Биографија • Навистина исклучителен

• Диего Абатантуоно во 2010-тите

Диего Абатантуоно е роден на 20 мај 1955 година во Милано, во работничката област Џанбелино (југозапад). Неговиот татко Матео, по потекло од Пуља (Виесте), е чевлар; неговата мајка Роза е од Милано и работи како гардероба на Дерби, историско миланско место (во сопственост на неговите чичковци), прво џез клуб, потоа кабаре театар, отскочна даска за многу познати имиња и лица на италијански забава.

Приказната за Диего Абатантуоно е тесно поврзана со ова место бидејќи тој имал можност да го посетува уште од дете; лошите училишни резултати го наведуваат младиот Диего наскоро да бара работа. Неговиот вујко го воведува во Дерби како менаџер на осветлување и сцена: така, од напорен гледач Диего станува полноправен член на клубот и стапува во контакт со кабаре уметници; меѓу другите во тоа време беа Масимо Болди, Тео Теоколи, Џанфранко Фунари и Енцо Јаначи.

Поради разлики во мислењата со неговиот вујко, во 1972 година Диего го напушти клубот. Тој се вратил на Дерби во 1975 година како уметнички директор и се нашол себеси како настапува на сцената со својата прва улога како „терунчело“, насилник со апулиски акцент кој се преселил во Милано.

Неговата работа во забавата продолжува и на почетокот на 80-тите започнува соработка со „I Gatti di Vicolo Miracoli“, сокоја во киното пристигнува со филмот „Аривано и Гати“ (1980). Учествува и со Масимо Болди, Мауро Ди Франческо и Џорџо Фалети во хумористична емисија насловена „La tapezzeria“, која потоа ќе биде оживеана на ТВ во програмата „Saltimbanchi si morto“. Неговата карактеризација на „терунчело“ наиде на голем успех: Ренцо Арборе го сакаше во актерската екипа на еден од неговите најнепочитувани и најнепочитувани филмови, „Il Pap'occhio“ (1980), со неверојатен Роберто Бенињи.

По преселувањето во Рим, Диего Абатантуоно го организира шоуто „Куче од Пуља“; тука е забележан од Карло Ванзина.

По „Фантоци против сите“, „Празник со ѕверови“, „Фико д'Индија“ (1980) и пред се „И фичисими“ (1981), неговиот прв филм како протагонист, тој се етаблира како лик со широка популарна привлечност: неговиот трансплантиран Апулиец, мрачен и вознемирувачки, со копилиран говор, груб, но во основа чист, станува феномен на обичај.

Диего Абатантуоно исто така му се посветува на театарот: особено е ценет неговата изведба во Молиеровиот „Дон Џовани“ во 1984 година, во режија на Франко Морини, во 1984 година.

Во 1986 година се враќа во кино , во режија на Пупи Авати во „Божиќен подарок“, во кој глуми нов тип на лик за него. Тој убедливо и ефективно ја игра драматичната улога на ликот на лековерниот кино оператор, кој и онака полн со долгови губи на играта,исмејувани од старите пријатели. Ова искуство претставува еден вид среќно второ деби, и кое ќе му овозможи на актерот да се натпреварува со теми кои бараат сѐ повеќе и со попребирливи автори.

Со режисерот и драг пријател Габриеле Салваторес ја основа филмската продукциска куќа „Колорадо рекордс“, но пред се уметничко партнерство кое ќе даде извонредни резултати, од кои најпознат секако е Оскар добиен во 1992 година за „ Медитеран“, во категоријата Најдобар странски филм. Со Салваторес учествува во филмовите „Маракеш експрес“ (1989), „Турне“ (1990), „Медитеранео“ (1991), „Пуерто Ескондидо“ (1992), „Нирвана“ (1996), „Амнезија“ (2002 година), „Не се плашам“ (2002).

Други филмови меѓу најпознатите на Диего Абатантуоно : „Спална соба“, „Кумот“, „Во црниот континент“ (1992, од Марко Риси), „Берберот на Рио“ (1996), „Метронота“ (2000), „Божиќна одмазда“ (2003 година, продолжение на „Божиќен подарок од Пупи Авати).

Кариерата на Диего Абатантуоно поминува и низ телевизијата: покрај тоа што е диригент („Italia Mia“), тој се појавува во актерската екипа на сценариото „Тајната на Сахара“ од Алберто Негрин во 1987 година и во улогата на комесарот Корсо во серијата „Notte di luna“ од Алберто Сирони.

Во 2004 година ја води и лансира, заедно со неговиот драг пријател Уго Конти, кабаре програмата „Colorado Café Live“ на Италија 1.

Во декември 2005 година тој беше главен лик во телевизиската серија „Il Giudice Mastrangelo“, со Аманда Сандрели.

Во 2006 година, Диего Абатантуоно се враќа во кино со филмот „Eccezzziunale... навистина - Поглавје според... мене“, кој го опфаќа неговиот стар лик Донато, поранешен навивач на Милан. Потоа глуми во „Gli Amici del Bar Margherita“, во режија на Пупи Авати (2009).

Диего Абатантуоно во 2010-тите

Филмови од овие години се: „Среќно семејство“, во режија на Габриеле Салваторес (2010); „Работи од друг свет“, во режија на Франческо Патиерно (2011); „Те почитувам брат“, во режија на Џовани Верниа и Паоло Узи (2012); „Добар ден“, во режија на Карло Ванзина (2012); „Најлошиот Божиќ во мојот живот“, во режија на Алесандро Геновези (2012); „Погоди кој доаѓа на Божиќ?“, во режија на Фаусто Брици (2013); „Луѓе на кои им е добро“, во режија на Франческо Патиерно (2014); „Дебиситерите“, во режија на Џовани Богнети (2016); „Господине среќа“, во режија на Алесандро Сиани (2017).