بیوگرافی • پیش نمایش پیشرفته

لورنزو جیووانی آربوره، شخصیت چندوجهی رادیو تلویزیونی، بازیگر، شومن و نوازنده، در 24 ژوئن 1937 در فوجا به دنیا آمد. او در کار هنری طولانی خود در کار دشوار تلاش در رادیو، موسیقی، سینما و تلویزیون موفق شد و شخصیت خود را همیشه دست نخورده نگه داشت.

آربور در فوجیا به دنیا آمد، اما او به فرزندخواندگی ناپلی است، با یک مراسم مشترک، جایی که در رشته حقوق فارغ التحصیل شد. او به‌عنوان یک هنرمند، پس از حضور در پی گروه جاز فوجیا، راه خود را در زادگاهش Puglia، در "Taverna del Gufo" آغاز می‌کند.

همیشه در دنیای سرگرمی های رومی آسوده خاطر است، او یکی از معدود شومن ایتالیایی است که دارای خلاقیت شدید است و قادر است هر یک از برنامه های خود را پذیرفته و با موفقیت اجرا کند.

در سال 1972 او اولین تجربه واقعی خود را در دنیای موسیقی با مجموعه "N.U. Orleans Rubbish Band" (جایی که N.U مخفف "Nettezza Urbana" است) آغاز کرد، گروهی که نه تنها توسط خود Arbore ساخته شده است. کلارینت، اما همچنین توسط فابریزیو زامپا در درام، مائورو کیاری باس، ماسیمو کاتالانو در ترومبون و فرانکو براکاردی در پیانو. او با آنها یک 45 دور شامل آهنگ های "او یک فرشته نبود" و "پسر صحنه" منتشر می کند.

او سپس فعالیت خود را در رادیو با پخش برنامه های "Bandiera Gialla"، "Alto gradimento" و "Radio anche noi" در کنار آن آغاز کرد.Gianni Boncompagni، برنامه های نوآورانه ای که بلافاصله به رتبه های بالا می رسند. انتقال از رادیو به تلویزیون کوتاه خواهد بود.

حرفه تلویزیونی رنزو آربوره در پایان دهه 1960 آغاز شد که مشخصه آن اختلافات، درگیری های تلخ و اعتراض بود. یک لحظه اجتماعی و سیاسی خاص که الهام بخش برنامه "ویژه برای شما" در Arbore است. این اولین برنامه تلویزیونی اوست که به عنوان نویسنده و مجری آن را امضا می کند. این یک برنامه موزیکال است که بدون فشارهای پیچیده ای که در تلویزیون مدرن اتفاق می افتد، صادقانه شاهد فضای تقابل و اعتراض زمانه است. برنامه ای که نام هایی مانند لوسیو باتیستی را تعمید می دهد. تماشاگران مداخله می کنند و از مهمانانی که برای اجرا می آیند انتقاد می کنند (حتی آشکارا). در واقع، اولین برنامه گفتگو در تلویزیون ایتالیا متولد شد.

در سال 1976، ایتالیایی‌ها که در یکشنبه تلویزیون "دومنیکا این" آموزش دیده بودند، متوجه شدند که در دومین کانال رای "L'Altra Domenica" وجود دارد، برنامه‌ای که با آن رنزو آربوره در سطح ملی-مردمی فرود می‌آید. تلویزیون. Arbore این نمایش "جایگزین" را اختراع می کند که به زودی تبدیل به یک فرقه تلویزیونی می شود. مردم برای اولین بار با این برنامه به صورت زنده پخش می شوند: "یکشنبه دیگر" ترکیبی عجیب از بازی ها، کاریکاتورها و پارودی ها است که رنزو با آن شخصیت هایی مانند روبرتو بنینی، میلی کارلوچی، ماریو را معرفی می کند.مارنکو، خواهران Bandiera، جورجیو براکاردی، Gegè Telesforo، Marisa Laurito، Nino Frassica، پسر عموی آمریکایی اندی لوتو، کارتون‌های Maurizio Nichetti، ارتباط با ایزابلا روسلینی از نیویورک، و شخصیت‌هایی مانند Michele Lucano Cresino Cresino. و میکروباند.

دهه هشتاد در راه است و آربور به عنوان نویسنده و مجری "Tagli, ritagli e frattaglie" و "Telepatria International" به تلویزیون بازگشته است. در سال 1984، به مناسبت شصتمین سالگرد تأسیس رادیو رای، او متوجه شد که احتمالاً مدتی بود آرزوی او بود: "دوستان عزیز، دور و نزدیک" را اختراع و ارائه کرد و توانست رادیو و تلویزیون را درگیر کند. ازدواجی که تا آن زمان دشوار به نظر می رسید، اگر نگوییم غیرممکن.

1985 سال "آنان شب" است، یک برنامه تلویزیونی که "آخر عصر" را افتتاح می کند که در آن Arbore مناسب ترین مکان خود را پیدا می کند. انتقال، پیروزی بداهه نوازی در بالاترین مرحله اش است، که می تواند سبک جدیدی را تحمیل کند، که در آن قهرمانان در اتاق نشیمن فقط به دنبال رشته ای که موضوع اپیزود تعیین شده است، به هم می ریزند و آزادانه صحبت می کنند. نتیجه یک کمدی است که از این جهت که بداهه و بداهه است شگفت‌انگیز است، هنری منحصر به فردتر از کمیاب‌تر در تلویزیون مدرن که در سال‌های بعد خواهد آمد.

در این بین، آربوره در سال 1986 با آهنگ "Il clarinetto" در Sanremo شرکت کرد و به دست آورد.در مرحله دوم فیلم های «Il Pap'occhio» و «F.F.S.S. یعنی... اگر دیگر دوستم نداری مرا بالای پوزیلیپو به کجا برد؟» فیلمبرداری می کند.

در سال 1987، استریپ روزانه "D.O.C."، یک برنامه موزیکال با "منشأ کنترل شده"، که درهای جاز، بلوز و راک را به روی عموم مردم باز می کند و Arbore یک سال بعد آن را برگزار می کند. در بازه زمانی «شب» در برنامه ای با عنوان «باشگاه بین المللی D.O.C.» ترجیح می دهد. اما امسال سال "ایندیترو توتا" است، برنامه ای طنز که تلویزیونی را که امروز در جوانی می بینیم به تفصیل توصیف و محکوم می کند. Arbore دریاسالار این کشتی است که در 65 قسمت روزانه توسط "مجری خوب" Nino Frassica کمک می کند. یک "خروش" عجیب و غریب که با اختراعات خنده‌دار به تمسخر می‌آید که تلویزیون آینده را می‌توانست: بین کیزونی، دستمال کاغذی در آغوش گرفته و "sponsorao col cacao marvelio"، تنها می‌توان دید عالی که آربوره و همراهانش از قبل داشتند را تحسین کرد. سپس.

در سال 1990 او "Il Caso Sanremo" را رهبری می کند، جایی که در یک محاکمه شبیه سازی شده قاضی اعمال و سوء رفتارهای تاریخ آواز سان رمو است که توسط دادگاهی نامحتمل و وکلایی با بازی میکله میرابلا و لینو بانفی احاطه شده است. در سال 1991 او تنها در شبی که به مقایسه بین موسیقی ایتالیایی دهه چهل و موسیقی آمریکایی اختصاص داشت به عنوان رهبر ارکستر ظاهر شد.در سال 1992 او با «توتو عزیز... می‌خواهم تو را معرفی کنم»، برنامه‌ای برای بزرگداشت عظمت هنری شاهزاده خنده ، از توتو ادای احترام کرد.

برای 22 ساعت متوالی، بدون توقف، در سال 1996 Arbore "La Giostra" را به صورت زنده از طریق ماهواره برای Rai International اجرا کرد، که او مدیر هنری و گواهینامه آن شد. او تقریباً به طور قطعی ناهنجاری‌های روی صفحه نمایش کوچک را کنار می‌گذارد: هر چه باشد، مدل تلویزیونی که همیشه او را مشخص می‌کرده، همان مدلی است که به جلسه جم مرتبط است، جایی که آماده‌سازی و بداهه‌پردازی برای خلق یک بازی نقش‌آفرینی سرگرم‌کننده به هم می‌رسند.

رابطه بسیار نزدیک با قوانین تجاری آئودیتل که فضایی را که برای فرهنگ در نظر گرفته شده را رها می کند، برای او تنگ است و ترجیح می دهد استعدادهای خود را از راه های دیگر ابراز کند. در سال 1991 او "L'Orchestra Italiana" متشکل از پانزده نوازنده بزرگ را با هدف گسترش آواز کلاسیک ناپل در سراسر جهان تأسیس کرد. در سال 1993 او در تالار موسیقی رادیو سیتی در نیویورک به موفقیت چشمگیری دست یافت.

او تنها در سال 2001 دوباره روی صفحه نمایش کوچک ظاهر شد، زمانی که او نمایش فرقه ای خود "L'altra Domenica" را در Rai-Sat دوباره پیشنهاد داد. همچنین سه محصول ویژه در ژاپن ارائه می دهد: "سوشی ایتالیایی"، "Sotto a chi Tokyo" و "Un italiano a Tokyo".

به غیر از یک سریال بسیار کوتاه که در سال 2002 پخش شد ("من خوشحالم که شب و روز می خوانم: Do Re Mi Fa Sol La Si")، در ماه میدر همان سال او در "نمایش مائوریتزیو کوستانزو" که در آن فعالیت او به عنوان یک نوازنده و تلویزیون شومن جشن گرفته می‌شود، بازی کرد، لحظه‌ای که به یاد می‌آورد که آربور چقدر توانسته تلویزیونی منحصربه‌فرد بسازد. اجازه تعاریف، تفاوت های ظریف و ترکیبی از اشکال مختلف هنری، از رادیو تا سینما، از تئاتر تا روزنامه نگاری را نمی دهد. به نظر می‌رسد که اپیزودی با محوریت حرفه‌ی او درهای بازنشستگی قطعی را باز می‌کند، اما رنزو آربوره هرگز غافلگیر نمی‌کند و در شنبه 22 ژانویه 2005 او با «Speciale per Me» یا «هرچه کمتر باشیم، بهتر است» به تلویزیون بازمی‌گردد. ما هستیم» که بار دیگر ثابت می کند که او حداقل یک دهه از همه جلوتر است.

در سال 2006 او در اولین قسمت از مجموعه "دون متئو" در کنار ترنس هیل شرکت کرد و سال بعد در "ما برای ما کار می کنیم"، یک برنامه کاباره که توسط کهنه کارها میزبانی می شد، به زمان اصلی بازگشت. کوچی و رناتو نیز در میان مهمانان فابیو فازیو در "Che tempo che fa" و سیمونا ونتورا در "Quelli che...il calcio" ظاهر خواهند شد.

در آغاز سال 2022 او عنوان شوالیه صلیب بزرگ نشان شایستگی جمهوری ایتالیا را از رئیس جمهور جمهوری سرجیو ماتارلا دریافت کرد.