Biografie - Werkelijk uitzonderlijk

• Diego Abatantuono in 2010

Diego Abatantuono is geboren op 20 mei 1955 in Milaan, in de volkswijk Gianbellino (zuidwestelijke buitenwijken). Zijn vader Matteo, van Apulische afkomst (Vieste), is schoenmaker; zijn moeder Rosa is Milanees en werkt als garderobejuffrouw in de Derby, een historische Milanese club (eigendom van haar ooms), eerst een jazzclub, later een cabarettheater, een springplank voor veel beroemde namen en gezichten in de jaren zeventig en zeventig.Italiaanse show.

Diego Abatantuono's verhaal is zo nauw verbonden met deze club omdat hij al op jonge leeftijd de mogelijkheid had om er vaak te komen; slechte schoolresultaten leidden ertoe dat de jonge Diego al op jonge leeftijd op zoek ging naar een baan. Zijn oom introduceerde hem bij de Derby als lichtman en toneelmeester: zo werd Diego, van een fervent toeschouwer, zelf lid van de club en kwam hij in contact met de cabaretiers;Anderen in die tijd waren Massimo Boldi, Teo Teocoli, Gianfranco Funari en Enzo Jannacci.

Vanwege meningsverschillen met zijn oom verliet Diego de club in 1972. In 1975 keerde hij terug naar de Derby als artistiek directeur en stond hij voor het eerst op het podium in de rol van 'terruncello', een pestkop met een Apulisch accent die naar Milaan was getransplanteerd.

Zijn werk in de showbusiness ging door en in het begin van de jaren 80 begon hij een samenwerking met 'I Gatti di Vicolo Miracoli', met wie hij zijn debuut in de bioscoop maakte met de film 'Arrivano i Gatti' (1980). Hij nam ook deel met Massimo Boldi, Mauro Di Francesco en Giorgio Faletti in een komedieshow getiteld 'La tappezzeria', die later op tv te zien was in het programma 'Saltimbanchi si muore'. ZijnDe karakterisering van de 'terruncello' had veel succes: Renzo Arbore wilde hem in de cast van een van zijn meest oneerbiedige en ontheiligende films, 'Il Pap occhio' (1980), met een geweldige Roberto Benigni.

Verhuisd naar Rome, Diego Abatantuono de show 'Cane di Puglia' georganiseerd; hier werd hij opgemerkt door Carlo Vanzina.

Na 'Fantozzi contro tutti', 'Una vacanza bestiale', 'Fico d'India' (1980) en vooral 'I fichissimi' (1981), zijn eerste film als hoofdrolspeler, werpt hij zich op als een personage met een grote populaire aantrekkingskracht: zijn getransplanteerde Apuliër, grimmig en ontwrichtend, met zijn schunnige spraak, stoer maar in principe netjes, wordt een fenomeen van gewoonte.

Diego Abatantuono wijdde zich ook aan theater: zijn optreden in Molière's 'Don Giovanni', geregisseerd door Franco Morini in 1984, wordt bijzonder gewaardeerd.

In 1986 keerde hij terug naar de bioscoop, geregisseerd door Pupi Avati in 'Regalo di Natale' (Kerstcadeau), waarin hij een voor hem nieuw type personage speelde. Hij speelde overtuigend en effectief de dramatische rol van de goedgelovige bioscoopexploitant, die al schulden had en verloren had met gokken, bespot door zijn vroegere vrienden. Deze ervaring vormde een soort gelukkig tweede debuut, enzal de acteur zich kunnen meten met steeds uitdagendere onderwerpen en veeleisendere auteurs.

Met regisseur en goede vriend Gabriele Salvatores richtte hij de filmproductiemaatschappij 'Colorado Records' op, maar vooral ook een artistiek partnerschap dat buitengewone resultaten opleverde, waarvan de bekendste ongetwijfeld de Oscar was die hij in 1992 kreeg voor 'Mediterraneo', in de categorie Beste Buitenlandse Film. Met Salvatores werkte hij mee aan de films 'Marrakech Express' (1989), 'Turné' (1990), 'Mediterraneo' (1990), 'Marrakech Express' (1989), 'Turné' (1990) en 'Mediterraneo' (1990).(1991), 'Puerto Escondido' (1992), 'Nirvana' (1996), 'Amnesia' (2002), 'Io non ho paura' (2002).

Andere bekende films van Diego Abatantuono : 'Camera da letto', 'Il testimone dello sposo', 'Nel continente nero' (1992, door Marco Risi), 'Il barbiere di Rio' (1996), 'Metronotte' (2000), 'La rivincita di Natale' (2003, vervolg op 'Regalo di Natale' door Pupi Avati).

Diego Abatantuono's carrière verliep ook via de televisie: naast zijn rol als presentator ('Italia Mia'), zat hij in de cast van Alberto Negrin's serie 'Il segreto del Sahara' uit 1987, en in de rol van Commissario Corso in Alberto Sironi's serie 'Notte di luna'.

In 2004 presenteerde en lanceerde hij samen met goede vriend Ugo Conti het cabaretprogramma 'Colorado Café Live' op Italia 1.

In december 2005 was hij de hoofdrolspeler in de tv-serie 'Il giudice Mastrangelo', met Amanda Sandrelli in de hoofdrol.

In 2006 keerde Diego Abatantuono terug naar de bioscoop met de film 'Eccezzziunale... veramente - Capitolo secondo... me', waarin hij zijn oude personage Donato, een voormalige Milan-fan, opnieuw opnam. Daarna speelde hij in 'Gli amici del bar Margherita', geregisseerd door Pupi Avati (2009).

Diego Abatantuono in 2010

Films uit deze jaren zijn: "Happy Family", geregisseerd door Gabriele Salvatores (2010); "Cose dell'altro mondo", geregisseerd door Francesco Patierno (2011); "Ti stimo fratello", geregisseerd door Giovanni Vernia en Paolo Uzzi (2012); "Buona giornata", geregisseerd door Carlo Vanzina (2012); "Il peggior Natale della mia vita", geregisseerd door Alessandro Genovesi (2012); "Indovina chi viene a Natale?", geregisseerd door Fausto Brizzi (2013); "Lagente che sta bene', geregisseerd door Francesco Patierno (2014); 'I babysitter', geregisseerd door Giovanni Bognetti (2016); 'Mister Felicità', geregisseerd door Alessandro Siani (2017).