Βιογραφία - Περιβάλλον, ασυμβατότητα και ιδιοσυγκρασία

• Marina Ripa di Meana στις δεκαετίες του 1990 και 2000
• Τα τελευταία χρόνια

Η Marina Elide Punturieri γεννήθηκε στο Reggio Calabria στις 21 Οκτωβρίου 1941. Μεγάλωσε σε μια μεσοαστική οικογένεια και μετά τις σπουδές της στη γενέτειρά της, άρχισε να εργάζεται ως στυλίστρια ανοίγοντας ένα ατελιέ υψηλής ραπτικής στην Piazza di Spagna της Ρώμης. Το 1961, παντρεύτηκε τον Alessandro Lante della Rovere, στην εκκλησία του San Giovanni Battista dei Cavalieri di Rodi το 1961- με τον Alessandro, έναν άνδρα αρχαίας οικογένειαςδούκας, έχει μια κόρη, τη Λουκρητία Λάντε ντέλα Ροβέρε, η οποία θα γίνει ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Στη δεκαετία του 1970, η Μαρίνα είχε μια βασανιστική ερωτική σχέση με τον ζωγράφο Franco Angeli. Έγραψε ένα βιβλίο για την εμπειρία αυτή, το "Cocaine at breakfast" (2005), στο οποίο αφηγείται πώς έφτασε στο σημείο να εκπορνεύεται για να μπορεί να αγοράζει ναρκωτικά για τον εραστή της.

Χώρισε με τον Alessandro Lante della Rovere, αλλά συνέχισε να διατηρεί και να χρησιμοποιεί το επώνυμό του τόσο υπογράφοντας αυτοβιογραφικά έργα όσο και για άδειες που αφορούσαν τη βιομηχανία της μόδας στην οποία εργαζόταν. Σταμάτησε να χρησιμοποιεί το επώνυμό του όταν το απαγόρευσε το δικαστήριο, κατόπιν αιτήματος του ίδιου του Lante della Rovere.

Ξεκίνησε μια σειρά ρομαντικών σχέσεων, μεταξύ των οποίων και με τον δημοσιογράφο Lino Jannuzzi, τις οποίες αφηγείται στο μπεστ σέλερ "I miei primi quarant anni" (Τα πρώτα σαράντα χρόνια μου). Το 1982 παντρεύτηκε τον Carlo Ripa di Meana, από οικογένεια μαρκήσιων- είκοσι χρόνια αργότερα, το 2002, σύναψε θρησκευτικό γάμο.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '70 άρχισε να εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στην τηλεόραση ως αρθρογράφος σε εκπομπές όπου τόνιζε τον πληθωρικό χαρακτήρα της και την αντικομφορμιστική της φύση. Η Marina Ripa di Meana εμφανιζόταν συχνά ως υπερβολικός χαρακτήρας: συζητούσε για την πολιτική, τα θέματα της φύσης, την προστασία του τοπίου, την εξύψωση της ομορφιάς και, πάνω απ' όλα, την υπεράσπιση των ζώων.

Φίλη διανοούμενων και συγγραφέων όπως ο Αλμπέρτο Μοράβια και ο Γκοφρέντο Παρίσε, με την πάροδο των χρόνων έγινε όλο και πιο ελευθεριακή σε σημείο που να θεωρείται από πολλούς ένα από τα σύμβολα της σκουπιδοτηλεόρασης. Με την καλή της εμφάνιση, η Μαρίνα δεν διστάζει να φωτογραφηθεί εντελώς γυμνή για εκστρατείες κατά της χρήσης γουναρικών και ως μαρτυρία για τη συγκέντρωση χρημάτων για την έρευνα κατά τηςτον καρκίνο, μια ασθένεια που αντιμετώπισε δύο φορές από πρώτο χέρι, ξεπερνώντας την.

Οι δραστηριότητές της στον επαγγελματικό τομέα είναι ποικίλες: έχει γράψει πολλά βιβλία, πολλά αυτοβιογραφικά, αλλά και αστυνομικά και συναισθηματικά μυθιστορήματα, και έχει σκηνοθετήσει την ταινία "Cattive Ragazze" (1992). Δύο ταινίες έχουν κυκλοφορήσει για τη ζωή της: "I miei primi quarant anni" του Carlo Vanzina (1987), μια πολύ επιτυχημένη cult ταινία, και "La più bella del reame" του Cesare Ferrario (1989).

Marina Ripa di Meana στις δεκαετίες του 1990 και 2000

Το 1990, η Marina Ripa di Meana εγκαινίασε και διηύθυνε για δύο χρόνια το μηνιαίο περιοδικό "Elite", το οποίο εκδίδεται από την Newton&Compton Editore. Το 1995, έγινε πρέσβειρα στην Ιταλία για το IFAW (Διεθνές Ταμείο για την Ευημερία των Ζώων - ΗΠΑ).

Στη δεκαετία του 1990, εμψύχωσε εκστρατείες στην Ιταλία, καθώς και σε άλλες χώρες, ενάντια στην εξόντωση των νεογνών φώκιας, ενάντια στη χρήση των δερμάτων και των γουναρικών για λόγους μόδας και ματαιοδοξίας, ενάντια στις ταυρομαχίες, ενάντια στα γαλλικά πυρηνικά πειράματα στην ατόλη Μουρούρα, ενάντια στο ξεκοίλιασμα του Πίντσιο (2008), ενάντια στο κλείσιμο του ιστορικού νοσοκομείου San Giacomo στην καρδιά της Ρώμης (2008), και για τοέγκαιρη πρόληψη του καρκίνου.

Ανάμεσα στις αγάπες του είναι τέσσερα σκυλιά: ο Ριζότο, η Μηλιά, ο Μάνγκο και ο Μόκα. Marina Ripa di Meana λάνσαρε τη δική του μάρκα με την οποία υπέγραφε γυαλιά, πορσελάνες και οικολογικές γούνες.

Τα τελευταία χρόνια

Το 2009, έλαβε μέρος στο ριάλιτι "La fattoria", με οικοδέσποινα την Paola Perego. Την ίδια χρονιά, έλαβε επίσης μέρος σε ένα επεισόδιο της τρίτης σεζόν του τηλεοπτικού δράματος I Cesaroni, που μεταδόθηκε από το Canale 5, στο οποίο υποδύθηκε τον εαυτό της.

Το 2015 έκανε το ντεμπούτο της ως θεατρική ηθοποιός στο έργο "Il Congresso degli Arguti". Ασθενής με καρκίνο από το 2002, απεβίωσε το απόγευμα της 5ης Ιανουαρίου 2018 στη Ρώμη, σε ηλικία 76 ετών.