Βιογραφία - Tele advance

Lorenzo Giovanni Arbore, πολυσχιδής ραδιοφωνική και τηλεοπτική προσωπικότητα, ηθοποιός, showman και μουσικός, γεννήθηκε στη Φότζια στις 24 Ιουνίου 1937. Στη μακρά καλλιτεχνική του σταδιοδρομία, κατάφερε το δύσκολο κατόρθωμα να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο ραδιόφωνο, τη μουσική, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, διατηρώντας πάντα ανέπαφο τον χαρακτήρα του.

Ο Arbore γεννήθηκε μεν στη Φότζια, αλλά είναι Ναπολιτάνος λόγω υιοθεσίας, με τελετή στο δημαρχείο της πόλης, όπου αποφοίτησε από τη Νομική. Ως καλλιτέχνης, άρχισε να κάνει την εμφάνισή του στην Απουλιανή γενέτειρά του, στην "Taverna del Gufo", αφού πρώτα ήταν μέλος ενός συγκροτήματος τζαζ της Φότζια.

Πάντα στο σπίτι του στη ρωμαϊκή show business, είναι ένας από τους ελάχιστους showman Οι Ιταλοί να είναι προικισμένοι με φλογερή δημιουργικότητα και ικανοί να κάνουν αποδεκτό και να εφαρμόσουν με επιτυχία κάθε πρόγραμμά του.

Το 1972 ξεκίνησε την πρώτη του πραγματική εμπειρία στον κόσμο της μουσικής με το συγκρότημα "N.U. Orleans Rubbish Band" (όπου N.U. σημαίνει "Nettezza Urbana"), μια μπάντα που αποτελούνταν, εκτός από τον ίδιο τον Arbore στο κλαρινέτο, από τους Fabrizio Zampa στα τύμπανα, Mauro Chiari στο μπάσο, Massimo Catalano στο τρομπόνι και Franco Bracardi στο πιάνο. Με αυτούς κυκλοφόρησε ένα single 45 στροφών που περιείχε τα κομμάτια "She was not anangel" και "The stage boy".

Στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα του στο ραδιόφωνο με τις εκπομπές "Bandiera gialla", "Alto gradimento" και "Radio anche noi" μαζί με τον Gianni Boncompagni, καινοτόμες εκπομπές που σημείωσαν αμέσως υψηλή τηλεθέαση. Η μετάβαση από το ραδιόφωνο στην τηλεόραση ήταν σύντομη.

Η τηλεοπτική καριέρα του Renzo Arbore ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, που χαρακτηρίστηκε από διαμαρτυρίες, πικρές αντιπαραθέσεις και διαδηλώσεις. Ήταν μια συγκεκριμένη κοινωνική και πολιτική στιγμή που ενέπνευσε τον Arbore να δημιουργήσει την εκπομπή "Speciale per voi" (Ειδικά για εσάς). Ήταν η πρώτη του τηλεοπτική εκπομπή που υπέγραψε ως συγγραφέας και παρουσιαστής- ήταν μια μουσική εκπομπή που δεν ήταν αναγκαστική, όπως συμβαίνει στη σύγχρονη τηλεόραση,Μαρτυρά πιστά το κλίμα αντιπαράθεσης και αμφισβήτησης της εποχής. Μια εκπομπή που βάφτισε ονόματα όπως ο Lucio Battisti, για να αναφέρουμε μόνο έναν. Το κοινό στην αίθουσα παρεμβαίνει και ασκεί κριτική (ακόμη και ανοιχτά) στους καλεσμένους που έρχονται να εμφανιστούν. Στην πραγματικότητα, γεννιέται το πρώτο talk-show στην ιταλική τηλεόραση.

Το 1976, οι Ιταλοί, εκπαιδευμένοι από την κυριακάτικη τηλεοπτική εκπομπή "Domenica In", ανακάλυψαν ότι στο δεύτερο κανάλι Rai υπήρχε η "L'Altra domenica", μια εκπομπή με την οποία ο Renzo Arbore έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική-δημοφιλή τηλεόραση. Ο Arbore επινόησε αυτή την "εναλλακτική" εκπομπή που σύντομα έγινε τηλεοπτική λατρεία. Το κοινό παρακολούθησε για πρώτη φορά ζωντανά την εκπομπή: η "L'altra domenica" ήταν η τρελήσυνδυασμός παιχνιδιών, σκίτσων και παρωδιών με τα οποία ο Ρέντζο λανσάρει, μεταξύ άλλων, χαρακτήρες όπως ο Ρομπέρτο Μπενίνι, η Μίλι Καρλούτσι, ο Μάριο Μαρένκο, οι αδελφές Μπαντιέρα, ο Τζόρτζιο Μπρακάρντι, ο Γκέγκε Τελεσφόρο, η Μαρίζα Λαουρίτο, ο Νίνο Φρασίκα, ο Αμερικανός ξάδελφός του Άντι Λουόττο, οι γελοιογραφίες του Μαουρίτσιο Νικέτι και οι συνδέσεις της Ιζαμπέλα Ροσελίνι από τη Νέα Υόρκη, και ενισχύει χαρακτήρες όπως ο ΜικέλεMirabella, Luciano De Crescenzo και οι Microband.

Έφτασε η δεκαετία του 1980 και ο Arrbore επέστρεψε στην τηλεόραση ως συγγραφέας και παρουσιαστής των εκπομπών "Tagli, ritagli e frattaglie" και "Telepatria International". Το 1984, με την ευκαιρία της 60ής επετείου του ραδιοφώνου της RAI, πραγματοποίησε αυτό που μάλλον ήταν όνειρό του εδώ και καιρό: επινόησε και παρουσίασε το "Cari amici, vicini e lontani" (Αγαπητοί φίλοι, κοντινοί και μακρινοί), καταφέρνοντας να εμπλέξει το ραδιόφωνο και την τηλεόραση σε έναν γάμο που μέχρι τότε φαινόταν γάμος δύο ανθρώπων.τότε δύσκολο, για να μην πω αδύνατο.

Το 1985 είναι η χρονιά του "Quelli della notte", μιας τηλεοπτικής εκπομπής που εγκαινιάζει τη "δεύτερη νύχτα" στην οποία ο Arbore βρίσκει την πιο κατάλληλη θέση του. Η εκπομπή είναι ο θρίαμβος του αυτοσχεδιασμού στο υψηλότερο στάδιο, ικανός να επιβάλει ένα νέο ύφος, στο οποίο οι πρωταγωνιστές στο σαλόνι χαζολογούν και μιλούν ελεύθερα, ακολουθώντας μόνο ένα νήμα που ορίζει το θέμα του επεισοδίου. Το αποτέλεσμα είναιεκπληκτική κωμωδία καθώς είναι αυτοσχεδιαστική και αυτοσχεδιασμένη, μια τέχνη περισσότερο μοναδική παρά σπάνια στη σύγχρονη τηλεόραση τα επόμενα χρόνια.

Ο Arbore εν τω μεταξύ πήρε μέρος στο Sanremo το 1986 με το τραγούδι "Il clarinetto" και κέρδισε τη δεύτερη θέση, γύρισε τις ταινίες "Il Pap'occhio" και "F.F.S. Cioè...che mi ha portato a fare sopra Posillipo se non vuoi bene più mi?

Το 1987 ξεκίνησε το καθημερινό strip του "D.O.C.", ένα μουσικό πρόγραμμα με "Denominazione di Origine Controllata", που άνοιξε τις πόρτες της τζαζ, των μπλουζ και της ροκ στο ευρύ κοινό, και το οποίο ο Arbore τοποθέτησε ένα χρόνο αργότερα στην αγαπημένη του "νυχτερινή" ώρα στο πρόγραμμα με τίτλο "International D.O.C. Club". Ήταν όμως η χρονιά του "Indietro Tutta", ενός σατιρικού προγράμματος που περιέγραφεΟ Αρμπόρε είναι ο ναύαρχος αυτού του πλοίου που πλέει ανάποδα, βοηθούμενος στα 65 καθημερινά επεισόδια από τον "καλό παρουσιαστή" Νίνο Φρασίκα. Ένας παράξενος "όχλος" που διακωμωδεί με ξεκαρδιστικές εφευρέσεις αυτό που θα ήταν η τηλεόραση του μέλλοντος: ανάμεσα σε κουίζ, κροκόδειλους και "χορηγούς κακάο".θαύμα", δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κανείς το μεγάλο όραμα που είχαν ο Arbore και οι σύντροφοί του ακόμη και τότε.

Το 1990 παρουσίασε την εκπομπή "Il Caso Sanremo", όπου σε μια προσομοιωμένη δίκη ήταν ο δικαστής των γεγονότων και των αδικημάτων της ιστορίας του τραγουδιού του Σανρέμο, περιτριγυρισμένος από ένα απίθανο δικαστήριο και δικηγόρους που υποδύονταν ο Michele Mirabella και ο Lino Banfi. Το 1991 εμφανίστηκε μόνο ως παρουσιαστής σε μια βραδιά αφιερωμένη στη σύγκριση της ιταλικής μουσικής της δεκαετίας του '40 με την αμερικανική μουσική. Το 1992 απέτισε ένα εγκάρδιο αφιέρωματηλεόραση στον Τοτό με το "Dear Totò... I want to introduce you", ένα πρόγραμμα που γιορτάζει το καλλιτεχνικό μεγαλείο του Πρίγκιπας του γέλιου .

Για 22 συνεχόμενες ώρες, χωρίς διακοπή, το 1996 ο Αρμπόρε παρουσίασε το "La Giostra", ζωντανά μέσω δορυφόρου για τη Rai International, της οποίας έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής και μάρτυρας- εγκατέλειψε σχεδόν οριστικά τις εισβολές του στη μικρή οθόνη: άλλωστε, το τηλεοπτικό μοντέλο που τον χαρακτήριζε πάντα είναι αυτό που συνδέεται με το jam-session, όπου η προετοιμασία και ο αυτοσχεδιασμός συναντιούνται γιασυνειδητοποιήστε ένα διασκεδαστικό παιχνίδι με μέρη.

Η υπερβολικά στενή σχέση με τους εμπορικούς νόμους του Auditel, που στερούν χώρο από τον πολιτισμό, είναι πολύ στενή γι' αυτόν και προτιμά να εκφράσει το ταλέντο του με άλλους τρόπους. Το 1991, ιδρύει την "L'Orchestra Italiana", αποτελούμενη από δεκαπέντε σπουδαίους οργανοπαίκτες, με σκοπό να διαδώσει το κλασικό ναπολιτάνικο τραγούδι σε όλο τον κόσμο. Το 1993, σημειώνει μια τεράστια επιτυχία στο Radio City Music Hall στοΝέα Υόρκη.

Επανεμφανίστηκε στη μικρή οθόνη μόλις το 2001, όταν παρουσίασε εκ νέου το showcult "L'altra domenica" στο Rai-Sat- παρουσίασε επίσης τρία αφιερώματα για την Ιαπωνία: "Ιταλικό σούσι", "Sotto a chi Tokio" και "Un italiano a Tokio".

Εκτός από μια πολύ σύντομη σειρά που προβλήθηκε το 2002 ("Son felice sol così quando canto notte e dì: Do Re Mi Fa Sol La Si"), τον Μάιο του ίδιου έτους ήταν ο πρωταγωνιστής του "Maurizio Costanzo Show" στο οποίο γιορτάστηκε η καριέρα του ως μουσικός και showman τηλεόραση, μια στιγμή που μας θυμίζει πως ο Αρμπόρε κατάφερε να φτιάξει μια μοναδική τηλεόραση, που δεν επιδέχεται ορισμούς, πλούσια σε αποχρώσεις και συνδυασμό διαφορετικών μορφών τέχνης, από το ραδιόφωνο μέχρι τον κινηματογράφο, από το θέατρο μέχρι τη δημοσιογραφία. Ένα επεισόδιο που επικεντρώνεται στην καριέρα του φαίνεται να ανοίγει την πόρτα για μια οριστική συνταξιοδότηση, αλλά ο Ρέντσο Αρμπόρε δεν παύει να εκπλήσσει και το Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2005 κάνει τηνμεγάλο τηλεοπτικό comeback με το "Special for Me", ή αλλιώς "Όσο λιγότεροι είμαστε, τόσο καλύτεροι είμαστε", με το οποίο αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι μπροστά από όλους τουλάχιστον μια δεκαετία.

Το 2006, συμμετείχε στο πρώτο επεισόδιο της σειράς "Don Matteo", στο πλευρό του Terence Hill, και την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην prime time στο "Stiamo lavorando per noi", ένα πρόγραμμα καμπαρέ με οικοδεσπότες τους βετεράνους Cochi και Renato. Εμφανίστηκε επίσης ως καλεσμένος στο "Che tempo che fa" του Fabio Fazio και στο "Quelli che...il calcio" της Simona Ventura.

Στις αρχές του 2022, έλαβε τον τίτλο του Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Sergio Mattarella .