بیوگرافی

کیت کارسون (که نام اصلی او کریستوفر است) در 24 دسامبر 1809 در ریچموند، شهرستان مدیسون (ایالت کنتاکی) به دنیا آمد. هنگامی که او تنها یک سال داشت، با اقوامش به منطقه روستایی میسوری در نزدیکی فرانکلین نقل مکان کرد. کیت یازدهمین فرزند از پانزده فرزند خانواده کارسون است (ده نفر از آنها لیندسی، پدر کریستوفر، از همسر دومش، ربکا رابینسون، مادر کریستوفر به دنیا آمد؛ پنج فرزند دیگر از همسر اول او، لوسی بردلی) آمده است. لیندزی در حالی که کیت هشت ساله است، در اثر برخورد درخت سقوط کرده می میرد: بنابراین خانواده ناگهان در شرایط اقتصادی بسیار پیچیده ای قرار می گیرد، تا جایی که کیت مجبور است مدرسه را ترک کند تا در مزرعه خانوادگی کار کند و شروع به شکار کند.

پس از فرار از خانه در شانزده سالگی، در سراسر ایالات متحده در جهت سانتافه سرگردان می شود، قبل از رسیدن به کلرادو، جایی که برای اقامت دائم، به یک شکارچی تبدیل می شود. او بعداً فعالیت خود را تغییر داد و خود را وقف اکتشاف کرد: به عنوان راهنما از مسیری که کاروان های پیشگامان را از شرق قاره به کالیفرنیا می آورد مراقبت می کرد، اما او اغلب مسئول اکسپدیشن ها در کوه های راکی ​​و نیز بود. کالیفرنیا.

در طول یک سفر شکار، او در فورت بنت، یک پست تجاری نه چندان دور از دنور امروزی که در روزهای شکار ساخته شده بود، اقامت کرد.به گاومیش کوهان دار امریکایی، به منظور تامین گوشت کافی برای تغذیه کارگران و بازدیدکنندگان. در آن دوره است که کیت کارسون چالش معروف خود را پیش می برد: تنها با شش ضربه، شش گاومیش کوهان دار دراز بکشد. طبق افسانه، او پس از اینکه توانست یکی از گلوله ها را که به عمق یکی از حیواناتی که قبلا کشته شده بود، بازیابی کند، با کشتن حتی هفت گاومیش کوهان دار از خود پیشی می گیرد.

پس از شرکت در جنگ مکزیک و آمریکا بین سالهای 1846 و 1848، در 29 مارس 1854 در لژ 109 مونتزوما وارد فراماسونری شد. در 17 ژوئن همان سال به درجه همکار هنرمند ارتقا یافت تا در پایان دسامبر به مقام استادی ارتقا یابد. پس از اینکه ستون‌های 204 Bent Lodge در تائوس بلند شدند، کارسون در سال 1860 به آنجا نقل مکان کرد و سمت سرپرست دوم را گرفت. پیش از این، او موفق شده بود یک معاهده صلح بین تائوس پوئبلو، آراپاهو و مواتچه یوتا منعقد کند: آنها در صورت اختلاف با سایر جمعیت ها از ایالات متحده حمایت می کردند و سعی می کردند هرگونه شورشی را در یوتا سرکوب کنند.

اندکی پس از آن، کارسون در ارتش شمالی نام نویسی کرد و با آن در جنگ داخلی بین سال های 1861 و 1865 شرکت کرد و درجه سرتیپی را به خود اختصاص داد. در همین حال، در سال 1864 لژ Bent مجبور به پایین آوردن ستون ها شد. کیتبنابراین، کارسون به لژ مونتزوما باز می گردد: او تا زمان مرگش در آنجا خواهد ماند. پس از جنگ، او به کوهستان ساکرامنتو در فورت استانتون فرستاده شد تا از قبایل سرخپوست ناواهو و آپاچی مراقبت کند. او در اینجا سرکوبی معتدل بومیان را اعمال می‌کند و تا آنجا که ممکن است سعی می‌کند به جان انسان‌ها احترام بگذارد: اگرچه دستور به اسارت گرفتن زنان و کشتن همه مردان است، او خود را به نابود کردن کالاهای مادی و نجات مردم محدود می‌کند.

کیت کارسون در 23 مه 1868 در بوگسویل در سن پنجاه و هشت سالگی، نه چندان دور از مسیری که در گذشته بارها به عنوان راهنما از آن عبور کرده بود، درگذشت. آخرین کلمات او این است: " Adios compadres ". خداحافظ دوستان، به زبان اسپانیایی.

شکل او الهام‌بخش سنت فرهنگی آمریکا خواهد بود: در میان فیلم‌هایی که به او تقدیم شده است، "تکس و ارباب پرتگاه" به کارگردانی دوچیو تساری در سال 1985، "رد کیت کارسون" به کارگردانی را به یاد می‌آوریم. لسلی سلندر در سال 1945 و "کیت کارسون" به کارگردانی آلفرد ال. ورکر و لوید اینگراهام در سال 1928.