بیوگرافی • اشعار و حساسیت

انریکو روگری در 5 ژوئن 1957 در میلان به دنیا آمد. او در دبیرستان مشهور Berchet تحصیل کرد و در آنجا اولین تجربیات موسیقی خود را با برخی از گروه های مدرسه آغاز کرد.

در سال 1973 او گروه "Josafat" را تأسیس کرد و اولین کنسرت خود را در تئاتر San Fedele در میلان با رپرتواری از کلاسیک های راک از دهه 60 انجام داد. در عوض، در سال 1974 بود که او با دوستش سیلویو کاپچیا "شامپاین مولوتوف" را تشکیل داد: سبک "راک منحط" آلا دیوید بووی و لو رید است.

اولین آهنگ مهم مربوط به سال 1975 است: "خانه زندگی" است که در سال آخر دبیرستان کلاسیک نوشته شده است، که بعدا "Vivo da Re" خواهد بود. پس از پایان دبیرستان، انریکو در دانشکده حقوق ثبت نام کرد و به عنوان معلم جایگزین، دروس ایتالیایی و لاتین را در مدارس متوسطه پایین تدریس کرد.

در همین حال، Champagne Molotov تغییر ترکیب می‌دهد و آنچه را که به ترکیب اولین گروه پایدار تبدیل می‌شود، بر عهده می‌گیرد: انریکو روگری، سیلویو کاپچیا، پینو مانچینی، روبرتو توراتی و انریکو لونگین.

در سال 1977 گروه به سرپرستی پروفسور جوان بدنبال رها شدن Capeccia تغییر پیکربندی داد. روح موسیقی تحت تأثیر پانک راک است که در سراسر اروپا در حال انفجار است: آنها نام را به "دسیبل" تغییر می دهند. انریکو دانشگاه را ترک می کند: موسیقی اولین و مهمترین فعالیت او می شود.

این ماه اکتبر است که میلان پدر و مادرش را می بینددیوارها پوشیده از پوسترها و بروشورهایی که از کنسرت پانک دسیبل خبر می دهند. کنسرت تماما یک اختراع است: این یک تحریک به سبک مالکوم مک لارن است که واکنش ضد پانک جنبش های جوانان چپ را برمی انگیزد. ما شاهد دعوا و ضرب و شتم هستیم و روز بعد مطبوعات محلی برای اولین بار از دسی بل صحبت خواهند کرد. در هفته‌های بعد، شرکت‌های ضبط که تحت تأثیر این شرایط قرار گرفته بودند، با گروه تماس گرفتند: اسپاگتی رکوردز به آنها پیشنهاد قرارداد داد و آنها را به Castello di Carimate فرستاد تا "Punk"، اولین آلبوم را ضبط کند.

این کار موفقیت خوبی داشت و دسیبل ها به عنوان یک گروه پشتیبانی برای Heartbreakers, Adam & مورچه ها

در سال 1978 او به گروه Capeccia بازگشت و با او Fulvio Muzio، Mino Riboni و Tommy Minazzi آمدند.

1979 شاهد انتشار آلبوم "Vivo da Re" بود که در آن قلعه کاریما ضبط شده بود. سال بعد روگری دسیبل ها را با آهنگ "Contessa" به صحنه جشنواره Sanremo می کشاند: موفقیت قابل توجه است.

در پی یک دوره طولانی سوء تفاهم که از نظر حقوقی نیز مشکلاتی را به همراه خواهد داشت، مسیر انریکو روگری و مجموعه او به طور قطعی از هم جدا می شود.

با لوئیجی شیاوونه ملاقات کنید که با او قطعات زیادی از جمله شاهکارهای مطلق موسیقی پاپ ایتالیایی امضا خواهد کرد: در آگوست 1980 او آهنگ را ضبط می کند.اولین آلبوم انفرادی او "شامپاین مولوتوف". او همچنین شروع به تثبیت خود به عنوان نویسنده با "Tenax" با تفسیر Diana Est کرد.

با CGD رکوردهای زیر را ضبط کرد: "Polvere" محصول سال 1983 است. او "Il mare d'inverno" را می نویسد. با لوردانا برته موفقیت بزرگی را تجربه خواهد کرد.

او در سال 1984 با "نووو سوئینگ" در رده "بزرگ" به سان رمو بازگشت. در رده جوانان، آهنگ "Sonnambulismo" که توسط کانتون ها ارائه شده است، توسط Ruggeri-Schiavone امضا شده است. ورزشکار بزرگ (و هوادار اینتر) انریکو اولین بازی خود را در تیم ملی خوانندگان ایتالیایی در 21 مارس همان سال انجام داد.

در سال 1985 آلبوم "همه چیز جریان می یابد" منتشر شد و روگری در بررسی سالانه ترانه سرایی، پرمیو تنکو شرکت کرد. سال بعد با «Rien ne va plus» برنده جایزه منتقدان جشنواره Sanremo شد. اندکی بعد، مینی آلبوم «Difesa francaise» منتشر شد. پس از بازگشت از یک تور تابستانی طولانی و شدید، او با لورا فراتو ازدواج می کند. سال با آلبوم دیگری به نام "هنری هشتم" به پایان می رسد که با آن اولین رکورد طلای خود را به دست خواهد آورد.

نسخه Sanremo 1987 پیروز یکی از زیباترین آهنگ های ایتالیایی را مشاهده می کند: "Si può dare di più" که توسط سه گانه انریکو روگری، جیانی موراندی و اومبرتو توزی امضا و تفسیر شده است. در همان نسخه، جایزه منتقدان به «Quello che le donne non dire» به نویسندگی انریکو و تفسیر فیورلا مانویا تعلق گرفت: این قطعه بر این نکته تأکید دارد.حساسیت زیاد خواننده و ترانه سرای میلانی.

"Vai Rrouge" آلبوم دوتایی بعدی اوست. در سال 1988 انریکو دست خود را در سینما امتحان کرد و دو آهنگ را در موسیقی متن فیلم "I giorni randagi" ساخته فیلیپو اوتونی ساخت. اندکی بعد از LP دیگری بیرون می آید: "کلام به شاهدان". او برای Anna Oxa، Riccardo Cocciante، the Pooh، Mia Martini و Mina (عاطفی "The night Porter") و بسیاری برای Fiorella Mannoia آهنگ می نویسد.

در 24 مارس 1990، پسرش پیکو، پیر انریکو به دنیا آمد: دو ماه بعد نوبت به آلبوم "شاهین و مرغ دریایی" رسید که نشانگر بازگشت به راک بود.

1992 با آخرین توری که آلبوم زیبای "پیتر پن" را راه اندازی می کند، روگری را در ردیف اول در میان راکرهای ایتالیایی در استادیوم های شلوغ و استادیوم های سرپوشیده می بیند: ملودی آهنگ عنوان به سادگی مسحور کننده است و موفقیت بزرگ.

در سال 1993 انریکو روگری این شاهکار را به انجام رساند و با "Mistero"، اولین آهنگ راک که در شهر گلها پیروز شد، برای دومین بار فستیوال سانرو را برد. این آهنگ در آلبوم گلچین "La giostra della memoria" گنجانده شده است که حاوی برخی از مرواریدهای کار او است. در تور خاصی که در ادامه می آید، انریکو ترکیب هر شب را به چرخی می سپارد که عناوین زیباترین آهنگ هایش روی آن چسبانده شده است.

در سال 1994 "اشیای گمشده" منتشر شد و آندریا میرو، نوازنده چند ساز و رهبر ارکستر، به گروه ملحق شد که بعداً غیرقابل جایگزین شد.همکار و شریک زندگی

در 6 فوریه 1996، انریکو روگری 3 میلیون رکورد فروخته شده در حرفه خود را جشن گرفت: او با "L'amore is a moment" در جشنواره Sanremo شرکت کرد. به دنبال آن آلبوم عالی «لجن و ستاره» منتشر شد.

در سال 1999، "L'isola dei Tesori" منتشر شد، آلبومی که در آن انریکو برخی از مرواریدهای خود را که برای هنرمندان دیگر نوشته شده بود، دوباره تفسیر کرد، در حالی که در سال 2000، "L'uomo che vola" منتشر شد، قبل از آن "Gimondi e il Cannibale"، آهنگ موضوع هشتاد و سومین جیرو دیتالیا.

بعد از اجرای زنده دوگانه "La Vie En Rouge" (2001) او در San Remo 2003 به همراه آندریا میرو شرکت می کند و آهنگ "Nessuno tocchi Caino" را ارائه می دهد و یک بار دیگر حساسیت بسیار خود را نشان می دهد و نشان می دهد که خود افکاری علیه مضمون بسیار ظریف مجازات اعدام: انتشار آلبوم "چشمان نوازنده" به دنبال خواهد داشت، آلبومی عجیب، نه مناسب رادیو و نه برای مد روز، اما زیبا، پر از صداهای مسحور کننده ای که به یاد می آورد. (استفاده گسترده از آکاردئون) ملودی های عاشقانه کانتری.

در سال 2004 روگری تلاش می کند تا "بازگشت به سپیده دم"، مروری بر مبانی و ریشه های خود داشته باشد: آلبوم "پانک" منتشر شد، پروژه ای که الهام بخش اصلی آن پسر نوجوانش پیکو است. این یک تکرار عالی از آثار قدیمی روگری است که بیش از تفسیرهای محتاطانه از جلدها (دیوید بووی، سکس پیستولز، لو رید، کلش، رامونز) از لحاظ زمانی مطابق با آن دوره است.

چالش جدیدی در پایان سال 2005 فرا می رسد، زمانی که او موافقت می کند که برنامه تلویزیونی "Il Bivio" را در اواخر عصر در ایتالیا 1 میزبانی کند، برنامه ای که زندگی های فرضی متفاوتی را که در تاریخ وجود دارد را بیان می کند. هر کدام از ما. " من قبول کردم - انریکو توضیح می دهد - زیرا وجود هر یک از ما از بهترین فیلمنامه جالب تر است ". این برنامه که در ابتدا به عنوان یک آزمایش متولد شد، تا حدودی تکامل خواهد یافت، اما موفقیت در طول سال ها با نسخه های بعدی ادامه خواهد داشت.

تیزبین در اندیشه، درخشان در استفاده از کلمات، انریکو روگری هرگز از بیان عقاید خود با انتقاد سازنده و هرگز پیش پاافتاده از جامعه ای که در آن زندگی می کنیم، از طریق آهنگ ها و کتاب های خود ترسی نداشته است.

بیشمار ابیات هستند که باید گوهر واقعی شعر به حساب آیند. با این حال، دوستداران Ruggeri، هنرمندی که عادت داشت سکوت کند، بدون رفت و آمد در فضاهایی که توسط نورافکن ها روشن می شود، شاید اغلب دیده اند که خودی ها شاهکارهای او را رد می کنند. هستند کسانی که آن را دوست دارند و کسانی که آن را کسل کننده می دانند: انریکو آزرده نمی شود و با سادگی و لطفی که در توانش دارد، عبارات و ابیات خارق العاده عاشقانه را به دنیا می دهد.

در آغاز جولای 2009، پخش جدیدی با عنوان "Mistero" (مانند آهنگ او در سال 1993) در ایتالیا 1 شروع به پخش کرد.یک برنامه مصاحبه با موضوعات علمی تخیلی.

او با آهنگ La notte delle fate در جشنواره Sanremo 2010 شرکت می کند که پس از آن آلبوم جدیدی با عنوان The wheel منتشر می شود. برای نسخه همان سال موفق تلویزیونی "X Factor"، روگری به همراه مارا مایونچی کهنه کار و هیئت داوران جدید آنا تاتانجلو و الیو (استفانو بلیساری) از Elio e le Storie Tese به هیئت داوران پیوستند.

در سال 2017 زندگی نامه خود را با عنوان "من بدتر بودم" منتشر کرد. او دوباره در سال 2018 به سان رمو باز می گردد، این بار با گروه تاریخی خود، دسیبل، آهنگ Lettera dal duca را ارائه می دهد.

در سال 2022 آلبوم جدید - پیش بینی شده توسط تک آهنگ همنام - "La Revolution" منتشر خواهد شد.