Βιογραφία - Πραγματικά εξαιρετική

• Diego Abatantuono το 2010

Ο Ντιέγκο Αμπαταντουόνο γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1955 στο Μιλάνο, στην εργατική συνοικία Τζιανμπελλίνο (νοτιοδυτικά προάστια). Ο πατέρας του Ματέο, με καταγωγή από την Απουλία (Βιέστη), είναι υποδηματοποιός- η μητέρα του Ρόζα είναι Μιλανέζα και εργάζεται ως γκαρνταρόμπα στο Ντέρμπι, ένα ιστορικό μιλανέζικο κλαμπ (ιδιοκτησίας των θείων της), αρχικά κλαμπ τζαζ, στη συνέχεια θέατρο καμπαρέ, εφαλτήριο για πολλά διάσημα ονόματα και πρόσωπα τουΙταλικό σόου.

Η ιστορία του Diego Abatantuono είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με αυτό το κλαμπ επειδή από μικρή ηλικία είχε την ευκαιρία να συχνάζει σε αυτό- οι κακές σχολικές επιδόσεις οδήγησαν τον νεαρό Diego να αναζητήσει δουλειά σε νεαρή ηλικία. Ο θείος του τον σύστησε στο Derby ως φωτιστή και διευθυντή σκηνής: έτσι, από επιμελής θεατής ο Diego έγινε μέλος του κλαμπ με το δικό του δικαίωμα και ήρθε σε επαφή με τους καλλιτέχνες του καμπαρέ,Άλλοι εκείνη την εποχή ήταν οι Massimo Boldi, Teo Teocoli, Gianfranco Funari και Enzo Jannacci.

Λόγω διαφωνιών με τον θείο του, ο Ντιέγκο εγκατέλειψε τον σύλλογο το 1972. Επέστρεψε στο Ντέρμπι το 1975 ως καλλιτεχνικός διευθυντής και βρέθηκε να παίζει στη σκηνή στον πρώτο του ρόλο ως "terruncello", έναν νταή με προφορά Απουλίας που μεταφέρθηκε στο Μιλάνο.

Η δουλειά του στον χώρο του θεάματος συνεχίστηκε και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ξεκίνησε μια συνεργασία με τους "I Gatti di Vicolo Miracoli", με τους οποίους έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία "Arrivano i Gatti" (1980). Συμμετείχε επίσης με τους Massimo Boldi, Mauro Di Francesco και Giorgio Faletti σε μια κωμική παράσταση με τίτλο "La tappezzeria", η οποία αργότερα προβλήθηκε στην τηλεόραση στην εκπομπή "Saltimbanchi si muore".χαρακτηρισμός του "terruncello" γνώρισε μεγάλη επιτυχία: ο Renzo Arbore τον ήθελε στο καστ μιας από τις πιο ασεβείς και βεβηλωτικές ταινίες του, το "Il Pap occhio" (1980), με έναν εκπληκτικό Roberto Benigni.

Μετακόμισε στη Ρώμη, Diego Abatantuono οργάνωσε την παράσταση "Cane di Puglia"- εδώ τον πρόσεξε ο Carlo Vanzina.

Μετά το "Fantozzi contro tutti", το "Una vacanza bestiale", το "Fico d'India" (1980) και κυρίως το "I fichissimi" (1981), την πρώτη του ταινία ως πρωταγωνιστής, επιβάλλεται ως χαρακτήρας ευρείας απήχησης: ο μεταμοσχευμένος Απουλιανός του, βλοσυρός και διασπαστικός, με την αθυρόστομη ομιλία του, σκληρός αλλά κατά βάση καθαρός, γίνεται φαινόμενο συνήθειας.

Ο Diego Abatantuono αφιερώθηκε επίσης στο θέατρο: η ερμηνεία του στο έργο του Μολιέρου "Don Giovanni", σε σκηνοθεσία του Franco Morini το 1984, εκτιμάται ιδιαίτερα.

Το 1986, επέστρεψε στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία του Πούπι Αβάτι στο "Regalo di Natale" (Χριστουγεννιάτικο δώρο), στο οποίο έπαιξε έναν νέο για αυτόν τύπο χαρακτήρα. Έπαιξε πειστικά και αποτελεσματικά τον δραματικό ρόλο του αφελλούς εκθέτη κινηματογραφικών ταινιών, ο οποίος ήταν ήδη χρεωμένος και χαμένος στον τζόγο, χλευασμένος από τους πρώην φίλους του. Αυτή η εμπειρία αποτέλεσε ένα είδος ευτυχισμένου δεύτερου ντεμπούτου καιθα επιτρέψει στον ηθοποιό να μετρήσει τον εαυτό του με όλο και πιο απαιτητικά θέματα και πιο απαιτητικούς συγγραφείς.

Με τον σκηνοθέτη και στενό του φίλο Gabriele Salvatores, ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής ταινιών "Colorado Records", αλλά κυρίως μια καλλιτεχνική συνεργασία που έμελλε να αποφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα, το πιο γνωστό από τα οποία ήταν αναμφίβολα το Όσκαρ που έλαβε το 1992 για την ταινία "Mediterraneo", στην κατηγορία καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Με τον Salvatores, συμμετείχε στις ταινίες "Marrakech Express" (1989), "Turné" (1990), "Mediterraneo(1991), 'Puerto Escondido' (1992), 'Nirvana' (1996), 'Amnesia' (2002), 'Io non ho paura' (2002).

Άλλες γνωστές ταινίες του Diego Abatantuono : "Camera da letto", "Il testimone dello sposo", "Nel continente nero" (1992, του Marco Risi), "Il barbiere di Rio" (1996), "Metronotte" (2000), "La rivincita di Natale" (2003, συνέχεια του "Regalo di Natale" του Pupi Avati).

Η καριέρα του Diego Abatantuono πέρασε και από την τηλεόραση: εκτός από τον ρόλο του ως παρουσιαστή ("Italia Mia"), ήταν στο καστ της σειράς "Il segreto del Sahara" του Alberto Negrin το 1987 και στον ρόλο του Commissario Corso στη σειρά "Notte di luna" του Alberto Sironi.

Το 2004, μαζί με τον στενό του φίλο Ugo Conti, παρουσίασε και εγκαινίασε την εκπομπή καμπαρέ "Colorado Café Live" στο Italia 1.

Τον Δεκέμβριο του 2005, ήταν ο πρωταγωνιστής της τηλεοπτικής σειράς "Il giudice Mastrangelo", με πρωταγωνίστρια την Amanda Sandrelli.

Το 2006, ο Diego Abatantuono επέστρεψε στον κινηματογράφο με την ταινία "Eccezzziunale... veramente - Capitolo secondo... me", στην οποία επανέφερε τον παλιό του χαρακτήρα Donato, πρώην αρχηγό των οπαδών της Μίλαν. Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στην ταινία "Gli amici del bar Margherita", σε σκηνοθεσία Pupi Avati (2009).

Diego Abatantuono το 2010

Ταινίες από αυτά τα χρόνια είναι: "Happy Family", σε σκηνοθεσία Gabriele Salvatores (2010)- "Cose dell'altro mondo", σε σκηνοθεσία Francesco Patierno (2011)- "Ti stimo fratello", σε σκηνοθεσία Giovanni Vernia και Paolo Uzzi (2012)- "Buona giornata", σε σκηνοθεσία Carlo Vanzina (2012)- "Il peggior Natale della mia vita", σε σκηνοθεσία Alessandro Genovesi (2012)- "Indovina chi viene a Natale?", σε σκηνοθεσία Fausto Brizzi (2013)- "Lagente che sta bene", σε σκηνοθεσία Francesco Patierno (2014)- "I babysitter", σε σκηνοθεσία Giovanni Bognetti (2016)- "Mister Felicità", σε σκηνοθεσία Alessandro Siani (2017).