بیوگرافی • ناپل در قلب

• دهه 80
• دهه 90
• نینو دآنجلو در دهه 2000
• دهه 2010

Gaetano D'Angelo، با نام مستعار نینو، در 21 ژوئن 1957 در San Pietro a Patierno، در حومه ناپل به دنیا آمد. اولین فرزند از شش فرزند، از یک پدر کارگر و یک مادر خانه دار شروع می شود. برای خواندن اولین آهنگ ها در دامان پدربزرگ مادری خود، عاشق بزرگ موسیقی ناپل. نینو کوچولو با بزرگ شدن، در حالی که همسالانش اجازه می‌دادند تحت تأثیر گروه‌های مدرن قرار بگیرند (این سال‌هایی بود که موزیکال «جهان» بیتلز را ستایش می‌کرد)، نینو کوچک به طور فزاینده‌ای با موسیقی سرزمینش، خاستگاه‌هایش و مفسران آن: اسطوره‌ها پیوند خورد. از کالیبر سرجیو برونی، ماریو آباته، ماریو مرولا.

در طی یک نمایش آماتور، در محله سان بندتو در کازوریا، او توسط پدر رافائلو، یک راهب کاپوچین، کشف شد که او را تشویق کرد و به او کمک کرد تا به عنوان یک خواننده حرفه ای را دنبال کند. او شروع به شرکت تقریباً در تمام فستیوال‌های صداهای جدید که در شهر و استان برگزار می‌شود، می‌شود و در مدت کوتاهی به یکی از پرتقاضاترین خوانندگان گالری Umberto I در ناپل تبدیل می‌شود، محل ملاقات کارآفرینان کوچک که سازماندهی می‌کنند. عروسی و مهمانی های خیابانی .

در سال 1976، به لطف یک مجموعه خانوادگی، او موفق می شود مجموع لازم برای ضبط 45 دور اول خود را با عنوان "A storia mia" ('O scippo) جمع آوری کند که خودش آن را ضبط می کند.بازارها با سیستم فروش درب به درب. موفقیت این دیسک فراتر از همه انتظارات بود و به این ترتیب ایده خوش شانسی برای ساخت درامی با همین عنوان متولد شد که دیگران را دنبال کردند: "L'onore"، "'E figli d'a carità"، "L". 'اولتیمو ناتال' و بابا میو'، «یک پارتورنت».

دهه 80

ما در آغاز دهه 80 هستیم و درهای صفحه نمایش بزرگ به روی نینو دآنجلو باز می شود. با فیلم «سلبریتی ها»، دآنجلو شروع به حرکت در سینما می کند، اما قبل از دانستن موفقیت با فیلم های «دانشجو»، «لاو ماریا»، «خیانت و سوگند» تنها یک پیش غذای خوشمزه است.

در سال 1981 او "Nu jeans e na shirt" را نوشت، مادر تمام آهنگ های نئو ملودیک، که نینو دآنجلو را به عنوان یکی از محبوب ترین هنرمندان توسط مردم ترانه ناپلی تثبیت می کند. پس از فیلمی به همین نام، موفقیت او بیداد می کند و تصویر او با باب طلایی نشان همه پسران محله های کارگری جنوب می شود.

1986 سال اولین حضور او در جشنواره سان رمو با آهنگ "وای" است. سپس دوباره سینما با: «دیسکو»، «خارجی خیابانی در نیویورک»، «پاپ کورن و چیپس»، «تحسین کننده»، «فتو رمان»، «آن پسر منحنی B»، «دختری از مترو» "قسم می خورم که دوستت دارم".

دهه 90

در سال 1991 به دلیل ناپدید شدن والدینش با یک دوره افسردگی مواجه شد و به آنها هشدار داد.نیاز به تغییر به نارضایتی طرفداران قدیمی خود، او موهای بلوند خود را کوتاه می کند و یک سفر موسیقایی جدید را آغاز می کند، نه تنها بر اساس داستان های عاشقانه، بلکه بر اساس گزیده هایی از زندگی روزمره.

تولد "E la vita continua"، "Bravo boy" و بالاتر از همه "Tiempo"، شاید کم فروش ترین آلبوم، اما مطمئنا بیش از همه مورد استقبال منتقدان قرار گرفت. در نهایت حتی روشنفکرترین منتقدان نیز متوجه او و محتوای اشعار ترانه هایش می شوند.

از این رو ملاقات با گوفردو فوفی، منتقد معتبر، و روبرتا توره، کارگردان نوظهور در آن زمان، که تصمیم می گیرد فیلم کوتاهی بسازد تا زندگی نه تنها هنرمند D'Angelo، بلکه همچنین زندگی آنجلو را بازگو کند. مردی با عنوان "La vita a volo d'angelo" که پس از آن در جشنواره فیلم ونیز ارائه شد و مورد تایید بسیاری قرار گرفت. سال بعد، خود توره از او خواست که موسیقی متن اولین فیلم بلندش، "Tano da morto" را بسازد. گواهینامه‌های احترام و جوایز ارزنده‌تر از راه می‌رسند: دیوید دی دوناتلو، گلوبو دورو، سیاک و ناسترو دارجنتو، همراه با تقدیس قطعی بلوغ هنری او.

او با میمو پالادینو، یکی از مهمترین هنرمندان معاصر آشنا شد، که پس از خلق اثری بزرگ در پیاتزا دل پلبیسیتو، "کوه نمک"، او را به عنوان نماینده شهری برگزید که ارامش میل بهفدیه.

و دقیقاً در یک شب عالی سال نو، نینو برای اولین بار با شهردار وقت ناپل، آنتونیو باسولینو ملاقات می کند، که تحت تأثیر همدستی باورنکردنی که باب بلوند سابق را با مردمش متحد کرد، درها را باز کرد. از Mercadante، معتبرترین تئاتر شهر. بدین ترتیب اولین فیلم «دیوانه هسته ای» به کارگردانی لورا آنجیولی می آید.

شهردار ناپل همچنین به او این فرصت را می دهد که چهل سالگی خود را در میدان جشن بگیرد. او بدیهی است که ایده یک شب در پیاتزا دل پلبیسیتو را رد می کند و اسکامپیا را ترجیح می دهد، جایی که مردمش هستند، جایی که ناپل او است. این همچنین فرصتی برای ارائه آلبوم جدید "A nu pass' d'a citta" می شود. این چندمین نقطه عطف هنری است، پیچیده ترین. یک سالتو بدون تور، به نام ازدواج بین آهنگ ناپلی و نوع خاصی از موسیقی جهانی. دوران "Nu jeans e 'na T-shirt" گذشته است: D'Angelo رگه ای از نویسندگی را کشف می کند که به او اجازه می دهد ملودی محبوب را با صداهای هم مرز با موسیقی جاز و قومی ترکیب کند.

در سال 1998، همراه با پیرو چیامبرتی، "فستیوال دوپو" را در سانرمو رهبری کرد و سال بعد با آهنگ "ژاکت و کراوات سنزا" به عنوان خواننده بازگشت. در این میان، حتی سینمای «غیر موزیکال» نیز او را به عنوان یک بازیگر کشف می‌کند و نقش‌های اصلی در «پاپاراتزی»، «واکانزه دی ناتال 2000» و «تیفوسی» را به او می‌سپارد.یکی دیگر از نمادهای تاریخ ناپل، دیگو آرماندو مارادونا.

Nino D'Angelo در دهه 2000

در ژوئن 2000 "Aitanic" را ساخت که تقلید از فیلم پرفروش معروف (Titanic) بود که اولین کارگردانی خود را نیز شاهد بود. مواجهه با تئاتر نیز فرا می رسد، که دیگر نه از درام، بلکه از اپرا تشکیل شده است. بلافاصله از استاد، رافائله ویویانی، از "Ultimo scugnizzo" او شروع می شود، که از موفقیت بزرگی نزد مردم و منتقدان برخوردار شد. با این نمایندگی او برنده جایزه گاسمن می شود.

در پاییز 2001 آلبوم جدید با عنوان "Terra Nera" منتشر شد و پرفروش شد.

در مارس 2002 در جشنواره Sanremo با آهنگ "Marì" شرکت کرد که در مجموعه "La Festa" مجموعه ای از موفقیت ها برای جشن گرفتن 25 سال فعالیت هنری خود گنجانده شد.

در آوریل 2002، پوپی آواتی او را در فیلم جدیدش «قلب جای دیگر» به عنوان بازیگر مکمل می خواست. به خاطر این تفسیر به او جایزه ارزنده فلیانو اعطا شد. در تابستان همان سال جایزه «فرجین پر فلینی» برای موسیقی متن فیلم «آیتانیک» به او تعلق گرفت. در سال 2003 او به پنجاه و سومین جشنواره سان رمو بازگشت و آهنگ جدیدی به نام "A storia 'e nisciuno" را در مسابقه ارائه کرد و در رتبه بندی جایزه منتقدان سوم شد. در همان زمان، "O slave e 'o rre" منتشر می شود، یک دیسک منتشر نشده حاوی همان تک آهنگ. اما موفقیت واقعی این اثر آخر «او پایت» خواهد بود.

از نوامبر 2003 تا مارس 2004 او در کمدی تئاتری "Guappo di cartone" دوباره توسط رافائله ویویانی به تئاتر بازگشت، و همچنان قهرمان داستان بود، در حالی که در کمال تعجب خود را در صدر همه نمودارهای موسیقی یافت. در مولداوی و رومانی با آهنگ "بدون ژاکت و کراوات".

درخواست های زیادی از خارج از کشور می رسد، و بنابراین در اکتبر 2004، نینو برای یک تور جدید در ایالات متحده و کانادا حرکت می کند. در 4 فوریه 2005، نینو دآنجلو آلبوم جدید خود را در موزه دلا کانزون ناپلتانا ارائه کرد، پیش از آن اعلامیه تکان دهنده ای که در آن هنرمند اعلام کرد که این می تواند آخرین اثر منتشر نشده او باشد. این آلبوم با عنوان "Il ragù con la guerra" قرار است آخرین فصل از مسیر جدیدی باشد که با انتشار "A nu pass' d' 'a città" آغاز شد.

بعد از موفقیت آخرین سی دی خود، کانال 5 به او پیشنهاد می دهد تا برنامه ای را با الهام از حرفه خود با عنوان "من هرگز از تو چیزی نپرسیدم" در سالن ورزشی Casoria خود که در آن نینو اجرا می شود، اجرا کند. بسیاری از موفقیت های خود را در دوئت با دوستان خود، جیانکارلو جیانینی، ماسیمو رانیری، سباستیانو سوما ارائه می دهد.

نینو با تقویت تجربه بزرگ تئاتری که در معتبرترین صحنه های ملی به دست آورده است، دوباره تصمیم می گیرد "هسته دیوانه" خود را اصلاح کند. این نمایش در ماه دسامبر در تئاتر آگوستئو در ناپل شروع به کار کرد و به سرعت نتایج عالی به دست آوردتحسین و گواهینامه های متعدد افتخار. در واقع او با این نمایش به جوانان ناپلی نئو ملودیک این فرصت را می دهد که دید بیشتری داشته باشند و از طریق صدا و اشعار خود سفر زندگی خود را بازگو کنند. "Core Pazzo" به عنوان یک موزیکال با احساسات شخصی عالی و چنان محتوای اجتماعی قوی ارائه می شود که خود منطقه کامپانیا در شخص رئیس جمهور آنتونیو باسولینو، تبلیغ آن را به عنوان یک رویداد اجتماعی-فرهنگی مناسب تشخیص داده است تا به مدارس منتقل شود. .

دهه 2010

نینو دآنجلو با خواندن قطعه ای به زبان ناپلی با عنوان "Jammo jà" به فستیوال Sanremo (2010) بازمی گردد. یک مجموعه جدید با عنوان Jammo jà سپس منتشر می شود، که در آن سی و پنج سال فعالیت هنری هنرمند ناپلی بازنگری می شود.

در 4 دسامبر 2011 تک آهنگ "Italia bella" منتشر شد که پیش بینی انتشار آلبوم "Tra terra e stelle" در آغاز سال جدید بود. به دنبال آن توری از تئاتر با نمایش "روزی روزگاری شلوار جین و تی شرت بود" که تا سال 2013 برگزار شد.

در 21 اکتبر 2013، درهای تئاتر رئال سن کارلو برای ادای احترام به سرجیو برونی در مراسمی با عنوان "Memento/Momento per Sergio Bruni" ده سال پس از مرگش، نینو دآنجلو از ناپل باز است.

در نوامبر 2014 او دوباره با تور "Nino D'Angelo Concerto Anni 80 ...e non Solo" شروع می کند. بازگشت به Sanremo در سال 2019 درزوج با لیویو کوری با ارائه قطعه "Un'altra luce".