بیوگرافی • سوار آبی

• آثار قابل توجه کاندینسکی

واسیل کاندینسکی، نقاش و نظریه پرداز مشهور هنر روسیه، آغازگر اصلی انتزاع محسوب می شود. هنر او در 16 دسامبر 1866 متولد شد و از یک خانواده ثروتمند بورژوا در مسکو می آید و در رشته حقوق شروع به تحصیل کرد. پس از اخذ مدرک حقوق، به او پیشنهاد استادی در دانشگاه داده شد، اما او حاضر نشد خود را به نقاشی اختصاص دهد.

در این مرحله از جوانی خود را وقف مطالعه پیانو و ویولن سل کرد. تماس با موسیقی بعداً برای تکامل هنری او به عنوان یک نقاش اساسی خواهد بود. یکی دیگر از رویدادهای این سال ها سهمی اساسی در شکل گیری هنر او خواهد داشت. او خود در زندگی نامه خود "نگاهی به گذشته" می نویسد: "در موضوع من، اقتصاد سیاسی (کاندینسکی در آن زمان هنوز دانشجو بود)، علاوه بر مشکل کارگران، فقط به فکر انتزاعی محض علاقه داشتم." هنرمندی که کمی جلوتر می‌گوید، توضیح می‌دهد: «دو رویداد به آن دوره برمی‌گردد که در تمام زندگی من اثر گذاشت. اولی نمایشگاه نقاشان امپرسیونیست فرانسوی در مسکو، و به‌ویژه «قلم‌ها» اثر کلود بود. مونه دومی نمایش «لوهنگرین» واگنر در بولشوی بود.در مورد مونه باید گفت اولادر آن زمان من فقط نقاشی رئالیستی و تقریباً منحصراً روسی را می دانستم [...]. و ناگهان، من برای اولین بار یک عکس را دیدم. به نظرم می رسید که بدون کاتالوگ در دست نمی توان فهمید که نقاشی قرار است چه چیزی را نشان دهد. این من را ناراحت کرد: به نظرم رسید که هیچ هنرمندی حق ندارد به این شکل نقاشی کند. در همان زمان، با حیرت متوجه شدم که آن نقاشی مزاحم و مجذوب شده است، تا به جزئی ترین جزئیات به طور غیر قابل حذفی در حافظه من تثبیت شده است.

من نتوانستم همه اینها را درک کنم [...]. اما چیزی که برای من کاملاً روشن شد، شدت پالت بود. نقاشی با تمام فانتزی و جذابیت خود را در مقابل من نشان داد. در اعماق وجودم، اولین تردید در مورد اهمیت شی به عنوان عنصر ضروری در نقاشی [...]. در لوهنگرین بود که از طریق موسیقی، تجسم و تفسیر عالی این بینش را احساس کردم [...].

با این حال، برای من کاملاً روشن شد که هنر به طور کلی دارای قدرت بسیار بیشتری از آن چیزی است که فکر می کردم، و نقاشی می تواند همان شدت موسیقی را بیان کند.

در سال 1896 او برای انجام مطالعات عمیق‌تر در زمینه نقاشی به مونیخ آلمان نقل مکان کرد. در این شهر با محیط هنری که در آن سال‌ها باعث جدایی مونیخ شده بود، تماس گرفت.(1892). آنها اولین تخمیرهای تجدید هنری هستند که بعدها پدیده اکسپرسیونیسم را به وجود آورد. کاندینسکی فعالانه در این آب و هوای آوانگارد شرکت می کند. در سال 1901 اولین انجمن هنرمندان مونیخ را تأسیس کرد که نام آن را "فالانکس" گذاشت. فعالیت تصویری او او را با محافل هنری اروپایی در ارتباط می‌سازد، نمایشگاه‌هایی را در آلمان برگزار می‌کند و نمایشگاه‌هایی در پاریس و مسکو به نمایش می‌گذارد. در سال 1909 او انجمن جدیدی از هنرمندان را تأسیس کرد: "انجمن هنرمندان مونیخ". در این مرحله هنر او به طور فزاینده ای تحت تأثیر اکسپرسیونیسم قرار می گیرد که او به آن کمک های تصویری و انتقادی می کند. و دقیقاً از اکسپرسیونیسم شروع می شود که در سال های پس از 1910 نقطه عطف او به سمت یک نقاشی کاملاً انتزاعی رخ می دهد. پس از چند درگیری با NKVM، در سال 1911 به همراه دوست نقاش خود فرانتس مارک، "Der Blaue Raiter" (سوار آبی) را تأسیس کرد.

به این ترتیب شدیدترین و پربارترین دوران زندگی هنری او آغاز شد. او در سال 1910 متن بنیادی مفهوم هنری خود را منتشر کرد: «معنوی در هنر». در اینجا هنرمند مقایسه ای را بین هنرهای مختلف پیشنهاد می کند و در موسیقی یک نیروی اساسی را در تلاش برای فراتر رفتن از بازنمایی، برای رسیدن به بعد صمیمی تر و بی جسم تر، که موسیقی قادر به ایجاد آن است، تشخیص می دهد. در واقع او می نویسد: «غنی ترین آموزش از موسیقی می آید.به جز چند استثنا، موسیقی از قرن‌ها پیش هنری بوده است که ابزار خود را برای تقلید از پدیده‌های طبیعی به کار نمی‌گیرد، بلکه برای بیان زندگی روانی هنرمند و ایجاد حیات آواها استفاده می‌کند. نوازنده ی رویایی مانند اسکرجابین...

این بازتاب ها کاندینسکی را متقاعد می کند که نقاشی باید به طور فزاینده ای شبیه به موسیقی باشد و رنگ ها باید به طور فزاینده ای با صداها جذب شوند. با هر چیزی که قابل تشخیص باشد، رها از وابستگی به جسم فیزیکی، می تواند به معنویت جان بخشد.

در سال 1914، در آغاز جنگ جهانی اول، کاندینسکی به روسیه بازگشت. در اینجا، پس از انقلاب 1917، او برای تصدی مناصب عمومی مهم در زمینه هنر فراخوانده شد.او مؤسسه فرهنگ تصویری را ایجاد کرد و آکادمی علوم هنری را تأسیس کرد.او در فضای آوانگارد روسیه شرکت کرد که در آن سالها با تولد سوپرماتیسم دچار تلاطم های مهمی شد. و سازه گرایی با این حال، با احساس چرخش قریب الوقوع عادی سازی، که عملاً فضا را برای تحقیقات آوانگاردها از بین می برد، در سال 1921 به آلمان بازگشت و هرگز به روسیه باز نخواهد گشت.

در سال 1922 توسط والتر گروپیوس برای تدریس در باهاوس در وایمار فراخوانده شد. این مدرسه هنرهای کاربردی که در سال 1919 توسط معمار تأسیس شدآلمانی، نقش اساسی در تجدید هنری اروپا در دهه های 1920 و 1930 ایفا می کند. در اینجا کاندینسکی توانست فعالیت آموزشی خود را با آزادی و آرامش فراوان انجام دهد و محیطی بسیار غنی از حضور شایسته برانگیخته شود. معماران، طراحان و هنرمندان بزرگی از سراسر اروپا در آن سال ها در این مدرسه کار می کردند. کاندینسکی به ویژه با نقاش سوئیسی پل کلی، نقاش روسی الکسی جاولنسکی و نقاش و عکاس آمریکایی لیونل فاینینگر پیوند داشت. با آنها او گروه "Die blaue Vier" (چهار آبی) را تأسیس کرد که به طور ایده آل با گروه قبلی شوالیه آبی پیوند دارد.

در این مرحله، هنر انتزاعی او چرخش بسیار تعیین کننده ای به خود می گیرد. اگر در مرحله اول نقاشی‌های او از پیکره‌های بسیار بی‌شکل و بدون نظم هندسی ترکیب شده بودند، اکنون بوم‌های نقاشی او نظم بسیار دقیق‌تری به خود می‌گیرند (تأثیر طبیعی از مفاهیم هنری مکتب باهاوس). دوره گذراندن در باهاوس در سال 1933 با بسته شدن مدرسه توسط رژیم نازی به پایان می رسد. سال بعد کاندینسکی به فرانسه نقل مکان کرد. ده سال آخر عمرش را در پاریس می گذراند. او در 13 دسامبر 1944 در محل اقامت خود در Neuilly-sur-Seine درگذشت.

آثار مهم کاندینسکی

در زیر برخی از آثار مهم و معروف کاندینسکی که ما در کانال به تحلیل و بررسی عمیق پرداخته اندفرهنگ سایت ما:

• Old Town II (1902)
• The Blue Rider (1903)
• Windmill in Holland (1904)
• زوج سوار بر اسب (1906)
• زندگی رنگارنگ (1907)
• منظره با برج (1908)
• منظره تابستانی (خانه ها در مورنائو) (1909)
• Murnau - نمای با راه آهن و قلعه (1909)
• تصویر با کماندار (1909)
• بداهه 6 (آفریقایی) (1909)
• کوه (1909)
• بداهه 11 (1910)
• مطالعه برای آهنگسازی II (1910)
• بداهه نوازی 19 (صدای آبی) (1911)
• سن جورجیو دوم (1911)
• بانوی در مسکو (1912)
• نقاشی با کمان سیاه (1912)
• بداهه 26 (1912)
• نقطه سیاه I (نقطه سیاه، 1912)
• اولین آبرنگ انتزاعی (1913)
• ترکیب VII (1913)
• شادی های کوچک (1913)
• رودخانه پاییز (1917)
• زرد، قرمز، آبی (1925)
• لهجه در صورتی (1926)
• آبی آسمانی (1940)