را انجام دهم، دیگر نمی توانم به خودم دروغ بگویم. نمی خواهم خجالت بکشم. این ورزش دیگرپایان من این پایان من است. اینجا به پایان می رسد ".

در ماه مه 2009، او دخترش را به طرز غم انگیزی از دست داد: دختر چهار ساله قربانی یک تصادف خانگی شد، گردنش در یک طناب آویزان شده به ژیمناستیک گرفتار شد. ماشین .