Biografie - Artistieke dimensies

Hij is geboren in Ortona Porto in de provincie Chieti op 4 mei 1964. Bij de burgerlijke stand is zijn naam Rocco Tano.

Als tiener meldde Rocco zich op zestienjarige leeftijd als vrijwilliger bij de koopvaardij. Hij beëindigde deze ervaring in 1982 om naar Parijs te gaan om zich bij zijn broer Giorgio te voegen.

In de Franse hoofdstad helpt hij mee in het familierestaurant, maar hij schuwt ook het poseren als model niet. Het is in Frankrijk dat Rocco Siffredi zich begint in te werken in die wereld die hem zo fascineert en die hem - een paar jaar later - als onbetwiste protagonist zal zien: de wereld van de hardcore.

Rocco Tano was in een X-rated club toen hij in 1985 Gabriel Pontello ontmoette, een bekende hardcore acteur in de jaren 80. De twee leerden elkaar kennen en het klikte meteen: Pontello opende de deuren van hardcore voor Rocco. Zijn eerste activiteiten bestonden uit wat foto's voor pornoblaadjes, die hem later zouden introduceren bij producer Marc Dorcel en regisseur Michel Ricaud.

Zo kwam zijn eerste auditie waar Rocco, hoewel niet zonder gêne, slaagde voor de test. Hij kreeg een rol toegewezen: de eerste moeilijke film waaraan hij meedeed was getiteld 'Belle d'Amour'.

De sentimentele sfeer - op dit moment is zijn partner Tina, een mooi Engels model van achttien jaar - betrekt hem zodanig dat hij besluit de filmsets te verlaten en terug te keren naar zijn carrière als model, een weg die hij al eerder was ingeslagen.

Hij vloog met Tina naar Londen en werd als model ingehuurd door Gawin's agentschap; hier perfectioneerde hij zijn Engels en begon een fase van studeren en het verbeteren van zijn stijl, op zoek naar steeds meer verfijning.

Na ongeveer twee jaar, toen de affaire met Tina voorbij was en Rocco zich nog niet helemaal gerealiseerd voelde op het gebied van mode, besloot hij het opnieuw te proberen in de wereld van hardcore. De kans werd hem geboden door Teresa Orlowsky, een Duitse pornoster.

Zijn eerste Italiaanse harde film is voorbestemd om een historisch stuk van het genre te blijven, mede dankzij de aanwezigheid (ook in de titel) van de hoofdpersoon, Moana Pozzi, die een icoon-symbool van het genre zal worden: 'Fantastica Moana' (van Carlo Reale) is de titel van de film.

Rocco is vastbesloten om het te maken: in 1990 vertrekt hij naar Los Angeles om aan te kloppen bij het agentschap van Jim South. Hij ontmoet er regisseur John Leslie, die hij een paar jaar eerder al in Rome had ontmoet: voor zijn film 'Curse of the Catwoman' vertrouwt Leslie Rocco Siffredi een belangrijke rol toe. De film wordt een succes, mede dankzij het feit dat het een van de eerste(weinige) films met een schijn van een plot en met professionele acteurs in de hoofdrol. Rocco valt zo op door zijn prestaties dat hij het jaar daarop in Las Vegas zijn eerste 'A.V.N. Award' (Adult Video News Award) ontving voor de film 'Buttman's Workout' (van John Stagliano); Rocco was " Beste hardcore acteur voor driezijdige seksscènes ".

Na nog een paar films keerde hij terug naar Italië, met de bedoeling het succes dat hij tot dan toe had behaald te behouden en te vergroten. Hij verdiepte zijn acteerstudies. De belangrijkste Europese productiemaatschappijen belden Rocco Siffredi om hem hoofdrollen aan te bieden.

Zijn films van de afgelopen jaren zijn onder andere 'Wild Attraction', 'Grand Prix Australia', 'Dr. Rocco Mr. Sodo' (een parodie op 'The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde'), 'Portrait Passion' (gebaseerd op de roman 'The Portrait of Dorian Gray', van Oscar Wilde), 'Ejacula' (van Max Belloccio, waarin Rocco de vampierhoofdrol speelt).

John Leslie riep hem toen terug naar de Verenigde Staten en vertrouwde hem misschien wel de belangrijkste rol voor zijn carrière toe: de titel van de film is 'Chamaleons' en het is, volgens veel critici in de industrie, een van de mooiste verhalen ooit gemaakt.

Tussen 1992 en 1993 won hij nog vier 'A.V.N. Awards' in Las Vegas en twee 'Hot D' Or awards in Cannes.

In 1993 ontmoette hij Rozsa Tassi (voormalig Miss Hongarije), in Italië bekend onder het pseudoniem Rosa Caracciolo, tijdens de Cannes Awards. Ze speelde in een paar films met haar, maar werd vooral belangrijk in Rocco's leven als zijn vrouw en moeder van zijn twee kinderen.

In de jaren 90 voelde Rocco zich volwassen genoeg om een carrière achter de camera te beginnen. Hij werkte als regisseur en producent en won een 'Hot D' Or' als beste eerste regisseur in 1996.

Rocco Siffredi's enorme succes maakt hem tot een icoon van het genre; het moet gezegd worden dat veel van zijn bekendheid kan worden toegeschreven aan de aanzienlijke grootte van zijn penis: 24 cm in lengte en 16 cm in omtrek.

Daarna richtte hij zijn eigen productiemaatschappij op, Rocco Siffredi Production. In 1997 kwam een van zijn belangrijkste en beroemdste films uit, 'Rocco e le Storie Tese I e II', een high-budget productie (met Anita Dark, Anita Blonde, Rosa Caracciolo), met de uitzonderlijke deelname van de muziekgroep Elio e le Storie Tese als mooie soundtrack voor de hele film.

In 1999 verscheen er een boek dat helemaal gewijd was aan het verhaal van Rocco en zijn personage ('Il mito di un uomo italiano', Patrizia D'Agostino, Rocco Siffredi).

Rocco Siffredi speelde daarna in drie films die afweken van het harde genre: in 1999 was hij te zien in Catherine Breillat's 'Romance', een filmschandaal, in 2001 in Maria Martinelli's 'Amorestremo', en in 2004 in 'Pornocrazia', ook van Breillat.

Ze kondigde aan dat ze de wereld van de hardcore wilde verlaten en na een korte daling in populariteit kwam ze in februari 2006 weer in de schijnwerpers door de hoofdrol te spelen in een reclame voor een merk chips waarin een gewaagde woordspeling voorkomt met 'potato crisp' als bijnaam voor het vrouwelijk geslachtsorgaan. De reclame werd door de Reclame Zelfdiscipline Jury afgekeurd wegens vulgariteit,Een alternatieve versie wordt later gefilmd.

In september 2006 verscheen de autobiografie 'Io, Rocco' (Mondatori).

In 2015 Rocco Siffredi is een van de meest verwachte deelnemers aan de nieuwe editie van de realityshow 'The Island of the Famous'.