Βιογραφία - Καλλιτεχνικές διαστάσεις

Γεννήθηκε στην Ortona Porto της επαρχίας Chieti στις 4 Μαΐου 1964. Στο ληξιαρχείο το όνομά του είναι Rocco Tano.

Ως έφηβος, ο Rocco κατατάχθηκε στο εμπορικό ναυτικό ως εθελοντής σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών. Τελείωσε την εμπειρία αυτή το 1982 για να πάει στο Παρίσι και να συναντήσει τον αδελφό του Giorgio.

Στη γαλλική πρωτεύουσα βοηθάει δουλεύοντας στο οικογενειακό εστιατόριο, αλλά δεν περιφρονεί ούτε το να ποζάρει ως μοντέλο. Στη Γαλλία ο Rocco Siffredi αρχίζει να εργάζεται σε αυτόν τον κόσμο που τον γοητεύει τόσο πολύ και που - λίγα χρόνια αργότερα - θα τον δει ως αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή: τον κόσμο του σκληρού ήχου.

Ο Rocco Tano βρισκόταν σε ένα X-rated club όταν το 1985 γνώρισε τον Gabriel Pontello, έναν γνωστό ηθοποιό του σκληρού ήχου κατά τη δεκαετία του '80. Οι δυο τους γνωρίστηκαν και τα βρήκαν αμέσως: ο Pontello άνοιξε τις πόρτες του σκληρού ήχου στον Rocco. Οι πρώτες του δραστηριότητες περιλάμβαναν κάποιες φωτογραφίες για πορνοπεριοδικά, οι οποίες αργότερα θα ήταν χρήσιμες για να τον συστήσουν στον παραγωγό Marc Dorcel και τον σκηνοθέτη Michel Ricaud.

Έτσι ήρθε η πρώτη του οντισιόν, όπου, αν και όχι χωρίς αμηχανία, ο Rocco πέρασε το τεστ. Του ανατέθηκε ένας ρόλος: η πρώτη σκληρή ταινία στην οποία συμμετείχε είχε τίτλο "Belle d'Amour".

Η συναισθηματική σφαίρα - αυτή τη φορά σύντροφός του είναι η Τίνα, ένα όμορφο αγγλικό μοντέλο δεκαοκτώ ετών - τον εμπλέκει σε τέτοιο βαθμό που αποφασίζει να εγκαταλείψει τα κινηματογραφικά πλατό και να επιστρέψει στην καριέρα του ως μοντέλο, μια πορεία που είχε ήδη επιχειρήσει στο παρελθόν.

Πέταξε στο Λονδίνο με την Τίνα και προσλήφθηκε ως μοντέλο από το πρακτορείο του Γκάουιν- εδώ τελειοποίησε τα αγγλικά του και ξεκίνησε μια φάση μελέτης και βελτίωσης του στυλ του, επιδιώκοντας όλο και μεγαλύτερη φινέτσα.

Μετά από περίπου δύο χρόνια, αφού η σχέση με την Τίνα είχε τελειώσει, και χωρίς να αισθάνεται πλήρως συνειδητοποιημένος στον τομέα της μόδας, ο Rocco αποφάσισε να δοκιμάσει ξανά στον κόσμο του σκληρού ήχου. Η ευκαιρία του δόθηκε από την Teresa Orlowsky, μια Γερμανίδα πορνοστάρ.

Η πρώτη του ιταλική σκληρή ταινία προορίζεται να παραμείνει ιστορικό κομμάτι του είδους, χάρη και στην παρουσία (και στον τίτλο) της πρωταγωνίστριας, Moana Pozzi, η οποία θα γίνει σύμβολο-σύμβολο του είδους: "Fantastica Moana" (από τον Carlo Reale) είναι ο τίτλος της ταινίας.

Ο Ρόκο είναι αποφασισμένος να τα καταφέρει: το 1990 φεύγει για το Λος Άντζελες για να χτυπήσει την πόρτα του πρακτορείου του Τζιμ Σάουθ. Συναντά τον σκηνοθέτη Τζον Λέσλι, τον οποίο είχε ήδη γνωρίσει λίγα χρόνια νωρίτερα στη Ρώμη: για την ταινία του "Η κατάρα της Catwoman" ο Λέσλι αναθέτει στον Ρόκο Σιφρέντι έναν σημαντικό ρόλο. Η ταινία θα έχει επιτυχία και χάρη στο γεγονός ότι αποτελεί μια από τις πρώτες(λίγες) ταινίες με οποιαδήποτε υποψία πλοκής, καθώς και με πρωταγωνιστές επαγγελματίες ηθοποιούς. Ο Rocco ξεχωρίζει τόσο πολύ για την ερμηνεία του, ώστε την επόμενη χρονιά έλαβε το πρώτο του "A.V.N. Award" (Adult Video News Award) στο Λας Βέγκας, για την ταινία "Buttman's Workout" (του John Stagliano)- ο Rocco ήταν " Καλύτερος σκληροπυρηνικός ηθοποιός για σκηνές σεξ τριών προσώπων ".

Μετά από μερικές ακόμη ταινίες, επέστρεψε στην Ιταλία, με σκοπό να διατηρήσει και να αυξήσει την επιτυχία που είχε επιτύχει μέχρι τότε. Εμβάθυνε τις σπουδές του στην υποκριτική. Οι σημαντικότερες ευρωπαϊκές εταιρείες παραγωγής κάλεσαν τον Rocco Siffredi για να του προσφέρουν πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Στις ταινίες του τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνονται οι ταινίες "Wild Attraction", "Grand Prix Australia", "Dr. Rocco Mr. Sodo" (παρωδία της ταινίας "The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde"), "Portrait Passion" (βασισμένη στο μυθιστόρημα "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" του Όσκαρ Ουάιλντ), "Ejacula" (του Μαξ Μπελότσιο, όπου ο Rocco υποδύεται τον πρωταγωνιστή βρικόλακα).

Στη συνέχεια, ο John Leslie τον κάλεσε πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες και του ανέθεσε τον σημαντικότερο ίσως ρόλο για την καριέρα του: ο τίτλος της ταινίας είναι "Chamaleons" και πρόκειται, σύμφωνα με πολλούς κριτικούς του χώρου, για μια από τις πιο όμορφες ιστορίες που έχουν γυριστεί ποτέ.

Μεταξύ 1992 και 1993, κέρδισε άλλα τέσσερα βραβεία 'A.V.N.' στο Λας Βέγκας και δύο βραβεία 'Hot D' Or' στις Κάννες.

Το 1993 γνώρισε τη Rozsa Tassi (πρώην Μις Ουγγαρία), γνωστή στην Ιταλία με το ψευδώνυμο Rosa Caracciolo, στα βραβεία των Καννών. Πρωταγωνίστησε σε μερικές ταινίες μαζί της, αλλά έγινε σημαντική στη ζωή του Rocco κυρίως ως σύζυγός του και μητέρα των δύο παιδιών του.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο Rocco ένιωσε αρκετά ώριμος για να ξεκινήσει καριέρα πίσω από την κάμερα. Εργάστηκε ως σκηνοθέτης και παραγωγός και κέρδισε το βραβείο "Hot D' Or" ως καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης το 1996.

Η τεράστια επιτυχία του Rocco Siffredi τον καθιστά είδωλο του είδους- πρέπει να πούμε ότι μεγάλο μέρος της φήμης του μπορεί να αποδοθεί στο σημαντικό μέγεθος του πέους του: 24 εκατοστά σε μήκος και 16 εκατοστά σε περίμετρο.

Στη συνέχεια δημιούργησε τη δική του εταιρεία παραγωγής, την Rocco Siffredi Production. Το 1997 κυκλοφόρησε μια από τις σημαντικότερες και διασημότερες ταινίες του, το "Rocco e le Storie Tese I e II", μια παραγωγή υψηλού προϋπολογισμού (με πρωταγωνιστές την Anita Dark, την Anita Blonde, τη Rosa Caracciolo), με την εξαιρετική συμμετοχή του μουσικού συγκροτήματος Elio e le Storie Tese ως ένα ωραίο soundtrack για όλη την ταινία.

Το 1999 εκδόθηκε ένα βιβλίο αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στην ιστορία του Rocco και του χαρακτήρα του ("Il mito di un uomo italiano", Patrizia D'Agostino, Rocco Siffredi).

Στη συνέχεια, ο Rocco Siffredi πρωταγωνίστησε σε τρεις ταινίες που ξέφυγαν από το σκληρό είδος: το 1999 έπαιξε στο "Romance" της Catherine Breillat, μια ταινία-σκάνδαλο, το 2001 στο "Amorestremo" της Maria Martinelli και το 2004 στο "Pornocrazia", επίσης της Breillat.

Ανακοίνωσε ότι ήθελε να εγκαταλείψει τον κόσμο του σκληρού πυρήνα και, μετά από μια σύντομη πτώση της δημοτικότητάς της, επέστρεψε στο προσκήνιο τον Φεβρουάριο του 2006 πρωταγωνιστώντας σε μια διαφήμιση για μια μάρκα πατατάκια, στην οποία υπάρχει ένα τολμηρό λογοπαίγνιο με το "potato crisp" ως παρατσούκλι που παραπέμπει στο γυναικείο γεννητικό όργανο. Η διαφήμιση αποδοκιμάστηκε από την επιτροπή αυτοπειθαρχίας της διαφήμισης για χυδαιότητα,Μια εναλλακτική εκδοχή θα γυριστεί αργότερα.

Τον Σεπτέμβριο του 2006 εκδόθηκε η αυτοβιογραφία του με τίτλο "Io, Rocco" (Mondatori).

Το 2015 Rocco Siffredi είναι ένας από τους πιο αναμενόμενους συμμετέχοντες στη νέα έκδοση του ριάλιτι "Το νησί των διάσημων".