بیوگرافی • Vulcano در رم

Enrico Montesano متولد 7 ژوئن 1945 در رم و برادرزاده خود در هنر، اولین حضور خود را در سال 1966 به عنوان یک بازیگر تقلید در تئاتر کوچک گلدونی در کنار بازیگر مشهور آن زمان انجام داد. ویتوریو متز طنزپرداز کمدی که امروز دیگر نمایش داده نمی شود "طنز سیاه" نام داشت. در فصل 67/68، با همکاری لئونه مانچینی و مائوریتزیو کوستانزو، فعالیت کاباره‌ای خود را در پاف، تئاتر معروف لاندو فیورینی واقع در تراستوره آغاز کرد.

او برای دو فصل در آنجا ماند، همه با بازخوردهای عالی از طرف مردم و منتقدان، که به این ترتیب شروع به کشف یک کمدین غریزی، پرشور، مجذوب کننده اما همچنین فرهنگی و ظریف کردند. ترکیبی که بازتولید آن دشوار است، به طوری که مونتسانو به حق شاید تنها قهرمان این نوع باشد.

به طور طبیعی، صفحه نمایش کوچک تازه متولد شده اما اکنون افسار گسیخته نمی تواند آن را نادیده بگیرد (و به طور مرگباری جذب آن نشد) بنابراین اولین حضور تلویزیونی خود را در سال 1968 در "چه دومنیکا آمیچی" ساخته کاستلانو و پیپولو به کارگردانی انجام داد. توسط ویتو مولیناری

از سال 1968 تا 1970 او به باگاگلینو در ویکولو دلا کامپانلا نقل مکان کرد و در آنجا توانست در کنار نماد دنیای روم، گابریلا فری، بازی کند. او در فصل 71/72 با نمایشی که نویسنده آن نیز هست به پاف بازمی گردد: «هومو کراس؟». سپس با ماریا گرازیا بوچلا به باگاگلینو، در محل تاریخی سالن مارگریتا، برمی گردد. با "ما خیلی عاشق بودیم"و "Repu" به نویسندگی و کارگردانی کاستلاچی و پینگیتور به مدت دو فصل پخش می شود.

از فعالیت های رادیویی، که بسیار غنی نیز است، حداقل سه سری از "Gran Varietà" را به یاد می آوریم، که در آن او شخصیت های Dudù و Coco، زن رمانتیک انگلیسی، و Torquato بازنشسته را معرفی می کند. . اما تلویزیون همیشه بر فعالیت او غالب بود، بنابراین در سال 1973 یک ویژه دو ساعته با عنوان "Io non c'entro" با ماریا گرازیا بوچلا ساخت. «Dove sta Zazà» در سال 1974 و «Mazzabubù» در سال 1975 با گابریلا فری دنبال شد.

با "Quantunque io"، در سال 1977 (که اشعار آن را با فروچیو فانتون سروده بود)، با موفقیت فرمول ورایتی تلویزیونی جدیدی را افتتاح کرد که از مشارکت کلاسیک ارکستر بزرگ و باله بزرگ چشم پوشی کرد. تمرکز بر روی گنگ های پژمرده، کاریکاتور، طرح های کوتاه، شخصیت ها، و طنزهای سیاسی و لباس. با این نمایش، شبکه جدید RAI 2 جایزه TV Montreux را دریافت می کند.

در حال حاضر بسیار محبوب است، او آماده است تا با عصر وحشتناک شنبه روبرو شود، آزمایشی بسیار سخت برای هر کسی، که او را به اجرای یک نمایش "کلاسیک" مانند "Fantastico" در فصل 1988/89 و سپس هدایت می کند. شش سال پس از پایان آن تجربه، نویسنده، مترجم و کارگردان کمدی کمدی نوآورانه "Pazza Famiglia" در سال بعد با "Pazza Famiglia 2" تکرار کردند که همان استقبال و موفقیت مخاطبان را به دست آورد.

انریکو مونتسانو در سینمای ایتالیا نیز حضوری ثابت دارد. او بیش از 50 فیلم ساخته است که از جمله آنها مائورو سورینو «عشق یعنی حسادت»، فرقه استنو «تب اسب»، «شوهر در کالج» مائوریتزیو لوسیدی، «استاتو جالب» سرجیو ناسکا، «کره و مربا پانه» و خرچنگ برای صبحانه» نوشته جورجیو کاپیتانی، «ایل لادرون» و «کوآ لا مانو» اثر پاسکواله فستا کامپانیل، «دوربین هتل» اثر ماریو مونیچلی، «Il conte Tacchia» نوشته کوربوچی، «دو کارابینیری» و «مردان سخت» ".

او اولین کارگردانی خود را با فیلم "من آن را دوست دارم" انجام داد که همچنین جایزه دیوید دی دوناتلو را به عنوان بهترین کارگردان جدید برای او به ارمغان آورد.

اما این تنها تندیس دوران حرفه ای او نیست، او همچنین سه داوید ویژه برای تفسیر فیلم هایش و یک روبان نقره ای دریافت کرده است. برای تئاتر او دو جایزه IDI (موسسه درام ایتالیا) برای "براوو!" در 1980/81 و "Beati Voi!" در سال 1992/93

فعالیت تئاتری او از جمله به دو اثر فوق محدود نمی شود بلکه با "روگانتینو" در فصل 78/79 آغاز شد و با "Se il Tempo fosse un Gambero"، "به دنبال یک تنور" و "خوشبختانه ماریا اینجاست!" با باربارا دواورسو، همه به کارگردانی پیترو گارینی. هنوز در تئاتر "انسان هیولا و فضیلت" و مونولوگ او "سطل زباله - هیچ چیز دور ریخته نمی شود". یک آتشفشان واقعی که خاموش کردن آن دشوار خواهد بود.